Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 348

३४५
उद्देशक : ४, मूलं-२१७, [भा. १५०९] उद्धसियरोमश्च, भणाति - सुट्ठ ते कयं जं दिन्नं ममेसा धम्मसहाइणि त्ति, अन्नं ति साहुअठ्ठा किणिउं पच्चप्पिणेज, साहूणं पयच्छाहि, जया निट्ठियं तदा पुणो कहेज्जासु, अन्नं वा उग्गमदोसं कारवेज । एतद्दोसपरिहरणत्थं । गच्छे निययकजं, आयरिय-गिलाण-पाहुणगठ्ठा । तम्हा अतिसेसियसंघाडगं मोत्तुं ठवणा-कुलेसु सेसा नो पविसेजा।।
पाहुणगे य आगते पाहुणगं कायव्वं, तं च सभावाणुमयं देजा । ततो भन्नति[भा.१६३७] जड्डे महिसे चारी, आसे गोणे य तेसि जावसिया।
एतेसिं पडिवक्खो, चत्तारितु संजता होति ॥ चू-जड्डो हत्थी, महिसो, आसो, गोणो य । एतेसिं चारिं अनुकूलं आनेति, जवसं हवंति जे तेजावसिया। ते य परियट्टया । पच्छद्धं कंठं।।
पुव्वद्धस्स इमा वक्खा[भा.१६३८] जड्डो जंवा तं वा, सूमालं महिसओ मधुरमासो।
गोणो सुगंधदव्वं, इच्छति एमेव साधू वि॥ चू- हत्थिस्स इलु नलइक्खु मोतगमादी, तं आहारेति । तस्साभावे "जंव"त्ति जंवा अनिद्वं तंवाआहारेति,जं वा कमागयं। महिसोसुकुमालं वंसपत्तमादी, तस्साभावेतद्भाव भावितत्त्वात् अन्नं न चरति, तं अह चरए पुट्टिन गेण्हति । एवं आसो हप्पिच्छं (हरिमत्थं] मुग्गमादि मधुरं । गोणो अज्जुणमाति सुगंधदव्वं । एवं साहू वि चउरो, चउविधं भत्तमिच्छति । जड्ड - समस्स - उक्कोसाभावेदासीनातिणा कडपूरमेणपओयणं । महिस-समस्स- सालिमातिणा सुकुपमालोदणेण पओयणं । आस - समस्स- खंड - खीर - सालिमाइएहिं अपओयणं । गोण - समस्स - हिंगुरिय -कट्ठ-मंडातिएहिं सुगंधेहिं पओयणं । एते पुण दव्या ठवणकुलेसु संभवंति । अठविएसु य तेसु कतो आणेउ? पाहुन्ने य अकते अयसो, नय निजरालाभो । अतो कायव्वं ।।
चोदगाह - 'ठवणकुलेसुमाकोति पविसतु, जता पओयणं पाहुगगाति उप्पन्नताहे पवेसियव्वं ।" आयरियाह[भा.१६३९] एवं च पुणो ठविते, अप्पविसंते इमे भवे दोसा ।
वी सरणे संजताणं, वि सुक्खगोणी य आरामे ॥ चू-पुव्वद्धं कंठं। “विस्सरणासंजताणंति" भिक्खावस्संदायव्वत्ति नपडिवालेति, खेत्तमातीयं चयंति वि सुक्खगोणी दिद्रुतो इमो, जधा - एगस्स गिहिवतिणो पगतं काउकामस्स एक्केण पओयणं । तस्स य गोणी पदोस - पचूसेसु कुलअं कुलअं दुद्धस्स पयच्छति । तेन चिंतियं - आसन्नापपगते दुन्झिहिति तो मे सगिहे चेव बहुतकं भविस्सइ ति न दूढा । पत्ते य पगयकाले दोढुमाढतो जाव विसुक्का।
आरामे त्ति दिलुतो - एवं मालागारेण वि चिंतियं - आसन्ने छन्ने उव्वीहामि त्ति न उब्वोता । जाव छणासन्नं तावओप्फुल्लोआरामो। एवंजाहे उप्पन्नं कजं ताहे पविट्ठा ठवणकुलेसु, ताहे सवाभणंति - एत्थंचिय अच्छताण मुणह वेल अम्हंएए वत्ता वेला, अप्पविसंतेसुयन कोति दसणं पडिवज्जति, न वा अनुब्बए, गिलाणपाउग्गं च नत्थि, तम्हा एगो अइसेसियसंघाडओ इमेहिं दोसेहिं वज्जितो पविसतु॥