Agam Sutra Satik 37 Dasashrutskandh ChhedSutra 4

SR No.: 003373
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 110
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 37, & agam_dashashrutaskandh
File Size: 3 MB

Page 35

३२
दशाश्रुतस्कन्ध छेदसूत्रम् -६/४० भवंति । न भवंति साधवो सावगा, उवासगा वा इति कथ? उच्यते-प्राधान्यत्वात, साधवस्तु केवलज्ञानोत्पत्तेः कृत्स्नश्रुतत्वाच्च, चोद्दसपुवीजदातदानो उवासगा भवंति। एकान्तेनैव श्रवंति उवासिञ्जति वा, श्रावकास्तुअकृत्स्नश्रुतत्वात् नित्योपासनाच उवासगा एव भवंति, देशं श्रवंति श्रुतज्ञानस्य इतरे चोद्दसपुव्वाणि श्रवंति, उपास्यंते चान्यैः, तेन ते श्रावका एव । नि. [४१] कामं तु निरवसेसं सव्वं जो कुणइ तेन होइ कयं ।
तंमि ठिताओ समणा नोवासगा साक्गा गिहिणो। घू.काममेतदेवं, यदुक्तं वानसि, किन्तुनिरवशेषं न श्रवंति, न च नित्यकालं उपास्यतंते।यो हि निरवशेष श्रवति सो उवासतो भवति । दिलुतो पटकर्ता । इह हि यः पटस्य देशं करोति न तेन पटो कतो भवति । जो हि सव्वपगारेहिं करेंति न तु उक्खेवणादि । एवं गिही देसं सुतनाणस्स जाणति न निरवसेसं सुतं । समणा तु निरवसेसं सुतं करेति पढंतीत्यर्थः । तम्मि य द्वितंति-जहा केवलमुप्पत्रं तदा न उवासंति जाहेवा चोद्दसपुची जाता ताहे न श्रावयंति ठिया चेव श्रवितुं . उपासितुं वा तेन श्रावकाः । श्रावकास्तु सुनित्यं नित्यं उपासंति नित्यकालं च श्रावयन्ति तेन श्रावका भवन्ति । न तु श्रावका भणिता उपासगा। इदानि पडिमा । सा नामादि चउविधा। नि. [४२] दव्बंमि सचित्तादी संजमपडिमा तहेव जिनपडिमा।
भावो संताण गुणाण धारणा जा जहिं भणिआ॥ घू. दव्वे सचित्तादि ३ संजतपडिमा दव्वालग पव्वइतुकामस्स गिहिस्स, उप्पव्वइतुकामस्स वा जिनपडिमा, तित्थगरस्स पव्वयंतस्स भावपडिमा सत्तगुणधारणा, साधुस्स साहुगुणा अट्ठारसंगसीलंगसहस्सगुणधारी साधू, तित्थगरे तित्थगरगुणा चोत्तीसंबुद्धाातिसेसा सत्यातथ्या अवितहा जाजहिं भणिया आयरिए आयरियगुणा, एवं उवज्झाएवि, सावगो सावगगुणधरेति। नि. [४३] सा दुविहा छबिगुणा भिक्खूण उवासगाण एगूणा !
उवरि भणिया भिक्खूनुवासगाणं तु वोच्छामि ।। चू. सा भावपडिमा समासतो दुविधा पन्नत्ता-भिक्खूपडिमा उवासगपडिमा य । भिक्खूणं छविगुणा बारस, उवासगाणं बारसए-गुणा एक्कारस्स भिक्खूणं उवरि भन्निहित्ति सत्तमज्झयणे। उवासगाणं ताव पभणामि किं निमित्तं पिधारंभो? उच्यतेनि. [४] . तत्वहिगारो तु सुहं नाउं आउक्खिआव गिहिं धर्म।
साहूणं च तव संजमंमि इअ सुद्धनाऊणं ।। धू. जति ताव गिहत्था होंतगा उनमंति परलोगनिमित्तं सीलगुणेहिं । किमंग पुन साधुना सव्वत्थामेण तवसंजमंमि उज्जमो न कायव्वो निजरनिमित्तं ? । इयं नाऊणं सुटु आयरेण वा कातब्बो । सुत्तानुगमे सुत्तं उचारेतव्वंनि.[४५] जइ तो गिहिणो विय उज्जमंति ननु साहुणावि कायव्वं ।
___ सव्वत्थो तवसंजमंमि इअसुद्धानाऊणं ॥ नि. [४६] दंसणवयसामाइयपोसहपडिमा अब भसचित्ते ।
___ आरंभपेसउद्दिट्ट वज्जए समणभूए अ।। मू (३५) सुयं मे आउसंतणं भवगया एवमक्खात इह खलु थेरेहिं भगवंतेहिं एक्कारस
___www.jainelibrary.org