Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 614

१२७
उद्देशक : १०, मूलं-६४२, [भा. २९५९] [भा.२९५९] जो पुणतं अत्यं वा, दवंच नाऊण निग्गयं गिलति।
तहियं सुत्तणिवातो, तत्थादेसा इमे होति ॥ चू-साहुणा पमाणजुत्तं आहारेयव्वं, जेण पडुप्पन्नऽनागते काले आवस्सयजोगाणपरिहाणी न भवति तवतियं आहारेयव्वं । एवं पमाणजुत्ते आहारेयव्वं जो ससित्यो असित्थो उग्गालो दवं वा केवलं तं जो मुहनिग्गतंजाणित्ता पचोगिलइ तम्मि सुत्तनिवातो॥
तत्थ य इमे आदेसा भवंति[भा.२९६०] अच्छे ससित्थ चव्विय, मुहनिग्गय-कवल-हत्यभरितेय।
अंजलिपडिते दिडे, मासाती जाव चरिमं तु॥ अच्छंआगतंजइ परेण अदिटुंआदियति तोमासलहुं ।अह दिढतोमासगुरुं। ससित्थमागतं जति परेण अदिटुं आतियति तो मासगुरुं । दिढे चउलहुं । अह तं सित्थं अदिट्ठ चव्वेति तो चउलहुं । दिढे चउगुरुं। मुहातो निग्गतं कवलंएगहत्थे पडिच्छिउंअदिढे आदियति चउगुरुं, दिढे छल्लहुं । अह एक्कं हत्यपुडं भरियं अदिटुं आदियति तो छल्लहुं, दिटे छग्गुरु । अह अंजलिभरियं अदि आदियति तो छग्गुरुं, दिढे छेदो । अंजलिं भरित्ता अन्नं भूमीए पडियं तं पि अदिद्वं आदियति तो छेदो, दिढे मूलं । एवं भिक्खुस्स। उवज्झायस्समासगुरु आदत्तं अदिदितुहिं नवमे ठायति । आयरियस्स चउलहुआढत्तं अदिदिठेहिं दसमे ठायति॥ [भा.२९६१] दियराओ लहु गुरुगा, बितियं रयणसहिएण दिलुतो।
अद्धाण सीसए वा, सत्थो व पहावितो तुरियं ।। चू- अहवा - ससित्यं असित्थं वा अदिटुं दिटुं वा दिवसतो आदियंतस्स चउलहुं । राओ चउगुरुं । विराहणा पुब्वभणिता । बितियपदे कारणेण आदिएज्जा, न य पच्छित्तं भवे ॥
तत्थ आयरिया रयणसहियवणिए दिलुतं करेंति। [भा.२९६२] जल थल पहे य रयणा, नुवञ्जणं तेन अडवि पज्जते ।
निखणण-फुट्ट-पत्थर, मा मे रयण हर पलावो । चू- जहा एगो वणिओ कहिं चि थलपहेण महता किलेसेण सय-सहस्समोल्लाण रयणाणं पंचसतातिं उवजणित्ता परं विदेसंपत्थिओ, पच्छा सदेसंपत्थितो । तत्य य अंतरा पच्चंतविसए एगा अडवी सबरपुलिंद-चोराकिण्णा । सो चिंतेति - कहमविग्घेणं नित्थरेजामि त्ति । ते रयणे एकम्मि विजणे पदेसे निक्खणति । अन्ने फुट्टपत्थरे घेत्तुं - उम्मत्तग-वेसं करेति चोराकुलं च अडविपवजति। तक्करे एजमाणेपासित्ता भणाति-अहंसागरदत्तो रयणवाणितोमा ममंडक्कह, मा मे रयणे हरीहह । सो पलवंतो चोरेहिं गहिओ पुच्छितो - कयरे ते रयणे? फुट्टपत्थरे दंसेति ।
चोरेहिं नायं - कतो वि से रयणे हडे तेन उम्मत्तगो जातो मुक्को य । एवं तेन पत्तपुप्फ-फल कंद-मूलाहारेण सा अडवी पंथो य आगमगमणं करेंतेण जना भाविता ॥ ताहे[भा.२९६३] घेत्तूण निसि पलायण, अडवी मडदेहभावितं तिसितो।
विपिउं रयणाभागी, जातो सयणं समागम्भ ।। चू-ते रयणे निसीए घेत्तुंअडविंपवण्णो।जाहे अडवीए बहुमज्झदेसभागंगतो ताहे तण्हाए परब्ममाणो एगम्मि सिलायलकुंडे गवगादी-मडगदेहभावितं विवण्णगंधरसं उदगंदटुंचिंतेति