________________
उद्देशक : २०, मूलं-१३८७, [भा. ६५९८]
४२३ धू-आलवणपदातो जाव संघाडपदं एते अतिचरतस्स परिहारियस्स मासगुरुं, अह भत्तं देति संभुंजति वा तो दोसु वि चउगुरुगा भवंति ।। कप्पट्टितो सो इमं करेति[भा.६५९९] कितिकम्मं तु पडिच्छति, परिण्णपडिपुच्छणं पिसे देति।
सो वि य गुरुमुवचिट्ठति, उदंतमविपुच्छितो कहए।। चू-कितिकम्मति वंदनं, तंजतिपरिहारितोदेतितोगुरूपडिच्छति, आलोयणं पिपडिच्छति, परिण्ण त्ति-पचूसे अवरण्हे वा पञ्चक्खाणं से करेति, सुत्तत्थे पडिपुच्छं देति । “सो विय"त्तिपरिहारितो “गुरू" आयरिया ते अब्भुट्टानिदिविनएण "उवचिठ्ठति" - विनयं करोतीत्यर्थः । "उदतं" - सरीर वट्टमाणी वत्ता तं गुरुणा पुछितो कहेति ॥ एवं ठवियाए “दोसु ठविएसु"त्ति - कप्पट्टितै अनुपरिहारिए य । सो परिहारिओ कया इ भीतो होज “कहमहं आलावणादीहिं गच्छवञ्जितो एगागी इमं उग्गतवं काहामि ? एत्तियं वा कालं गमिस्सामि?"त्ति एवं भीओ अगडादिदिट्ठतेहिं आसासेयब्यो ।
जहा-कोति अगडे पडितो कहमुत्तरिस्सामि त्ति भीओ ताहे सो तडत्येहिं आसासिज्जतिमा तुमंबीहेहि,वयं तुम उत्तारेमो, एस रज्जू आनिजइ, एवमासासिउं निमओ ताहं बंधति । अह सो भण्णति- “मओ एस वराओ, न एयं कोइ उत्तारेइ", ताहे सो णिरासो अंगे मुयति, मरति य । एवं परिहारितो वि आसासेयव्यो । जहा कोइ नदीए अनुसोयं वत्तंतो भीओ ताहे सो तडत्येहिं आसासितो थाह बंधइ।अनासासितो निरासो भया मरति ।
जहावाकस्सहराया रुट्ठोताहे भीओमारिजिहामितिताहे सोअन्नेहिं आसासिजति-"मा बीहेहि, राया वि अन्नायं न करेति", एवं सो न विद्दाति । अह सो भण्णति- “विनट्ठो सि" ताहे विपजाते।एवंपरिहारित्तो वि भाणियब्वो-माभीओमारिजिहामित्तिताहेसोअन्नेहिंआंसासिञ्जत्ति - "माबीहेहि, राया वि अन्नायंन करेति", एवं सोनविदाति । अह सो भण्णति-"विनट्ठोसि" ताहे पिपजति । एवं परिहारित्तो विभाणियव्वो - मा भीहि, अहं ते वंदनदायणादिसु कप्पट्टितो, एस ते तवोकिलंतस्स असमत्थस्स अनुपरिहारिओ । एवं आसासितो तवं वहंतो किलामिओ विरियायारं अहावेंतो परिहारितो अन्नतरं किरियं काउमसमत्थो अनुहरियारियस्स पुरओ इम भणाति[भा.६६००] उट्टेज निसीएज्जा, भिक्खं हिंडेज्ज भंडगं पेहे।
कुविय पियबंधवस्स व, करेइ इतरो वि तुसिणीओ। घू-जइ उठेउंन सक्कतिताहे भण्णइ उद्धेन्जामि, ताहे अनुपरिहारितोउहवेइ।एवं निसिएज्जामि। भिक्खायरियाए जं न सक्केति भिक्खग्गहणादि सव्वं करेति । अह सव्वहा भिक्खं हिंडिउं न सक्केति ताहे भणाति - भिक्खं हिंडिज्जामि । एवं उत्तरे अनुपरिहारितोसे हिंडिउं देति, भंडगापेहणे वि साहजं करेति, सवं वा पडिलेहेति । जहा कोवि प्रियबधुस्स कुवितो जं से करनिजं तं सव्वं तुण्हिक्कोकरेति तहा “इयरो" त्ति-अनुपरिहारी परिहारियस्स सव्वं करनिज्जंतुसिणीओ करेति॥ चोदगाह-जइ भयं से उप्पज्जइ, एरिसी वा अवस्था भवति, ता किं पच्छित्तं कज्जति? किं चाह[भा.६६०१] अवसो व रायदंडो, न य एवंच होइ पच्छित्तं ।
संकर सरिसव सकडे, मंडव वत्येण दिटुंता॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org