________________
२९४
निशीथ-छेदसूत्रम् -२- ११/७४६ “अन्नं आनेमो"त्ति तोतेसिं अंतिए पडिवाइ। भावपरिच्छाए जइते कसाइजति ताहे तस्संतिए नपञ्चक्खाइ । इदानिं गुरू गच्छो यतं परिच्छइ-व्वे कलमोयणाए दव्वं सभावानुमयं वा उवनीयं, जइदुगंछइ तो सुद्धो । भावेण पुच्छिाइ- "अजो! किं संलेहो, कओन कउ?" त्ति । ताहे सो रूसिओ अंगुलिं भंजिऊण दायेइ - "पेच्छह किं कओ, न कओत्ति।" एवं कए गुरू भणइ - "कओ तुमे दब्बसलंहो भावसंलेहं करेहि, एत्थ पहाणो भावसंलेहो सपयत्तेण कायव्यो ।" एत्थ गुरूअमच्चकोंकणगदिद्रुतं कहेति-रनाअमञ्चो कोंकणओयदो विनिव्विसया आणत्ता। पंचाहस्स परओ जं पस्से तस्सं सारीरो निग्गहो । कंकणो दोद्धिए कंजियं छोटु तक्खणा चेव निरवनेक्खो गओ। अमच्चो पुण भावपडिबद्धो जाव भंडी बहीलगे कए य भरेइ ताव पंचाहो पुत्रो । रन्ना उवलद्धे निग्गहो कओ। एवं तुमंपि भवपडिबद्धो असंलिहिअप्पा अमच्चो इव विनिस्सहिसि । एवं परिच्छित्ते जो सुद्धो सो पडिच्छियव्यो, नो इथरओ ।
-आलोए[भा.३८५७] आयरियपादमूलं, गंतूण संति परक्कमे संते।
सब्वेण अतसोही, कायव्वा एस उवदेसो ।। [भा.३८५८] जह सुकुसलो विवेजो, अन्नस्स कहेति अप्पणो वाहिं।
वेजस्स य सो सोउं, तो पडिकम्मं समारभते ।। [भा.३८५९] जाणंतेन वि एवं, पायच्छित्तविहिमप्पणो निउणं ।
तह वि य पागडतरगं, आलोएयव्वयं होति ।। [भा.३८६०] छत्तीसगुणसमण्णागएण तेन वि अवस्स कायब्वा।
परसक्खिया विसोही, सुहृवि ववहारकुसलेणं ।। [भा.३८६१] जह बोलो जंपतो, कजमकजं च उज्जु भणति ।
तंतह आलोएज्जा, मायामदविप्पमुक्को उ ।। [भा.३८६२] उप्पण्नानुप्पन्ना, माया अनुमग्गतो निहंतव्वा ।
आलोयण निंदण गरहणा तेन पुणो वि बिइयंति।। [भा.३८६३] आयारविणयगुरुकप्पमादीवणा अतसोही उजुभावो ।
अजव मद्दच लाघव, तुट्ठी पल्हायजननं च।। [भा.३८६४] पव्वज्जादी आलोयणा उतिण्हं चउक्कगविसोही ।
अप्पणो तह परे, कायव्वा उत्तिमटुंति ॥ [भा.३८६५] नाणनिमित्तं आसेवियं तु वितहं परूवियं वा वि ।
__ चेयणमचेयणं वा, दव्वं सेसेसु इमगंतु ॥ [भा.३८६६] नाणनिमित्तं अद्धाणमेति ओमे वि अच्छइ तदट्ठ |
नाणं च आगमेस्संति कुणइ परिकम्मण देहे ।। [भा.३८६७] पडिसेवती विगतीतो, मझेदव्वे य एसती पिवति वा ।
एतस्स वि किरिया, कता उपणगादिहाणीए । [भा.३८६८] एमेव दंसणम्मि वि, सद्दहणा नवरि तत्थ नाणत्तं ।
एसण इट्टी दोस, वयंत घरणे सिया सो वा॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org