Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 282

उद्देशक : २, मूलं- ११०, [भा. १२८५ ]
२७९
चू- वरिसते वि अनोवरिसे न कज्जति, वसही समंततो गलति त्ति अंतो वि ठवितो वसहीए तिम्मइ त्ति नाचसारेइ, पडिलेहणट्ठा वा नीणितो, अप्पिणणट्ठा वा नीणितो ॥
[ भा. १२८६] एवं ता नीहरणं, हवेज अध नीणियं पि न विसारे । गेलण-वसही पडणे, संभम पडिणीय - सागरिए ।
चू- एवमादिसु कारणेसु, वसहि-नीहरणं हवेज्ज । अह नीणियं उवरि सिज्जमाणं नावसारेति इमेहिं कारणेहिं । "गिलाणमादिसुविहिया उ" अस्य व्याख्या "गेलण्ण" पच्छद्धं । गिलाणकारणे वावडो, सवं गिलाणो नावसारे । वसहिपडणे वा अंतोन प्पवेसति । उदगागनिमादिसएसु संभमेसु नावसारेति, अतिव्याकुलत्वात् । पडिनीओ वा बाहिं पडिक्खति जति एस समणो निग्गच्छति तो नं पंतावेमि, सेहस्स बाहिं सागारियं । एतेहिं कारणेहिं अनोवरिसे अकरेंतो सुद्धो ।।
मू. (१११) जे भिक्खू पाडिहारियं सेज्जासंधारयं अणणुन्नवेत्ता बाहिं नीणेति, नीर्णेतं वा सातिजति ।।
चू- भिक्खू पूर्ववत् । पाडिहारको प्रत्यर्पणीयो । असेज्जातरस्स सेज्जातरस्स वा संतितो जति पुणे मासकप्पे दोघं अणुण्णवेत्ता अंतोहिंतो बाहिं नीणेति, बाहिंतो वा अतो अतिनेति तहा वि मासलहुं । एस सुत्तत्थो । इमा निजुत्ती
[भा. १२८७ ] परिसाडिमपरिसाडी, सागरियसंतियं च पडिहारी । दोघं अनुण्णवेत्ता, अंतो बहि नेति आणादी ।।
चू-कुसातिततणसंथारए परिभुजमाणे जस्स किंचि परिसडति सो परिसाडी । वंसकंबिमादी अपरिसाडी । दोच्चं अणणुण्णवेत्ता जो नेति तस्स आणा अणवत्थादि दोसा भवंति ॥
चोदगाह - ननु सुत्ते अणणुण्णवेंतस्स वि मासलहुं वुत्तं निक्कारणे ? आचार्याह - निक्कारणे सुतं । अत्थो तु कारणे विधिं दरिसेति । अविधीए इमे दोसा
[ भा. १२८८ ]
ताई तणफलगाई, तेनाहडगाणि अप्पणो वा वि । नियंता गहियाई, सिट्टाणि तहा असिट्टाणि ।।
चू-ते तणफलया तस्स तेनाहडा वा, अप्पणो वा । तेनाहडेसु निचंतेसु अंतरे पुव्वसामी दहुं गहितेसु साधू पुच्छितो जति कहेति जस्स ते न कहेति वा तो उभयहा वि दोसा, तम्हा दोसपरिहरणत्यं वही भणति - सपरिक्खेवे ठिताणं अंतो मासो बहिं मासो। अंतो मासकप्पं काऊण बहिं निगच्छंतो तत्थेव तणफलगा गेण्हंतु, अह न लब्धंति अन्नगामं वयंतु । अह तेसु असिवातिकारणा अत्थि तो ते सव्वे तणफलयानीणंतु ।। इमा विही
[भा. १२८९] अन्नउवस्सयगमणे, अणपुच्छा नत्थि किंचि नेतव्वं । जो नेति अनापुच्छा, तत्थ उ दोसा इमे होति ॥
चू-सपरिक्खेवे अन्नउवस्सयं वयंता अनापुच्छाए न किं चि नेयव्वं । “नत्थि”त्ति अनापृच्छ्य नास्ति किंचिन्नेयमिति । जो पुण अनापुच्छाए नेति तस्सिमे दोसा
[ भा. १२९०] कस्सेते तणफलगा, सिट्टे अमुगस्स तस्स गहणादी । निण्हवति व सो भीओ, पच्चंगिरलोगमुडाहो ॥
चू- तेनाहडा अनापुच्छाए नियंता पुव्वसामिणा दिट्ठा, साहू पुच्छितो, करसेते तणफलगा ?