________________
२१०
निशीथ-छेदसूत्रम् -२-११/७२३
घू-सचित्तपुडवाइयं दव्वं अचित्तं वदति, अचित्तं वा भस्मादियं सचित्तं वदति, करेति वा इंदजालादिना, इत्थिं वा पुरिसनेवत्यं करेति वदति, पुरिसं च इत्थिनेवत्थं करेति वदति वा अन्याकारमित्यर्थः॥खेत्तभावे “दुनाममादिसु"त्ति अस्य व्याख्या[भा.३३४७]साएता नाऽओझा, अहवाओज्झातोऽहं न साएता।
वत्थव्वमवत्थव्वो, न मालवो मागधो वाऽहं ।। चू-कोतिसाहूअओज्झ-नगरातोपाहुणगोगतो, सो वत्थव्वगसाधूणापुच्छितो-अओज्झातो आगतो सि? ताहे सो भणति - नो अतोन्झाओ, साएयातो आगतोमि । सो वत्थब्बगसाहू तं बितियनामं न गणति । एवं साएते पुच्छित्ते अउज्झा भासति । अहवा - "वस्थव्वगो सि"ति पुच्छिते अवस्थव्वं अप्पाणं कहेइ।अवत्तव्वओवाअपाणं वत्थव्वंकहेइ।मालवविसयुप्पन्नो वा पुच्छितो जगहविसयुप्पणोऽहं कहेति । एवं मागधः पृष्टः मालवमन्यं वा विषयं कथयति॥
कालभावविवच्चासो इमो[भा.३३४८] वरिसा निसासु रीयति, इतरेसुन रीयते वदति मन्ने।
वयपरिमाणं व वए, परियायं वा विवच्चासं।। चू-वरिसाकाले रीयति नो उडुबद्धे । अहवा-मिसासु रीयति दो दिवसतो पनवेति, वासासु रातो वा विहरियव्वं, इयरेसुय उडुबद्धे दिवसे य नो विहरियव्वं । मनुते मन्यते वा वासासु रातो य विहरणं श्रेयमिति । वयपरिणामं वा विवरीयं करेति वदति वा, जहा - नडो थरो तरुणवेसं करेति तरुणो वा थेरं करेति । जम्मं पध्वजपरियागं वा विवरीयं वदति जहा - वीसतिवासपरियागो पंचवीसतिवास-परियागंअप्पाणंकहेति ।पंचवीसतिवास-परियागो वीसतिवास-परियागं कहेति॥ भावविणचासो इमो[भा.३३४९]अतवस्सिणं तवस्सि, देहगिलाणो मिसो वि हुन तिन्नो।
सारिक्खे सो वि अहं, न वित्ति सर-वण्णभेदं वा ।। घू-कोति साहू सभावकिसो सरीरेण, पुच्छित्तो-सो तुम तवस्सी? सो अप्पाणं अतविस्सं तवस्सि कहेति । अहवा - सभावकिसो अगिलाणो वि सड्ढे जायति विगतिमादियं, “देहि मे गिलाणो"ति । सद्देहिं वा पुच्छितो • “सो तुमं गिलाणो" ? आमंति वदति । अहवा - सद्देहि पुच्छित्तो - "कयरो सो गिलाणो? देमि से पातोगं ।" ताहे अप्पाणं वदति, अनं वा किसं साधु दंसेतिअगिलाणं । लुद्धो वा हट्टे विगिलाणे गंतुसड्ढे जायति-"सोगिलाणो अजविन तरति, देह से दधिखीरादियं पाओग्गं" । कोइ चिरप्पवासी सयणो तस्स सरिसयं साधुंटुं भणेज-एस साहू तरस सारिक्खो" । ताहे सो साहू भणेज • “सो मि अहं ।" सब्भूतं वा पञ्चभिन्नातो अवलावं करेति- “न वि"त्ति । सर-वनभेदकरणीहिंगुलियाहि वा अप्पाणं अन्नहा करेन । (मा.३३५०] एतेसिं कारणाणं, एयतराएण जो विवञ्चासे ।
अप्पाणं च परंवा, सो पावति आणमादीणि॥ {मा.३३५१] दव्वादिविवच्चासं, अहवा वी भिक्खुणो वदेंतस्स।
अहिगरणाइपरेहि, मायामोसं अदत्तं च ॥ घू-आणादिया य दोसा, संजमविराहणायमायाकरणंच, बादरमुसावायभासणंच, "कीस
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org