________________
३५३
उद्देशक : १, मूलं-६, [भा. १३४७]
कृ-सायः-सङ्घाटिकसाधुस्तद्विषये आदिशब्दादाचार्यादिविषये च बाह्यप्रेमणिपूर्व 'तनुकीकृते' परिहापिते सति ततः पश्चादाहारे उपधौ देहे च न सजति' न ममत्वं करोति ।।
ततः किं भवति? इत्याह[भा.१३४८] पुट्विं छिन्नममत्तो, उत्तरकालं वविजमाणे वि ।
साभाविय इअरे वा, खुब्भइ दटुं न संगइए। वृ-पूर्वं 'छिन्ममत्वः' 'सर्वेऽपजीवाअसकृद्अनन्तशोवासर्वजन्तूनांस्वजनभावेन शत्रुभावेन च साताः, अतः कोऽत्र स्वजनः? को वापरः?' इतिभावनयात्रुटितप्रेमबन्धः सन् ‘उत्तरकालं' जिनकल्पप्रतिपत्त्यनन्तरं व्यापाद्यमानानपि सङ्गतिकान्’ स्वजनान् स्वाभाविकान् ‘इतरान् वा' वैक्रियशक्त्या देवादिनिर्मितान् दृष्ट्वा 'नक्षुभ्यति' ध्यानान्न चलति ।। अत्र दृष्टान्तमाह[भा.१३४९] पुष्फपुर पुप्फकेऊ, पुष्फवई देवि जुयलयं पसवे ।
पुत्तं च पुष्फचूल, धूअंच सनामिअंतस्स ।। [भा.१३५०] सहवड्वियाऽनुरागो, रायत्तं चेव पुप्फचूलस्स।
घरजामाउगदाणं, मिलइ निसिं केवलं तेनं ।। [भा.१३५१] पब्वजा य नरिंदे, अनुपव्वयणं च भावनेगत्ते ।
वीमंसा उवसग्गे, विडेहि समुहिं च कंदनया ।। वृ-पुप्फपुरंनयरं । तत्य पुप्फकेऊराया, पुष्फवई देवी । सा अन्नयाजुगलयं पसूया-पुप्फचूलो दारओ पुप्फचूला दारिया।तानि दोविसहवड्दियाणिपरोप्परंअईव अनुरत्ताणि ।अन्नयापुष्पचूलो राया जाओ।पुप्फचूला राइणा घर जामाउगस्स दित्रा । साय दिवसं सव्वं भाउणा समंअच्छइ। अन्नया पुप्फचूलो राया पव्वइओ।अणुरागेणं पुप्फचूला वि भगिनी पब्बिया । सो य पुष्पचूलो अन्नया जिनकप्पं पडिवजिउकामो एगत्तभावमाए अप्पाणं भावेइ । इओ य एगेणं देवेणं वीमसणानिमित्तं पुप्फचूलाए अज्जाए रूवं विउविऊणंतं धुत्ता धरिसिउं पवत्ता । पुष्फचूलो य अनगारोतेनं ओगासेणं वोलेइ।ताहे सा पुप्फचूला अज्जा जेट्टज! सरणंभवाहि' तिवाहरइ । सो य भगवं वुच्छिन्नपेमबंधणो “एगो हं नस्थि मे कोवि, नाहमनस्स कस्सइ।" इन्चाइ एगत्तभावनं भावितो गओ सट्ठाणं । एवंएगत्तभावनाए अप्पा भावेयव्यो त्ति। ___ गाथाक्षरयोजना त्वेवम्-पुष्पपुरे पुष्पकेतू राजा । पुष्पवती देवी युगलं प्रसूते । वर्तमाननिर्देशस्तत्कालविवक्षया । पुत्रं च पुष्पचूलं दुहितां च तस्य ‘सनामिका' समानाभिधानाम् । तयोश्च सहवर्द्धितयोरनुरागः । राजत्वं चैव पुष्पचूलस्य । पुष्पचूलायाश्च गृहजामात्रे दानम् । सा च 'तेन' भत्री समं केवलं 'निशि' रात्री मिलति ।। प्रव्रज्या च 'नरेन्द्रे' पुष्पचूलाख्ये। तदनुप्रव्रजनं च पुष्पचूलायाः । ततो जिनकल्पं प्रतिपित्सुरेकत्वभावनां भावयितुं लग्नः । 'विमर्श' परीक्षा । तदर्थं देवेनोपसर्गे क्रियमाणे विटैः सम्मुखीं पुष्पचूलां कृत्वा घर्षणं कर्तुमारब्धम् । ततः 'क्रन्दना' आर्य ! शरमं शरणमिति । अथोपसंहारमाह[भा.१३५२] एगत्तभावनाए, न कामभोगे गणे सरीरे वा।
सज्जइवेरग्गगओ, फासेइ अनुत्तरं करणं ॥ [18123]
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org