________________
३५४
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-२०/१३७०
[भा.६३४६] जो पुण चोइजंतो, दळूण ततो नियत्तती ठाणा।
भणति अहं भे चत्तो, चोदेह ममं पि सीदंतं ॥ चू-जतिपुण सोभण्णति जेसु ठाणेसुअहं पमादेमितेसुचेव ठाणेसुअप्पणो सीसा पमादेमाणा पडिचोइजति, अहं तुन पडिचोइज्जामि "अनाहोऽहं" - परिचत्तो, ताहे संविग्गविहारं इच्छंतो आसेवणभिक्खं मग्गंतो अप्पणोचेव ततो ठाणाओ नियत्तति, अहवा-छिन्नमुत्तावलिपगासाणि अंसूणि विनिमुयमाणे आयरियाणं पादेसुपडिओ भणाति - मा मं सरणमुवगयं पडिच्चयह, ममं पि सीदंतं चोएह ॥ एसा तेवा आवससयं पडुच्च, परिक्खा गता । इदानि सम्झाय-पडिलेहणभुंजण-भासदारा पडुच्च परिक्खा भण्णति[भा.६३४७] पडिहणसम्झाए, एमेव य हीन अहिय विवरीए।
दोसेहि वा वि मुंजति, गारत्थियढढरा भासा ।। धू-पडिलेहणकालतो हीणं अहिय वा करेंति अहवा - खोडगादीहं हीणं अहियं वा करेति, विवरीयं नाम मुहपोत्तियादी पडिलेहेति, अहवा-पए रयहरणं त्ति पच्छिमं पडिलेहेति, अवरण्हे पढमं अप्पणो- पडिलेहेत्ता सेहगिलाणपरिण्णि पच्छा आयरियस्स एवं वा विवरीयं । सज्झाए विहीणं-अनागताएकालवेलाएकालस्स पडिक्कमति, अहियं अतिच्छिताए कालवेलाए कालस्स पडिक्कमति, वंदनातिकिरियं हीनातिरित्तं करेइ, विवरीयं पोरिसिपाढं उग्घाडकालियपोरिसीए परियट्टेति, वा विवरीयं करेइ, सत्तविह आलोवगविहीतेन जति, कायसिगालक्खतियादिदोसेहि वा जति, सुरसरादिदोसेहिं वा भुंजति, सावजादिभासावा भासति, एतेसुचोदनातहेव भाणियव्या जहा आवस्सए भणिता ।। सेसामि तिन्नि दाराणि एगगाहाए वक्खाणेति[भा.६३४८ थंडिल्लसमायारी, हावेति अतरंतर्गन पडिजग्गे।
अभणिओ भिक्ख न हिंडइ, अनेसणादी व पेल्लेति॥ चू-थंडिल्लेपादपमजणा डगलगहणा दिसालोगादिसामायारिंपरिहावेति, गिलाणंन पडिजग्गइ, गिलाणस्स वा खेलमल्लादि वेयावच्चंन करेति, भिक्खन हिंडइ, दरहिंडतो वा सन्निट्टइ, कोंटलेण वा उप्पाएति, अनेसणाए वा गेण्हति ।। तस्स पुण इमाओ ठाणो आगमो होज[भा.६३४९] जयमाणपरिहवेंते, आगमनं तस्स दोहि ठाणेहिं।
पंजरभग्गअभिमुहे, आवासयमादि आयरिए। चू- सो जयमाणसाधूण मूलाओ आगमो होज, परिहवेंताण वा मूलाओ आगओ होज, परिहविंतानाम पासस्थादी, तत्थ जो जयमाणगाणं मूलातो आगतो सो नाणदंसणट्ठाए वा आगतो, पंजरभग्गो वा आगतो । जो पुण परिहवेंताण मूलातो आगतो सो चरित्तट्ठाए उज्जमिउकामो। अहवा-अनुजमिउकामो विनाणदसणट्ठाए। अहवा-जो जयमाणेहितो आगओसोपंजरभग्गो, जो पुण परिहवेंतेहितो आगतो सो पंजराभिमुहो । एतेसु दोसु वि आगएसु आयरिएण आवस्सयादिपरिच्छा कायव्वा आह पंजर इति कोऽर्थः ? अतः उच्यते[भा.६३५०] पनगादि संगहो होति पंजरो जाय सारणऽण्णोण्णे। .
पच्छित्तचमढणादी, निवारणा सउणिदिलुतो।। धू-आयरिओ उवज्झातो पवत्तीथेरो गणावच्छेतितो एतेहिं पंचहिं परिग्गहितो गच्छो पंजरो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org