________________
उद्देशक : ८, मूलं - ५६१, ( भा. २३८० ]
२३
चू- पत्तेगा जत्थ त्थीवजा सव्वपासंडा एगवसहीए ठिया, जत्थ वा सव्वे पासंडा थीसहिया एगडिया तत्थिमा जयणा जो पच्छण्णपदेसो तत्थ ठायंति, असतिं पच्छण्णस्स मज्झेणं कडगचिलिमिली वसभा देति अप्पसागारियकाइयभूमीए असति दिवा रातो वा वसभा मत्तगेहिं जतियंति । वसभगहणं ते खेत्तण्णा अप्पसागारियं परिठवेंति । एवं संजतीओ वि पासंडित्थिमज्झे जयंति | अहवा - "वसभा०” त्ति जत्थ संजतासंजतीणं एगदुवारा एगवसही तत्थ अप्पसागारिय काइयभूमीए असति बाहिं वा सपच्चवातो रातो तरुणीओ अंते, मज्झे वा वसभिणीओ, मत्तएसु काइयं बोसिरिउं मज्झिमाण अप्पेंति, ताओ थेरीण, तेरी खुड्डीणं, थेरा वसभाणं, ते परिट्ठवेंति । [भा. २३८१ ]पच्छण्ण असति निण्हग, बोडिय भिक्खू असोय सोए य । पउरदव - चड्डगादी, गरहा य सअंतरं एक्को ।
चू-पच्छण्णकडगचिलिमिलीण असति णिण्हएसु ठायंति, तेसु असति बोडिएसु, तेसु असति भिक्खुपए, एवं पुव्वं असोयवादीण, पच्छ सोयवाइसुठिया, आयमणादिकिरियासु पउरदवेणं कर्ज करेति, चड्डुगं कमढगं, तेसु भुंजंति, गरहापरिहरणत्थं, संतरं ठिया “एगे" त्ति खुडुगादि एगो चड्डगाण कप्पं करेति । अहवा - एगो साधू आयमणादिकिरियासु अंतरे ठायति ।। "पत्तेय समणा दिक्खिय" अस्य व्याख्या
[ भा. २३८२] पासंडीपुरिसाणं, पाखंडित्थीण वा वि पत्तेगे । पासंडित्थि पुमाणं, व एगतो होतिमा जतणा ।।
चू- पुरिसा पत्तेयं, इत्थी पत्तेयं । अथवा पुरिसा इत्थी य सव्वे एगतो ठिता। इमा जयणा । “पच्छण्ण असति निण्हग" अस्यार्थस्य स्पृशनं ॥
[भा. २३८३] जे जहिं असोयवादी, साहम्मं वा वि जत्थ तहिं वासो । निहता य जुद्धकाले, न दुग्गहो नेव सज्झाओ ।।
-
चू- साधम्मिया निण्हयबोडिएस भिक्खएस वि कारुणियत्तं जीवातिपयत्याणि वा जेसु अत्थित्तं तेसु तेसु ठायंति, जुद्धकालो रोधगमित्यर्थः । न तत्थ सपक्ख-परपक्खेहिं सद्धिं बुग्गहं करेंति, न च सज्झायं करेंति ।। “अद्धरोहगजयणा” सम्पत्ता । भत्तट्ठाणे वि एत्थेव गता । इदानिं “थंडिले " त्ति
[ भा. २३८४ ] तं चैव पुव्वभणियं, पत्तेगं दिस्समत्त कुरुकूयं । थंडिल्ल - सुक्ख हरिते, पवायपासे पदेसे वा ॥
-
चू- पुव्वभणियं "अनावायमसंलोए" एयं चेव पत्तेयं । अहवा सेसं थंडिलेसु पत्वेयमग्गहणं करेंति ॥ "मट्टिय कुरुकुयं" च अस्य व्याख्या
[भा. २३८५ ] पढमासति अमणुण्णे, तराण गिहियाण वा वि आलोए । पत्तेय मत्त कुरुकुय, दवं व पउरं गिहत्थेसुं ॥
चू- पढमं अनावायमसंलोयं, तस्सासति अमणुन्नाय आवातं गच्छेति, तस्सासति पासत्थादियाणं । ततो बितियभंग असोअ-सोआण गिहिपासंडियाण य कमेण आलोयं गच्छेति । पच्छद्धं कंठं ॥
[भा. २३८६ ] तेन पर गिहत्थाणं, असोयवादीण गच्छ आवायं ।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org