________________
उद्देशक : १४, मूलं - ८७१ [भा. ४६२८]
२९
चू- पढमे भंगे चत्तारि चउलहुगा, जेण चत्तारि वि पदा असुद्धा । सेसपदेसु भयण त्ति जत्थ भंगपदे जत्तिया पदा असुद्धा तत्थ तत्तिया चउलहू दायव्वा । पढमभंगातो आरब्भ जाव पन्नरसमो भंगो, एतेसु सुत्तमिवातो। अंतिमो पुण सुद्धत्तणतो अपच्छित्ती ।। अनलादियाणं इमे दोसा[भा. ४६२९] अद्धाणादी अनले, अदेंत देंतस्स उभयओ हानी । अथिरधुवे मग्गंते, हानेसण बंधमे चरणं ॥
धू- अद्धाणपडिवण्णादियाण अनलपादे अपजत्तियं भत्तमिति काउं न देज, अह देति तो अप्पणो हानी, एवं अनले उभयथा वि दोसा । अथिरं अदढं, तम्मि भग्गे अन्नं मग्गेतस्स सुत्तत्थाणं हानी । अलभंते वा एसणाघातं करेज । अधुवं पाडिहारियं, तम्मि गहिते अन्नं मग्गंतस्स सुत्तत्थहानी अलभतो वा एसणाधातं करेज । अह भग्गं बंधति, एग- दुग-तिगबंधने चरणभेदो भवति ॥ पुनरवि अधुवे दोसो भण्णति
[भा. ४६३०] अधुवम्मि भिक्खकाले, गहतागहितम्मि मग्गणे जं तु । दुविहा विराधना पुण, अधारनिज्जम्मि पुव्वुत्ता ||
चू- अधुवं पाडिहारियं, तं घेत्तुं भिक्खाकाले भिक्खतो तत्थ भिक्खाए अगहिताए वा पुव्वसामिणा मग्गितं, जति तस्सं तं देति तो अप्फणो परिहाणी । अह न देति तो सो पुव्वसामी रूसति, रुट्ठो य जं तु काहिति वसहीतो दिवा रातो वा आसियावेज्जा, तस्सवा दव्वस्स अन्नस्स वोच्छेदं करेज, असब्भवयणेहिं वा आउसेज्ज ।
अधारनिज्जं - अलक्खणजुत्तं, तम्मि धरिज्जूंते दुविधा विराहा भवति - आयुसंजमेसु, साय पुब्बुत्ता ओहनित्तीए । हुंडे चरित्तभेदो त्ति “दुप्पत्ते खीलसंठाणे, नत्थि ठाणं ति निद्दिसे ।" जम्हा एवमा देदोसा तम्हा अलं थिरं धुवं धारनिज्जं धारेयव्वं ॥
अववादतो अणलादिया वि धारेयव्वा
[मा. ४६३१]
असिवे ओमोयरिए, रायदुट्टे भए व गेलण्णे । सेहे चरितसावय, भए य जयणाए गेण्हेज्जा ।।
- एते असिवादी भायणभूमीए होज्ज अंतरा वा जयणाए गेण्हिज्जति । का जयणा ? इमा - चत्तारि मासे अहाकडं गवेसेज्जा, दोमासे अप्पपरिकम्मं, बहुपरिकम्मं दिवडुं ति ।
मू. (८७२) जे भिक्खू वण्णमंतं पडिग्गहं विवण्णं करेइ, करेंतं वा सातिजति ॥ मू. (८७३) जे भिक्खू विवण्णं पडिग्गहं वण्णमंतं करेइ, करेंतं वा सातिज्जति ॥ [भा. ४६३२] पंचण्हं वण्णाणं, अन्नयरजुतं तु पाददुव्वण्णं ।
दुव्वन्नं च सुवण्मं, जो कुज्जा आणमादीणि ॥
- सुभवण्णं च दुवणं करेति ङ्क । दुवण्णं पातं सुवण्णं करेति ङ्क । जो एवं करेति तस्स आणादिया दोसा भवंति ।
[भा. ४६३३]
वण्णविवच्चासं पुण, नो नवपादे पधोवणादीणि ।
दुग्गंधं च सुगंधं, जो कुज्जा आणमादीणि ।।
चू- पढमपादेण वण्णविवच्चाससुत्तं गहियं । बितियपादेण नो नवं पादं लद्धमिति धोवणादी करेज, एव सुत्तं गहियं । ततियपाएण नो सुष्मिगंधं पायं लद्धमिति सीतोदगादीहिं धोवति, एट
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org