Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 702

उद्देशक : ११, मूलं-७२५, [भा. ३३७०]
२१५
[भा.३३७०] छक्कायचउसुलहुगा, परित्तलहुगा य गुरुग साहारे।
संघट्टण परितावण, लहु गुरु अतिवायणे मूलं ।। चू-जहा पेढे तहा वत्तव्वा ।। इदानि “गहण-कडणे"त्ति । ठाणइल्ला रायपुरिसा गहणकवणं करेज्ज । ते चउब्विहा, इमे[भा.३३७१]संजय-गिरि-तदुभयभद्दगा य तह तदुभयस्स वियपंता।
चउभंगो गोम्मितेसू, संजयभद्दा विसजेति।। चू-संजयभद्दा, नो गिहिभद्दा । नो संजयभद्दा, गिहिभद्दा । संजयभद्दा वि, गिहिभद्दा वि। अन्ने नो संजयभद्दा नो गिहिभद्दा वि । गोमिया ठाणइल्ला । संजयभद्दा पढम-ततियभंगेसुते साहू गच्छंते न धरेंति - विसर्जयन्तीत्यर्थःः॥ [भा.३३७२] संजयभद्दगमुक्के, बितिया घेत्तुं गिही व गेहंति ।
जे पुण संजयपंता, गिण्हती जति गिही मोत्तुं॥ चू-पढमभंगे संजयभद्दा, तेहिं भद्दत्तणेण संजता मुक्का, ननिरुद्धा । बितियभगिल्ला संजयपंता, (बितियभंगिल्ला] ते संजते घेत्तुं पढमठाणपालगे गिही वि गिण्हंति, कीस भो एते संजते मुक्क त्ति? जे पुण बितियभंगे ते संजयपंता, ते पंतत्तणेण साहूसहेजे गिहत्थे मोत्तुंसाहू गिण्हंति, मा गच्छह त्ति बंधणादियं वा करेज्ज ।। [भा.३३७३] पढम-ततियमुक्काणं, रजे दिट्ठण दोण्ह विविनासो।
पररज्जपवेसेवं, जतो न नेती तहिं पेवं ॥ चू-पढम-तइएसुभंगेसु ठाणपालया संजयभद्दा, तेहिं भद्दत्तणेणं मुक्का साहू "गच्छह त्तिन वारेमो' । ताहे ते साहू पररज्जे पविठ्ठ, दिट्ट य रायपुरिसेहिं पुच्छिया- “कओआगता" कहं केन वा पहेण उप्पहेण वा? जति साहू भणंति-उप्पहेण आगता तो उम्मग्गगामिणो त्ति सदोसा । अह साहू भणंति - पहेण ठाणपालपुरिसेहिं विसज्जिया आगता - ताहे दोण्ह वि विणासो, साहूण य ठाणइल्लाण य। एवं पररज्जपवेसे गेण्हणकड्डणादिया दोसा दिछ । जतो विरज्जातो निति तत्थवि एते गेण्हण-कड्डण-पंतावणादिया दोसा दट्ठव्वा ।। [भा.३३७४] रखिजति वा पंथो, जति तं भेत्तूण जनवयमतिंति।
गाढतरं अवराहो, सुत्ते सुण्णे व दोण्हं पि।। चू-अह घाडिं चोरभंडियअभिमरमादिभया पंथा रक्खिजंति न वाकस्स ति गमागमं देति, ताहे साहू अत्तानादिएहिं समाणं जा रन्ना मेरा कता, न गमागमो केन य कायव्यो त्ति, तं जति भेत्तूणं पररन्नो जनवयं अइंतिप्रविशंति, जनमेरंवा भेत्तूण जति अतितिं,तोगाढतरेण अवराहेण साहू जुञ्जति। एत्थ साहूणंचेव दोसो, न थाणइल्लाणं असुत्तेसुथाणपालेसुसुण्णेवाथाणपालगे गच्छंति तो "दोण्ह वि"त्ति संजयाणं थाणपालयाण य । अहवा - संजयाण सहायाण य गेण्हणकडणादिया दोसा। इमं पच्छित्तं[भा.३३७५] गेण्हणे गुरुगा छम्पासा कवणे छेदो होति ववहारे।
पच्छाकडम्मि मूलं, उड्डाह-विहंगणे नवमं ।। [भा.३३७६] उद्दावणनिव्विसए, एगमनेगे पओस पारंची।
अणवठ्ठप्पो दोसुय, दोसुयपारंचिओ होति ।।