Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 261

२५८
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-२/१०५
धू-सागारिओ सेज्जातरो, पुत्त भाय पुत्तस्स पुत्तो नत्तुओ, “दानं" ति एतेहिं बहु सूवकरणं दत्तं, तब्मारभया तेणभयावा वोढुमसमत्यो यन विहरति विहारकामो वि। “ओम"ति अन्नया दुब्मिक्खं जातं, सोय साहू न विहरति । सावगेण चिंतियं “अम्हे ता बहुपुत्तनत्तुयादिपडिबद्धान विहरामो एस साहू किं न विहरति ?" नूनं बहुवकरणपडिबद्धो तेन न विहरइ । तओ तेन सावएण साहुस्स भिक्खादिविणिग्गयस्स सव्वोकरणंसंगोवेउंमायाविणाहोउंउवस्सओअगणिणा पलीविओ। साहू आगओ हा कटुं करेति, बहूवकरणं दहूं।
सावगं पुच्छति - किं चि अवणीयं ? सो भणति - न सक्कियं, परं दो भायणे अवनीते । बितियदिने साहू भणइ - गच्छामिनं जओ सुभिक्खं । सावएण भणियं - अवस्सं सुभिक्खीभूते पुणो एनसु । पडिवण्णो । पुणो आगयस्स सब्भावो कहिओ। उवकरणंच से दिन्नं । एते दोसा अलाघवे ।। इदानि "दुल्लभसेज"त्ति अस्य व्याख्या[भा.११६७] वासा पयरणगहणे, दोगच्चं अन्न आगते न देमो
पयरण नत्थिन कप्पइ, असाधु तुच्छेय पन्नवणा॥ घू- एगम्मि नगरे सेट्ठिघरे एगनिवेसणे पंचसइओ गच्छो वासासु ठितो । सो य सेज्जातरो अपन्नविओ पन्नविओ वा घरे भणाति - जति साहू घरातो भिक्खकाले पढमं तुच्छेण रिक्केण भायणेण निग्गच्छंति तो अमंगलं भवति । ततो सव्वसाहूणं दिने दिने मिक्खं देजाहि । ते साधवो ओमकारणे तम्मि सेहिसेज्जायरकुले दिने दिने एकेको साहुसंघाडओ पढमं पयरणं भिक्खं गेण्हति । ते साहु पुण्णे वासाकाले गता। तस्स य कालेण दोगचं दरिद्दता जाता । अन्ने साहवो आगया वसहिं मग्गंति । सो भणाति अस्थि वसी, न पुण देमो ।
साधुहिं भणियं-किं कारणंनदेसि? सोभणाति-पयरणं नस्थि, तेन न देमो । साहू भणति न कप्पति अहं पयरणं घेत्तुं । सो भणाति - जइ साहू मम घराओ तुच्छेण रिक्वेण भायणेणं निग्गच्छति अमंगलं भवति । ताहे सो पन्नविओ, वसही य दिन्ना । एते दोसा॥
इदानि “वोच्छेदे"त्ति अस्य व्याख्या[भा.११६८) थल-देउलियट्ठाणं, सति कालं ददु दद्रुतहिं गमणं ।
निग्गते वसही भुंजण, अन्ने उभामगा ऽऽउट्टा ।। धू-एगो गामो तस्स मज्झेधलं । तम्मिथले गामेण मिलित्तु देउलंक्तं । तत्थ साहू टिता, सो सब्बो गामो सेजातरो।तेयसाहू मिक्खाकालं पडियरंता जत्थ जत्य घरे सतिकालं देवखंतितत्थ तत्य गच्छंति। एवंन किं चि कुलं दिने दिनेछुट्टति।एवंतेगिहत्या निविण्णा । गतेसु तेसु साहुसु देवकुलिया भग्गा । मा अन्नो वि कोवि ठाहिति । एवं सेज्जाविच्छेदो भवति । अन्नम्मि एरिसे थलग्गामे अन्ने साहू ठिता । ते सग्गामे न हिंडंति, बहिं भिक्खायरियं करेंति सज्झायपरा य अच्छंति आउट्टो लोगो, निमंतेति, साहू भणंति- बालादीण क य घेच्छामो। एवं कजे सुलभ भवति, न य वसहि - वोच्छेओ ॥ "दोसा वा के तस्स" ति दारं गतं । इदानि कारणजाते च कपति कम्हि" त्ति अस्य व्याख्या[भा.११६९] दुविधे गेलण्णम्मि, निमंतणा दव्वदुल्लमे असिवे ।
ओमोयरियपदोसे, भए य गहणं अनुण्णायं ॥