________________
२५६
निशीथ-छेदसूत्रम् -२-११/७३८ [भा.३६१३] वीयार-गोयरे थेरसंजुओ रत्तिदूरे तरुनाणं।
गाहेह ममं पितओ, थेरा गाहेंतऽजत्तेणं ॥ चू-वियारभूमिं गच्छंतो गोयरं वा हिंडतो थेरसंजुत्तो हिंडति । रातो दूरे तरुनाण सेविजति चिट्ठति वा, तं च न पादेति साहवो । जति भणेज-ममं पि पाढेह त्ति ताहे थेरा वंचणाणि करेंति, अयत्तेण गाहिति॥तं पिइमेरिसं गाहिति[भा.३६१४] वेरग्गकहा विसयाण निंदया उट्ठनिसीयणे गुत्ता।
चुक्कखलिते य बहुसो, सरोसमिव चोदते तरुणा।। चू-जे सुत्ता वेरग्गकहाए ठिता विसयनिदाए य ते सुत्ते गाहिजति । अहवा - तस्स पुरतो वेरग्गकहा विसयनिंदकहा कहिज्जा । उट्टेतनिवेसंता य साहवो संवुडा भवंति जहा अंगादानं न पस्सति । तस्स जइ सामायारीए कि चि चुक्कयं कयं खलितं वा विणहूँ कयंताहे तरुणा भिक्खूते निगुरं सरोसं चोदंति, बहुवारा बहुसं, एवं कएसु तरुणेसु अनुबंधं न गच्छति ॥ [भा.३६१५] धम्मकहा पाढेति य, कयकज्जा वा से धम्मभक्खेंति।
मा हन परं पि लोयं, अनुव्वया तुज नो दिक्खा ।। धू- गतत्थो पढमो पदो । इदानि पच्छद्धस्स वक्खाणं-जेण कज्जेण सो दिक्खिओ तम्मि समत्ते कज्जे धम्मो से कहिज्जति, बोहिउवधायकारणाय से कहिज्जंति, तुमंचरयोहरणादिलिंगट्टितो य परभवबोहीए उवधायकारणाय वठ्ठसि, तंमा हन परं पिलोग, मुंच रयोहरणादि लिंग, तुज्झ सावगाणुव्वता ते गेण्हसु, न साधुदिक्खा भवति ।। एवं पन्नविते जति साधुलिंगं मुंचति तो लहूं। अह न मुंचति ताहे “सन्निराउलं" ति अस्य व्याख्या[भा.३६१६] सन्नि खरकम्मिओ वा, भेसेत्ति कओ इहेस कंचिच्चो।
निवसिढे वा दिक्खितो, एएहि अनाये पडिसेहो॥ चू-सण्णी जो खरकम्मितो सो पुव्वं पन्नविडति- “अम्हेहिं कारणे ततिओ पव्वावितो, सो इदानिं लिंगं नेच्छए मोत्तुं, तंतुमं भेसेहि" पच्छा सोआगंतु गुरवो वंदितुंनिविटे, सब्वेनिरिक्खति संजते । ताहे तं पुव्वकहियचिंधोवलक्खितं करमलण-भूमफालण-सिरकंपण-फरुसवयणखरदिट्ठवलोयणेण रूसितो भणाति- “कतो एस तुज्झमझे कंचिचो? अवसराहि त्ति, मातेन वाएस्सं । एवं च जदि न मुंचति, खरकम्मियस्स वा असति, तेन व रन्नो कहितं, एत्थ वि सो ववहारेण जेतुं विकिंचियव्यो . इमो ववहारो-जदि स भणेज्ज एतेहिं दिखितोमि त्ति, एत्थ जति जणेण न णातं एएहिं दिक्खितो तितो अणाते पडिसिझंति अवलप्पति इत्यर्थः ।।अह सो
भणेज्ज
[भा.३६१७] अज्झाविओमि एतेहि चेव पडिसेहो किं वऽधीयते ।
छलिगकहाती कड्डति, कत्थ जती कत्थ छलियाई॥ धू-अहमेतेहिं चेव अज्झावितो, जनेन अन्नाते एत्थ वि पडिसेहो।
अहवा भन्नति - "किं तुमे अघीतं"ति, ताहे सो परसमए चलियकव्वकहादि कहति । ताहे साहको भणंति - “कत्थ जती, कत्थ छलिगादि कव्वकहा? साहवो वेरग्गमग्गट्टिता सिंगारकहा न पदंति - न युजतेत्यर्थः" । इमेरिसं साहवो सव्वण्णुभासियं सुत्तं पढंति
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org