Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 112

पीठिका - [भा. ३४२]
१०९
सत्तभेदो भयं भण्णति, सो पुण सत्तेभेदो बोहिग-तेणातिसु संभवति, गिलायतीति गिलाणो, दवयतीति दव्वं तस्स असतीते दव्वासई, “वोच्छेदो" व्यवच्छेदो नाशेत्यर्थः, स च सूत्रार्थयोः संवेगमावण्णो संविग्गो न संविग्गो असंविग्गो तम्मि असंविग्गे वा वि तेणियं कुज्जा । एवमादिसु आगाढेसु पओयणेसु बितियपदेण तेणियं कुज्जा ।। ३४२ || असिवे त्ति अस्य व्याख्या[भा. ३४३] असिवगहिता तणादी, अलभंता असंथरे सयं गेहे । एमेव चतु अदिन्ने, पडिहारिय-पढमखेत्ते य ॥
चू. असिवं मारी भण्णति, तीए गहिता असिवे गहिता, ते असिवगहिता होतूण तणाईणि जाइयाणि अलभंता, “आदि" सद्दातो डगलग - छार - मल्लगादी घेप्पंति । एरिसे कारणे अदिन्नाणि वि गेण्हंति तहा वि सुद्धा भवंति । असंधरे त्ति असिवग्गहिते विसए असंथरमाणा असणादी सयं पि गेहेज्जा अदत्तेत्यर्थः । अहवा "असंथरं" दुभिक्खं, तत्थ अलहंता भत्तपाणं सयं पि गेण्हेज्जा ! एवं अदिन्ने त्ति दारं असिवे अववदितं ।
"एमेव चउअदिन्ने त्ति । एवं जहा असिवे अदिन्नं अववतितं तहा "चउ" त्ति पाडिहारियं, च सद्दातो - सागारियसंतियं, पढमगहणे, खेत्ते य । एते चउरो असिवग्गहिता होऊण अदिन्ने वि गेहेज्जा | अहवा चउरो दव्वं खेत्तं कालो भावो य एते वा असिवग्गहिता होऊण अदत्ते गेण्हेज्जा । अहवा चउरो जहन्नमज्झिमउक्कोसोवही सेहो य । अहवा चउरो साहम्मियसंतियं, सिद्धउत्तसंतियं, सावगसंतियं, अण्णतित्थीण य । एयाणि वा असिवग्गहिता होऊण अदत्ताणि गेण्हेज्जा | अहवा चउरो असणं पाणं खातिमं सातिमं । एयाणि वा अदिन्नाणि गेण्हेज्जा । एवं सामण्णं पडिहारियस्स । इस पत्तेयं विभासा भण्णति
[भा. ३४४] असिवगहित त्ति काउं, न देंति दुक्खं ट्ठिता निच्छोढुं । अवि य ममत्तं, झिच्चति छेयगहितोवभुत्तेसुं ।
चू. पुव्वं सिवे वट्टमाणेहि तणाति उवकरणं च पाडिहारियं गहितं तम्मिय काले अपुष्णे अंतरा असिवं जायं । तेन य असिवेण ते साहवो गहिता । अतो असिवग्गहिय त्ति काउंन देंति तं पाडिहारियं गहितं, मा एते वि गिहत्था असिवेण धेप्पेज्जा इति । ते वि य गिहत्था तेसु पाडिहारिएसु तणफलगेसु कालपरिच्छिन्नासु वसेज्जा। सुदुक्खं ट्ठिया य निच्छुढे त्ति न निच्छुब्भंति, अवि य तेसिं गिहत्थाणं तेसु तणादिसु पाडिहारिएसु ममत्तं छिज्जति, ममेदं ममेयमिति जो य ममीकारस्तं समत्तं, तेसु तणादिसु छिजति फिट्टइ त्ति वृत्तं भवति । कम्हा ममत्तं छिज्जति ? भण्णतिछेदगगहितोवमुक्तत्वात्, असिवं च्छेदगं भण्णति, तेणगहिता छेदगगहिता तेहिं जाणि उवभुत्ताणि तणफलगादीणि तेसु ताण गिहत्थाण ममत्तं छिज्जति । स्वल्पश्चादत्तादानदोषेत्यर्थः । अहवा एसा गाहा एवं वक्खाणिज्जति
साहू असिवग्रहिता इति कृत्वा ते गिहत्था तेसिं साहूण तणफलगसेज्जाती न देति । अतो असिवकारणत्वात् अदत्ता विधेप्पंति। तेसु अदत्तेसु गहितेसु ठितेसु वा दुक्खं ट्ठिता य निच्छुहण त्तिन निच्छुभंति । तेसु चैव अदत्तगहितेसु "अवि य" पच्छद्धं पूर्ववत् ॥
"असंथरे त्ति अस्य व्याख्या