________________
उद्देशक : १०, मूलं-६३७, [भा. २८८५]
१११
चू-परिहारितो तवकिलामितोजइदुब्बलयाए उडेउं नसकेइ ताहे अनुपरिहारियस्स अग्गतो भणेति - उद्वेज्जामि, निसीएजामि, भिक्खं हिंडेज्जामि । उट्ठविओ जति भिक्खं हिंडिऊण सक्कति ता हिंडति । अह न सकेति तो अनुपरिहारिओ परिहारियभायणेहिं हिंडितु देति । जइ न सक्केइ भंडगं पडिलेहेउ ताहे अनुपरिहारिओ से पडिलेहणियं करेइ । जइ न सकेति सण्णाकाइयभूमि गंतुं । तत्थ परिहारिओ-भणाति-काइयसण्णाभूमिं गच्छेज्जामि, ताहे से अनुपरिहारिओ मत्तए पनामेति । एवं जहा पियबंधुणो कुविओ बंधूजं करणीयंतं तुसिनीयभावेण सव्वं करेति । एवं "इयरो" त्ति अनुपरिहारितो करेति ॥ [भा.२८८६] सुत्तनिवाओ इत्थं, परिहारतवम्मि होइ दुविधम्मि।
तं सोचा नच्चा वा, संभुंजंतस्स आणादी। चू-एत्थ सुत्तनिवाओ-जो परिहारतवं दुविधं उग्घायं अनुग्घायं वहइतं सोचा नच्चा वा जो संपूँजति तस्स आणादिया दोसा भवंति ॥ [भा.२८८७] बितियपदसाहुवंदण, उभओ गेलण्ण थेर असती य।
आलवणादी उ पदे, जयणाए समायरे भिक्खू ॥ चू-साधुवंदनं ति अन्नगच्छंसा संपट्टिता । अन्नो साधू ते दट्ठ भणाति-अमुगसाहुस्स वंदनं करेज्जह, सो परिहारतवं पडिवन्नो जस्स परिभाइतं (तियं) हत्थे, सो अयाणंतो वंदिउं वंदनयं कधेति, तस्स न दोसो । “उभओ गेलण्मं"त्ति कप्पट्ठियं अनुपरिहारिय परिहारिओ अएते जति तिन्नि वि गिलाणा ताहे गच्छेल्लया सव्वं जयणाए करेति । का जयणा? भण्णति - गच्छेल्लया परिहारिय-भायणेहिं हिंडित्ता कप्पट्ठियस्स पनाति, सो अनुपरिहारियस्स पनामेति, सो वि परिहारियस्स । अत्थ कप्पट्ठियअनुपरिहारिया पनामेउं पि न वएंति तो सयमेव गच्छिल्लया करेंति । जति गच्छिल्लया सव्वे वि गिलाणा तो ते कप्पट्ठियादिया तिन्नि जयणाए सव्वं पि करेज्जा । परिहारिओ गच्छिल्लयभायणेसु आनिउं अनुपरिहारियस्स पनामेति, से कप्पट्टियस्स, सो वि गच्छिल्लयाणं । “धेर असतिए" त्ति थेरा आयरिया, तेसि वेयावञ्चकरस्स असती, वेयावच्चकरवाधाए वा अन्नो य सलद्धीओ नत्स्थि, ताहे परिहारिओ वि करेज्ज जयणाए, सो गुरुभायणेसु हिंडिउं अनुपरिहारियस्स पनामेति । कपट्टियस्स वा से वि आयरियाणं देति । एवमादिसु कजेसु आलवणादीपदे जयणाए भिक्खू समाचरेदित्यर्थः॥
सुत्ताणि । इदानि एतेसिं चेव छण्हं सुत्ताणं दुगादिसंजोगसुत्ता वत्तव्वा । तत्थ दुगसंजोगे पन्नरस सुत्ता भवंति। तत्थ पढमंदसमंपनरसमंच । एते तिन्निदुगसंजोगसुत्तासुत्तेणेव गहिया, सेसा बारस अस्थतो वत्तव्वा । तिगसंजोगेण वीसं सुत्ता भवंति। तत्थ छट्पनरसमंच दो विसुत्ता सुत्तेणेव गहिता, सेसा अट्ठारस अत्थेणेव वत्तव्वा । चउसंजोगेणं पन्नरस, ते अत्थेणेव वत्तव्वा । पंचसंजोगेण छ, तेवि अत्थेण वत्तव्वा । छक्कगसंजोगे एकंतं सुत्तेणेव भमितं । एवं एते सत्तावन्नं संजोगसुत्ता भवंति । एतेसिं अत्थो पुव्ववसुत्तसमो। दुगसंजोगेण उग्घातियं अनुग्घातियं वा कहं संभवति ? भण्णति-आवत्ती से उग्घातिया कारणे उ दानं अनुग्घातियं । एवं उग्घायानुग्घायसंभवो । अहवा - तवेणअनुग्घातं कालतो उग्घातियं, एवं उवउजिऊण भावेतव्वं ॥ ___ मू. (६३८) जे भिक्खू उग्गयवित्तीए अनत्थमिय-मणसंकप्पे संथडिए निब्वितिगिच्छा
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org