Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1125

२२६
निशीथ - छेदसूत्रम् - ३-१६ / १०८३
ठावेइ, तं दिवा घेप्पइ, तारिसस्स असइ गीयत्थेसु रातो वि घेप्पति । अगीएसु दिवा गहणं, देवकुले सुन्नघरे वसंतघरे वा अच्चणलक्खेण ओमराईसु ठवियं ।।
[ भा. ५७१९]
उम्मर कोट्टिबेय, देवकुले वा निवेदणं रन्नो । कयकरणे करणं वा, असती नंदी दुविधदव्वे ॥
7
जाव
चू- " कोटिंबे "त्ति जत्थ गोभत्तं दिजति तत्थ गोभनलक्खेण ठवियं गेण्हति, उवसामिज्जति राया ताव एवं जयणजुत्ता अच्छंति । जति सव्वहा उवसामिज्जूंति नोवसमति ताहे जो संजतो कयकरणो ईसत्ये सो तं बंधेउं सासेति, विज्जाबलेण वा सासेति, विउव्विणिड्डिसंपन्नो वा सासेति । जाहे कयकरणादियाण असति ताहे " नंदि"त्ति नंदी हरिसो, एसो तुट्ठी, जेन दुविधदव्वेण भवति तं गेति । दुविधदव्वं फासुगमफासुगं वा, परित्तमनंतं वा, असन्निहिं सन्निहिं वा, एसणिज्जं अनेसणिज्जं वा । एवमादिभत्तपानं पडिसेव त्ति ।।
मा देह भत्तपानंति गयं । इदानिं उवकरणहरे त्ति
[ भा. ५७२०]
-
ततिए वि होति जयणा, वत्थे पादे अलब्भमाणम्मि | उच्ध विप्पइन्ने, एसणमादीसु जतियव्वं ॥
चू- रन्ना पडिसिद्धं मा एतें कोइ देज्ज । एवं वत्थपादेसु अलब्भमाणेसु इमा जयणा - जं देवकुलादिसु कम्पsिe उच्छुद्धं तं गिण्हंति, विप्पइण्णं जं उक्कुरुडियादिसु ठितं एसणादिसु वा जतंति पूर्ववत् ॥
[ भा. ५७२१]
हितसेसगाण असती, तण अगनी सिक्कगा य वागा य । पेहुण-चम्भग्गहमे, भत्तं च पलास पाणिसु वा ।।
चू- रन्ना रुद्वेण साधूण उवकरणं हरितं, सेसं ति अन्नं नत्थि, ताहे सीताभिभूता तणाणि गेहेजा, अगनि गेण्हेज, अगनिं वा सेवेज । पत्तगबंधाभावे सिक्कगहियादे काउं हि (डे] ज, सन्नादि प (व] क्कतया पाउरणा गेण्हेज्ज, पेहुणं ति मोरंगमया पिच्छया रयहरणट्ठाणे करेज्ज, पत्थरण पाउरणं वा जह बोडियाण, चम्मयं वा पत्थरणपाउरणं गेण्हेज्ज, पलासपत्तिमादिसु भत्तं गेण्हेज, अहवा - भत्तं कुंडगादिसु गेण्हेज्जा पलासपत्तेसु वा भुंजेज । पाणीसु वा गहणं भुंजणं वा ।। [भा. ५७२२] असती य लिंगकरणं, पन्नवणट्टा सयं व गहणट्ठा ।
आगाढकारणम्मि, जहेव हंसादिणं गहणं ॥
चू- असति रन्नोवसमस्स, उवकरणस्स वा असति, ताहे परलिंगं करेंति । जं रन्नो अनुभर्त तेन लिंगेण ठिता ससमय-परसमयविदू बसभा रायाणं पन्नवेंति - उवसामेंतीत्यर्थः । तेन वा परलिंगेन ठिता उवकरणं स्वयमेव गृण्हंति, एवं चेव आगाढं । अन्नम्मि वा आगाढे जहेव हंसमादितेल्लाण गहणं दिनं तहा इहं पि आगाढे कारणे वत्थ- पत्तादियाण गहणं कायव्वं । ओसोवणतालुग्वाडमादिएहिं अन्येन वाहिं संप्रयोगेनेत्यर्थः ॥
उवकरणहडे त्ति गयं । इदानिं भेदे त्ति
[ भा. ५७२३]
दुविहम्मि भेरवम्मि, विज्जनिमित्ते य चुण्ण देवीए । सेट्ठिम्प अच्चम्मिय, एसणमादीसु जइयव्वं ॥
चू- भैरवं भयानकं, तं दुविहं जीवियाओ चारित्ताओ वा ववरोवेति तं रायाणं पदुदुं विजादीहिं