________________
२२०
निशीय-छेदसूत्रम् -३-१६/१०८३
धू-अडविमझे गयाणं भत्तपानं पडिसेहेज, सत्थातो वा निच्छुभेज्ज, उवकरणं वा बालं वा अन्नेन हरावेज्ज, अतियत्तिएहिं “गोमिय"त्ति गो (था) णइल्लया तेहिं उडुजंते न वारेति ॥
ते पंता भद्दगा वा[भा.५६८१] भद्दगवयमे गमनं, भिख्खे भत्तट्टणाए वसहीए।
थंडिल्लासति मत्तग, वसभा य पदेस वोसिरणं ॥ घू-अनुन्नविए भद्दगवयणेगम्मति, इमभद्दगवयणं-जंतुब्भेहिं संदिसहतं मे सव्वंपडिपावेस सिद्धत्वपुप्फाविव सिरहिता मे पीडं न करेह । एवं भणते गंतव्यं ।। [भा.५६८२] पुव्वभणितो व जयणा, भिक्खे भत्तट्ट वसहि थंडिल्ले।
सच्चेव य होति इहं, नाणत्तं नवरि कप्पम्मि ।। चू-पुब्बं भणिता संवट्ठसुत्ते थंडिल्लस्स असति मत्तगेसु वोसिरित्तु वहति जाव थंडिलं, एवं वसभा जयंति । थंडिलमत्तगासति धम्माधम्मागासप्पदेसेसु वोसिरंति । इह कप्पे नाणत्तं ।।
तस्सिमो विही[भा.५६८३] अग्णहणे कप्पस्स उ, गुरुगा दुविहा विराधना नियमा।
पुरिसऽद्धाणं सत्थं, नाऊण न वा वि गिण्हेजा ।। चू-जति छिन्ने अच्छिन्ने वा पंथे अद्धाणकप्पं न गेण्हंति तो चउगुरुगा, भत्तादिअलंभे खुहियस्सआयविराधना, खुहत्तोवा कंदादी गेण्हेज संजमविराहणा। अहवा-सव्वे जइ संघयणधिति-बलिया पुरिसा अद्धाणं वा जति एगदेवसियं दो देवसियंवा, सत्थं त्ति - जति सत्ये अस्थि भिक्खं पभूयं घुवलंभो भद्दगो सस्थगो कालभोईय कालट्ठाती य एवमादिणा नातुंछिन्नद्धाणे वि न गेण्हेज ।। सो पुण अद्धाणकप्पो केरिसो घेत्तव्यो[भा.५६८४] सक्कर-घय-गुलमीसा, खजूर अगंथिमा यम्मीसा।
सत्तुअपिण्णाओ वा, घय-गुलमिस्से खरेणं वा ।। घू-सक्कराए घएण य, सक्कराभावे गुलेण वा घएण वा, एतेहिं मिस्सिया अगंथिमा घेप्पंति। अगंथिमा नाम कयलया । अन्ने भणति - मरहट्ठविसए फलाण कयलकप्पमाणाओ पेंडीओ एक्कम्मिडाले बहुक्किओ भवंति, ताणि फलाणि खंडाखडीण कयाणि घेप्पंति, तेसिं असति खजूरा घयगुलमिस्सा धिप्पंति, एतेसिं असतीए सत्तुआ घयगुलमिस्सा घेप्पंति, असति घयस्स खरसण्हगुलमिस्सो पिण्णाओ घेत्तव्यो । एतेसिं इमो गुणो[भा.५६८५] थोवा वि हणंति खुहं, न य तण्ह करेंति एते खजंता ।
सुक्खोदणोवऽलंभे, समितिम दंतिक्क चुण्णं वा ।। धू-पुव्वद्धं कंठं । एरिसद्धाणकप्पस्स अलंभे "सुक्खोदणो' - सुक्खकूरो, “समितिमं" सुक्खमंडगा, "दंतिकं" - अनेगागारं खजग। अहवा-दंतिकंचुण्नो तंदुललोट्टो दंतिक्कगहणेण तंदुलचुण्नो, चुण्णग्गहणातो खजगचूरी, एस दंतिक्कचुण्नो खज्जगचूरी वा घयगुलेण मिस्सिनति, मा संसज्जहित्ति । जति सुद्धं लभंति तो अद्धाणकपं न भुंजति, जत्तिएण वा ऊणं सुद्धं तत्तियं अद्धाणकप्पं भुंजति, अनुवट्ठावियाण वा दिजंति अद्धाणकप्पो । इमंच गिण्हंति[भा.५६८६] तिविहाऽऽमयभेसने, वणभेसज्जे य सप्पि-महु-पट्टे ।
सुद्धाऽसति तिपरिरए, जा कम्मं नाउमद्धाणं ॥
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org