________________
उद्देशक : १५, मूलं-९१६, [भा. ४७८१] गहितो तेन महाजनपुरतो उड्डाहिऊण विसज्जितो त्ति मुक्को, एत्थ से मूलं भवति ॥
इमो य दोसो[भा.४७८२] एस तु पलंबहारी, सहोढ गहितो पलंबठाणेसु ।
सेसाण विवाघातो, सविहोढ विलंबिओ एवं ॥ धू-जेन सो पलंबे गेण्हंतो गहितो सोतं सिंघाडगादिठाणेसु नेउं भणति- “एस मए आरामे त्ति चोरो गहिओ पलंबे हरंतो, सहोढ त्ति सरिच्छो, एवं सो “सविहोढ" त्ति - लजावनिज्जं बेलंबिय इव विलबितो।अहवा-त्रिकादिषु इतश्चेतश्च नीयमानो महाजनेन दृश्यमानः “किमिदं किमिदं ?" इति पृच्छकजनस्याख्यायमानो स लज्जमानमधोष्टिविवर्णविषण्णमुखो दृश्यमानो धिग जनेनोच्यमानो स्वकृतेन कर्मणा विलंबितो इव विलंबि, एवं विलंबिते सेसाण वि साधूण जहुत्तकिरियट्ठियाणं सव्वे एते अकिरियट्ठिया इति वाघातो भवति॥उड्डाहे त्ति दारंगतं । इदानि जंतं हेट्ठा भणियं - "आणाणत्यमिच्छत्तविराधना कस्सऽगीयत्थे"त्ति, एयंउवरि भणिहिति''त्ति तं इदानि पत्तं । तत्थ पढमं “आणे" त्ति दारं - भगवता पडिसिद्धं "न कप्पति'' त्ति, पलंबं गेण्हतेण आणाभंगो कतो। तम्मिय आणाभंगे चउगुरु पच्छित्तं । चोदगाह[भा.४७८३] अवराहे लहुगतरो, आणाभंगम्मि गुरुतरो किहनणु ।
आणाए त्रिय चरणं, तब्मंगे किंन भग्गंतु ।। चू- “अवराहो"त्त चरित्ताइयारो । तत्छ पच्छितं दंडो लहुतरो स्यात् । कहं ? उच्यते - भावदव्वपलंबे मासलहुं, भवितो अभिन्ने परिते चउलहुं । इह यआणाभंगे चउगरुतो वहं नुएवं एवं भवति- “अवराहे लहुयतरो सति जीवोवघाए वि, आणाए पुण नत्थि जीवोवधातो त्ति। आचार्याह-आणाए च्चिय चरणं ठियं, अतो तभंगे किं न भग्गं ? किमिति परिप्रश्ने । आचार्य शिष्यं पृच्छति - किं तत् वस्तु अस्ति यद् आलमंगे न मष्यते? नास्त्येवेत्यर्थः । अत आज्ञायां गुरुत्तरो दंडो युक्तः, अवराधे लहुतरो इति ॥ इमस्स चेव अत्थस्स साहण्णट्ठा इमो दिद्रुतो[भा.४७८४] सोऊण य घोसणयं, अपरिहरंता विनास जह पत्ता ।
एवं अपरिहरंता, हितसव्वस्सा तु संसारे ॥ घू- रन्ना घोसावियं सोतूण तं अपरिहरंता जहा धनविनासं सरीरविनासं च पत्ता, तहा तित्थकरणिसिद्धं अपहिरंतो हियसंजमधणसव्वसारो संसारे दुक्खं पावेंति ।भद्दबाहुकया गाहा एतीए चेव भासकारो वक्खाणं करेति[भा.७८५] छप्पुरिसा मज्झ पुरे, जो आसादेज्ज ते अयाणंतो।
तंडंडेमिअकंडे, सुणंतु पउरा ! जनवया ! य॥ घू-कहा कोतिनरवती, सो छहिं पुरिसेहिं अन्नतरेकले तोसितोइमेणऽत्येणघोसणं करेतिमज्झंछ मणुसा सविसयपुरे अप्पणो इच्छाए विहरमाणा अनुवलद्धरूवा वि जो ते छिवति वा पीडेति वा मारेति वा तस्स उग्गंडंडं करेमि, सुणंतु एवं पुण जनवया॥ [भा.४७८६] आगमिय परिहरंता, निद्दोसा सेसगा अनिदोसा।
जिनआणागमचारी, अदोस इतरे भवे दंडो।। धू-तव तेजनवया डंडभीता तेपुरिसे पयत्तेण आगमियपीडापरिहारकयबुद्धीजे तेसिंपीडं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org