________________
२५१
उद्देशक : १६, मूलं-१०९७, [भा. ५८७३]
धू-वोसटुंति भरियं, अहाकडं आगंतुगाण भरियं पि कप्पति, न य अप्परिकम्मंबहुपरिकम्म का। एवं अप्पपरिकम्मं पि आगंतुगाण भरियं कप्पति न य बहुपरिकम्मं सुद्धं ॥
इमं जयणाए निच्छतो छडेति[भा.५८७४] थूले वा सुहुमे वा, अवहंते वा असंथरंतम्मि।
आगंतुग संकामिय, अप्पबहु असंथरंतम्मि। चू-थूलाण वा चणगादियाण बीयाण सुहुमाण वा सरिसवादियाण भरियं होजा तस्स य जति पुवभायणं, नवरं-तंन वहति। "असंथरं" ति अपज्जत्तियं वा भायणं, भायणस्स वा अभावो, ताहे तम्मि असंथरे अप्पबहुअंतुलेत्ता बहुगुणकरे ति काउंअहाकडं, आगंतुगाण बीयाण भरियं ति आगंतुगे संकामेत्ता जयणाए अन्नत्थ, अहाकडं चेव गेण्हति न दोसो।।
जयण तिं गता । इदानिं चोदगो" ति ।। [भा.५८७५] धूल-सुहुमेसु वोत्तुं, पच्छित्तं तेसु चेव भरितेसु।
जं कप्पति त्ति भणियं, न जुञ्जते पुव्वमवरेणं ।। आचार्य आह - "असति असिव" त्ति[भा.५८७६] चोदग! दुविधा असती, संताऽसंता य संत असिवादी।
इयरो उ झामियादी, कप्पति दोसं पिजा भरिते॥ चू-संतासंती जत्थ गामे नगरे विसए वा भायणे अस्थि तत्थंतरा वा असिवं, सग्गामे वा जेसु कुलेसु अस्थि तेसु वा असिवं, ओमोयरियादीणि वा तत्थंतरा वा एसा संतासती । अहवा - संतासंती अस्थि भायणं, नवरं-तं न बहति । अहवा-संतासती असंथरम्मि त्ति अस्थि भायणं, इंहरं न संथरति । तेन इयर त्ति असंतासती सा इमा- “झामियं" ति, पलीवए दटुं पातं, तेनेहिं वा हडं, रायदुखूण वा हडं, भग्गंवा, सव्वहा अभावो पातस्स, एवमादिकारणेहि कप्पति दोसुवि असतीसु अहाकडं पादं आगंतुगबीयाण भरियं घेत्तुं, न य सुद्धं अप्पपरिकम्म । जं पुण मए मणियं पच्छित्तं तं दुविहाए असतीए अभावे जो गेण्हति तस्स तं भवति । अहाकडे जइ विधीए दोसा तहावितं बहुगुणकर, अप्पपरिकम्ममि पुण सुद्धं पि बहुदोसकरं ।। कहं ? उच्यते[भा.५८७७] जो तु गुणो दोसकरो, न सो गुणो दोस एव सो होती।
अगुणो विय होति गुणो, जो सुंदर निच्छओ होति॥ चू-एवंइहं पिअप्परिकम्मे सुद्धेवि दोसा,अहाकडें वीयस्स सहिए दुट्टे विगुणोचेव ।कह?, उच्यते - अहाकडे जति वि ताणि आगंतुगबीयाणि जयणाए अन्नत्य संकामेंतस्स अप्पो संघट्टणादोसो, तहावि न य सुत्तत्थपलिमंथो, न य छेदणादिआतोवघायदोसा । अन्नो य इमो नवरं-गुणो, तक्खणादेव घेत्तुंहिंडियव्य । एवं तं सदोसंपिबहुगुणं । अप्पपरिकम्मे पुण एवं चेव विवरीयं भाणियव्व, अतो तं सगुणं पि सदोसं ।। असति असिव त्ति गयं । इदानि “पमाणउवओग-छेदणं" ति तिन्नि विपदे जुगवं भण्णति- पादं सामण्णेण वा उवकरणं जइ अहाकडं पमाणजुत्तं वा न लब्भति, तो तं पमाणजुत्तं कायव्वं, उवउत्तेण छेत्तुंइणमेव । जतो भण्णति[भा.५८७८] असति तिगे पुण जुत्तजोग ओहोवधी उवग्गहिते।
छेदन-भेदनकरणे, सुद्धोतं निजरा विउला ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org