________________
३७२
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-२०/१३८० तीत्यर्थः।। गिहत्था पुण[भा.६४१७] उद्धियदंडो गिहत्थो, असन-वसन-रहिओ दुही होति ।
सो च्चियऽनुद्धियदंडो, असन-वसन-भोगवं होति ।। खू-“असनं" भत्तं, “वत्थं' वसनं, तेसिंणासाति । डंडिओ पुण तेसिं अभागी, अडंडिओ पुण भोगी य भवति । जम्हा एवं साधूण पच्छित्तदंडो दिन्नो सुहो, तम्हा जो जेण सुज्झइ तस्स तं एगमणेगमासियं वा अनुरूवंदायव्वमिति ॥
मू. (१३८०) जे भिक्खू मासियं वा दोमासियं वा तेमासियं वा चाउम्मासियं वा पंचमासियं वा एएसिं परिहारट्ठाणाणं अन्नयरं परिहारट्ठाणं पडिसेवित्ता आलोएजा- अपलिउंचिय आलोएमाणस्स मासियं वा दो मासियं वा तेमासियं वा चाउम्मासियं वा पंचमासियं पलिउंचिय आलोएणमाणस्स दोमासियं वा तेमासियं वा चाउम्मासियं या पंचमासियं वा छम्मासियं वा तेन परं पलिउंचिए वा अपलिउंचिए वा ते चेव छम्मासा ।। (सूत्रे उच्चारिते शिष्याह-) [भा.६४१८] कसिणारुवणा पढमे, बितिए बहुसो वि सेविता सरिसा ।
संजोगो पुण ततिए, तत्थंतिमसुत्त वल्लीव ।। चू-सिस्सो भणति- मासिगादिसुपंचसु सगलसुत्तगमेसुकसिणारूवणे त्तिजं सेवितं तंचेव सव्वं दिन्नं, न किंचि विज्झोसितं । आदिमा पंच वि सगलसुत्तगमा सगलसुत्तसामण्णओ एवं सुत्तं भवति । “बितिय"त्ति - बहुसाभिधाणसामण्णतो पंच वि बहुससुत्ता बितियसुत्तं भवति, तत्थ य सरिसावराहा मासादी बहुपडिसेविता ते य झोसियसेसा पढमसुत्तसमा चेव दिन्ना । एवं एगदोसुसुत्तेसुइमोततियसुत्तारंभो किमत्यंभण्णति? आधार्याह-बहुवित्थरततियसुत्तप्पदरिसणत्थं, जतो भण्णति- “संजोगो पुण" पच्छद्धं ।अहवा-सुत्ते उच्चारिते सिस्साह "ननुमासदुभासादिया पुब्बाभिहिता किं पुणो भण्णति" ?, आचार्याह-न तुम सुत्ताभिप्पायं जाणसि[भा.६४१९] कसिणारुवणा पढमे, बितिए बहुसो वि सेविता सरिसा।
संजोगो पुण ततिए, तत्थंतिमसुत्त वल्लीव ॥ धू-जे अत्यतो संजोगसुत्ता भंगविकप्पा वा तेसि भाणियब्वे इमो विही॥१॥ आदिमसुत्ते भणिते, पढमे सेसा कमेण संजोगा ।
अंतिल्ले पुण भणिए, आतिल्ला अत्थओ पुव्वं ।। ॥२॥
मझे गहिए जे सेसगा तु ते उभयतो भवे नेया।
तेसिं पुव्वापुव्वं, सेसा य ततो कमेणं तु ।। विभासा-जत्थ सुत्तादिसंजोगेसु भंगेसु वा आदिल्ला सुत्ते भणिता तत्थ सेसा कमेण अत्यतो पच्छा भाणियब्वा।अह सुत्तेअंतिल्ला पुव्वं भणिया तत्थ अस्थतो आदिल्लापुव्वं भाणियव्वा । अह सुत्तेमज्झगहणंकयं तोअत्तओ संजोगाउभयो विभाणियव्वा । इमंततियंसुत्तंछब्बीसतिभेदभिन्नं, तत्थ अंतिमं पंचमसंजोगे सुत्तं इमं सुत्तेण गहियं, जे आदिमविगप्पा ते वल्लिदिटुंतसामथओ गेज्झा, जहा वल्ली अग्गे घेत्तुं आघट्टिता सव्वा समूलमज्झा आगट्टिजइ एवं एतेणं अंतिमपंचगसंजोगसुत्तेणं सब्वे आदिमा दुगादी संयोगा गहिया भवंति, अतोऽर्थमिदं सूत्रमारब्धं।
तत्थ इमेदसदुगसंजोगा, तंजहा-जे भिक्खूमासियं च दोमासियंच परिहारट्ठाणं पडिसेवित्ता
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org