Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 662

उद्देशक : १०, मूलं - ६५०, [भा. ३१८४]
१७५
·
सेसजनवएणं माराविएणं ति । अब्मुवगयं पञ्चोएण । दुअग्गाण वि दूतए संचारेण संलावो कह जुज्झामो ? किं रहेहिं गएहिं अस्सेहिं ? ति । उदायनेण लवियं जारिसो तुज्झऽनलगिरी हत्थी एरिसो मज्झ नत्थि, तहा तुज्झ जेण अभिप्पेयं तेन जुज्झामो । पज्जोएण भणियं गएहिं असमाणं तुझं ति, कल्लं रहेहिं जुज्झामो त्ति । दूवग्गणे वि अवट्टियं । विदियदिणे उदायणो रहेण उवट्ठितो, पोओऽनलगिरिणा हत्थि - रयगेण । सेसखंधावारो सेण्णच्चपरिवारो पेच्छगो य उदासीणो चिट्ठति । उदायणेण भणियं एस भट्टपडिवण्णो हतो मया, संपलग्गं जुद्धं, आगतो हत्थी । उदायनेण चक्कभमे च्छूढो, चउसु वि पायतलेसु विद्धो सरेहि, पडिओ हत्थी । एवं उदायनेन रन्ने जित्ता गहिओ पजोओ | भग्गं परबलं । गहिया उज्रेणी । नट्ठा सुवण्णगुलिया । पडिमा पुण देवताहिट्ठिता संचालेउं न सक्किता । पज्जोतो य ललाटे सुणहपाएण अंकितो ।
इमं च से नामयं ललाटे चेव अंकितं
[ भा. ३१८५] दासो दासीवतिओ, छेत्तट्ठी जो घरे य वत्तव्वो । आणं कोवेमाणे, हंतच्चो बंधियव्वो य ॥
चू-कंठा । उदायनो ससाहणेण पडिनियत्तो, पज्जोओ वि बद्धो खंधावारे निज्जति । उदायनो आओ, जावदसपुरोद्देसे १ तत्थ वरिसाकालो जातो । दस वि मउडबद्धरायाणो निवेसेण ठितो । उदायनस्स उवजेमणाए भुंजति पज्जोतो । अन्नया पज्जोसवणकाले पत्ते उदायनो उववासी, तेन सूतो विसज्जितो । पज्जोओ अज्ज गच्छसु, किं ते उवसाहिज्जउ त्ति । गतो सूतो, पुच्छिओ पज्जोओ। आसंकियं पज्जोतस्स । “न कयाति अहं पुच्छिओ, अज पुच्छा कता । नूनं अहं विससम्मिसेण भत्तेण अज मारिजिउकाभो । अहवा किं मे संदेहेण, एयं चेव पुच्छामि ।"
I
पजोएण पुच्छिओ सूतो - अज्ज मे कि पुच्छिज्जति । किं वा हं अज्ज मारिजिउकामो ? सूतेन लवियं न तुमं मारिजसि । राया समणोवासओऽज पजोसवणाए उववासी । तो ते जं इवं अज्ज उवसाहयामि त्ति पुच्छिओ । तओ पज्जोतेन लवियं-"अहो सपावकम्मेण वसणपत्तेण पज्जोसवणा विन नाता, गच्छ कहेहि राइणो उदायनस्स जहा अहं पि समणोवासगो अज्ज उववासिओ भत्तेण न मे कञ्जं ।” सुतेन गंतुं उदायनस्स कहियं सो वि समणोवासगो अज्ज न भुंजति त्ति । ताहे उदायनो भणति - समणोवासगेण मे बद्धेण अज्ज सामातियं न सुज्झति, न य सम्मं पज्जोसवियं भवति, तं गच्छामि समणोवासगं बंधनातो मोएमि खामेमि य सम्मं, तेन सो मोइओ खमिओ य ललाटमंकच्छायणट्टया य सोवण्णो से पट्टो बद्धी । ततो पभिति पट्टबद्धरायाणो जाता । एवं ताव जति गिहिणो विकयवेरा अधिकरणाइं ओसवंति, समणेहिं पुण सव्वपाघविरतेहिं सुदुतरं ओसवेयव्वं ति । सेसं सवित्थरं जीवंतसामिउप्पत्तीए वत्तव्व ॥ अहवा - इमं उदाहरणंखद्धादानि य गेहे, पायस दमचेडरूवगा दहुं ।
[ भा. ३१८६]
पितरोभासण कीरे, जाइय रद्धे य तेना तो ॥
-
- खद्धिं आदानिं जेसु गिहेसु ते खद्धादाणीयगिहा ईश्वरगृहा इत्यर्थः । तेसु खद्धादाणीयगिहेसु, खणकाले पायसो नवगपयसाहितो। तं दद्धुं दमगचेडा दमगो-दरिद्दी तस्स पुत्तभंडा इत्यर्थः पितरं ओभासंति - "अम्ह वि पायस देहि" त्ति भणितो । तेन गामे दुद्धतंदुले ओहारिऊण समप्पियं भारियाए - "पायसमुवसाहेहि" त्ति । सोय पञ्चंतगामो, तत्थ चोरसेना
-