________________
३९८
निशीथ - छेदसूत्रम् - ३२० / १३८१
चिंतेइ अन्ने वि मे बहू अवराहा अस्थि, ते वि मे नाउं एसमं पुणो पिट्टेहिति त्ति इमेणं से ते सव्वे
कमि | भणाति
गावी पीता वासी, त हारिता भायणं पि ते भिन्नं । अजेव ममं सुहतं, करेहि पडवो वि ते हरिओ ।।
चू- गावी वच्छेण पीया, कंसभायणमण्णं वा भग्गं, एवमादिअवराहे स एकसरा कहिएसु तेन सा तं एक्कवारं पिट्टिता । एवं लोउत्तरे वि अनेगावराहपदावण्णेसुएगो पच्छित्तदंडो अविरुद्ध ।। अधवा एत्थेव आलोयणत्थे इमो दिट्टंतो
[भा. ६५१५]
[भा. ६५१४]
नेगासु चोरियासू, मारणडंडो न सेसगा डंडा । एवं नेगपदेसु वि, एगो डंडो न उ विरुद्धो ॥
चू- एगो चोरो । तेन य बहुगागीता चोरिया कयाओ । कस्स ति भायणं हरियं, कस्स ति पडओ, कस्स ति हिरण्णं, कस्स ति सुवण्णं । अन्नया तेन राउले खत्तं खयं, रयणा गहिया, गहिओ य सो आरक्खेण रन्नो उवट्ठविओ ।
तस्समयं अन्ने उवट्ठिता भणंति- अम्ह वि एतेण हडं ति । रन्ना रयणहारि त्ति काउंसेसचोरियाओ य नाउं तस्स मारणदंडो एक्को आणत्ता, सेसचोरियदंडा तत्थेव पविट्ठा । एवं लोउत्तरे वि अनेगपदेसु एगडंडो अविकुट्ठो | बितियभंगे मायाविणो पुणो आलोएंतस्स अन्नं पि पच्छित्तं दिज्जति । एवं जत्तिया वारा माई आलोएति तत्तिया पच्छित्ता । ततियभंगे असढस्स जद्दिवसं आलोयणा समायाति तद्दिवसं एगपच्चित्तं दिजति । चरिमभंगे तेन निसेज्जा कया आलोइयं च भणति य सम्पत्ता मम आलोयणा, दिन्नं पच्छित्तं, उड़िता गुरू, पुणो संभरियं तक्खणं चेव निसज्जुं काउं पुणो य आलोइयं, ता गुरू असढस्स भणति तं चैव ते पच्छित्तं, असढभावा अन्नं न देइ | अहवा साधूणं देवसियालोयणकाले गुरूणं अनेग निसिज्जा साधूणं अनेगा आलोयणाओष एवं आलोयणं पडुच एगत्तमावन्ना ॥
-
इदानिं दुब्बलं पडुच्च भणति । तत्थ भंडीचउक्कभंगदिट्ठतो । भंडी बलिया बइल्ला बलिया, एवं चउक्कभंगो । पढमभंगे बहु आरिभिज्जति, सेसेसु तिसु भंगेसु इमा विभासा - बितिय भंगे जं बइल्ला सक्कति कष्ड्डिउ तत्तियं आरुभिज्जति । ततियभंगे जेन भंडी न भज्जति । चरिमभंगे उभयं पि जत्तियं तरति तत्तियं आरुभिजति । एयस्सिमो उवणओ
[भा. ६५१६]
संघणं जह सगड, धिती उ धुजेहि होति उवनीतो । बिय तिय चरिमे भंगे, तं विज्जति जं तरति वोढुं ।।
चू- सगडसरिच्छं सघयणं, धितियबलं बइल्लतुल्लं, एत्थ वि चउभंगो । पढमे सव्वं दिज्जति, बितिए धितिअनुरूवं, ततिए संघयणानूरूवं, चरिमे उभायनुरूवं, जं तरति तत्तियं दिज्जति ।। एवं दुब्बलं पच दोसाणं एगत्तं । इदानिं आयरियं पडुच्च भण्णति, “सामिपत्तेयतेणम्मि” त्ति[भा. ६५१७] निवमरण मूलदेवो, आसऽहिवासे य पट्टि न तु डंडो । कप्पियगुरुदंडो, मुंचतिजं वा तरति वोढुं ॥
चू- एत्थ नगरे राया अपुत्ती मओ, तत्थ य रायचिंतगेहिं देवयाराधननिमित्तं अस्सो य हत्थी य अहियासिओ । इओ य मूलदेवो चोरियं करेंतो गहिओ, तेहिं रजचिंतगेहिं वज्झो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org