Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1213

३१४
निशीथ - छेदसूत्रम् - ३-१९ / १३४६
रसस्तत्रैव, स्पर्शे अग्निज्वालादि, अहवा - इट्ठेसु रागं गच्छइ, अनिट्ठेसु इंदियविसएसु दोसं, एवमादि उवघायवज्जियं कालं घेत्तुं कालनिवेदणाए गुरुसमीवं गच्छति ॥
तस्स इमं भण्णति[ भा. ६१३८]
जो वच्तम्मि विधी, आगच्छंतम्मि होति सो चेव । जं एत्थं नातं, तमहं वोच्छं समासेणं ॥
एसा गाहा भद्दबाहुकया। एईए अतिदेसे कए वि सिद्धसेनखमासमणो पुव्वद्धस्स भणियं अतिदेसं वक्खाणेति
[भा. ६१३९] आवस्सिया णिसीहिय, अकरण आवडण पडणजोतिक्खे | अपमजिते य भीते, छीए छिन्ने व कालवहो ।।
धू- जति नितो आवस्सियं न करेति पविसंतो वा निसीहियं, अहवा-अकरणमिति आसज्जं न करेति कालभूमीतो गुरुसमीवं पट्ठियस्स जति अतरेण साणमज्जारादी छिंदत, सेसा पदा पुव्वभणिता । एतेसु सव्वेसु कालवधो भवति ॥
[भा. ६१४०]
गोणादिकालभूमी, व होज्ज संसप्पगा व उलेज्जा । कविहसिय विज्जु गजिय, जक्खालित्ते य कालवहो ।
चू-पढमयाए गुरुं आपुच्छित्ता कालभूमिं गतो, जति कालभूमीए गोणं सिण्णं संसप्पगा वा उट्ठिता पेक्खेज्ज तो नियत्तए, जइ कालं पडिलेहेंतस्स गेण्हंतस्स वा निवेदणाए वा गच्छंतस्स कविहसियादी, एएहिं कालवधो भवति, कविहसितं नाम आगासे विकृतरूपं मुखं वानरंसरिसं हासंकरेज, सेसा पदा गयत्था | कालग्गाही निव्वाघाएण गुरुसमीवमागओइरियावहिया हत्यंतरे वि मंगलनिवेदनं दारे ।
[भा. ६१४१]
सव्वेहि वि पट्ठविए, पच्छा करणं अकरणं वा ॥
चू- जइ वि गुरुस्स हतथंतरमित्ले कालो गहितो तहावि कालपवेदणाए इरियावहिया पडिक्कमियव्वा, पंचुस्सासमेत्तं कालं उस्सग्गं करेइ, उस्सारिए वि पंचमंगलं ठियाण कड्डइ, ताहे वदनं दाउं कालं निवेदेति । सुद्धो पाउसिगकाले ति ताहे डंडघरं मोत्तुं सेसा सव्वे जुगवं पट्टवेति ।। किं कारणं ?, उच्यते पुव्वं जम्मरुगदिट्टंतो त्ति[भा. ६१४२ ]
सन्निहिताण वडारो, पट्ठवित पमादि नो दए कालं । बाहिट्ठितै पडिचरए, पविसति ताहे य दंडधरो ॥
- वडो वंटग विभागो एगठ्ठे । आरिओ आगारितो सारितो वा एगठ्ठे वडे आरितो वडारो, जहा सो वडारो सन्निहियाण मरुताण लब्भति न परोक्खस्स तहा देसकहादिपमादिस्स पच्छा कालं न देंति । "बाहिट्ठितै" पच्छद्धं कंठं । "सव्वेहि वि” पच्छद्धं, अस्य व्याख्या[ भा. ६१४३] पट्टवित वंदिते ताहे पुच्छति केन किं सुतं भंते! । ते वि य कहंति सव्वं, जं जेण सुतं च दिट्टं वा ।।
चू-डंडधरेणं पडविते वंदिए एवं सब्वेहिं वि पट्ठविते पुच्छा भवति- “अज्जो केण किं सुयं दिट्ठ वा ? दंडधरो पुच्छति - अन्नो वा । ते वि सव्वं कहेंति, जति सव्वेहिं भणियं-"न किंचि दिट्ठ सुयं वा" तो सुद्धं, करेंति सज्झायं । अह एगेण वि फुडं ति विजमादि दिडं, गज्जितादि वा सुतं, ततो असुद्धे न करेति । अह संकितो