Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1080

१८१
उद्देशक : १६, मूलं-१०७०, [भा. ५४१५] [मा.५४१५] अडवी पविसंताणं, अहवा तत्तो य पडिनियत्ताणं ।
जे भिक्खू असनादी, पडिच्छते आणमादीणि ।। [भा.५४१६] पच्छाकम्ममतिते, नियट्टमाणे वि बंधवा तेसिं।
अच्छिज्जा नु तदा सा, तद्दव्वे अन्नदव्वे य ।। घू-अडविपविसंतेनं जंसंबलं कयं तं साधूण दातुंपच्छा अप्पणो अन्नं करेति। सन्नियट्ठाण वि न घेत्तव्यं, तेसिं बंधवा तद्दव्वे अन्नदब्वे वा कतासा अच्छेज्जा । तद्दव्वं चेव जं घरातो नीतं, अन्नदव्वं जं अडविए कंदचुण्णादि उप्पज्जति ॥ पत्थयणं दाउं इमं करेति[भा.५४१७] कम्मं कीतं पामिचियं च अच्छेञ्ज अगहण दिगिंछा।
कंदादीण व घातं, करेंतिपंचंदियाणं च ।। चू-अप्पणो “कम्मति अन्नं करेंति, अप्पो वा किणाति, “पामिच्चं" ति उच्छिण्णंगेण्हति, अन्नेसिंवाअच्छिंदति, अह न गेण्हति पत्थयणंतोदिगिचति, छुहाएजंअनागाढादि परिताविनति, अहवा - भुक्खितो कंदादि गेण्हति, अत्य परित्ताणंतन्निप्फण्णं । अधवा - मुक्खित्तो जं लावगतित्तिरादि घातिस्सति, परितावणादिनिष्फण्णं तिसु चरिमं ॥
अरन्नातो निग्गच्छमाणो जो गेण्हति तस्स इमे दोसा[मा.५४१८] चुण्णखउरादि दाउं, कप्पट्ठग देह कोव जह गोवो।
चड्डण अन्ने व वए, खउरादि वऽसंखडे भोयी ।। घू-चुण्णो बदरादियाण, खोरखदिरमादियाण खउरो, भत्तसेसंवा साधूण दाउंकापट्टिएहिं पुत्तनत्तुभत्तिजगादिएहिं अन्नेहिं य तदासाए अच्छमाणेहिं जातिजमाणा- “देह णे कंदे मूले चुण्णखउरभत्तसेसं वा", ते भणंति- “दिन्ना अम्हेहिं साधूणं", एवं भयंते ते परुण्णा रुण्णं करेंताणि ताणि दणं पदोसंगच्छेज, जहा गोवो पिंडनिजुत्तीए । एतेसुवा चटुंतेसु अडवीसुअन्नं वा आनेति खउरादि "भोइ"त्ति भारिया तीए सह असंखडं भवति, अंतरायदोसा य । जम्हा एवमादि दोसा तम्हा वणं पविसंताणं निंताण वा न घेत्तब्वं ।। भवे कारणं[भा.५४१९] असिवे ओमोयरिए, रायपुढे भए व गेलण्णे।
अद्धाण रोहए वा, जयणागहणं तु गीयत्थे ॥ धू- जयण ति पनगपरिहाणीए जाहे चउलहुं पत्तो ताहे सावसेसं गेण्हति ॥ म. (१०७१) जे भिक्खू वसुराइयं अवसुराइयं वयइ, वयंतं वा साहिज्जति ।।
वसूणि रयणाणि, तेसु रातो वसुराती, अधवा- राती दीप्तिमाभ्राजते वा शोभत इत्यर्थः, तं विवरीयं जो भणति तस्स चउलहुं । इमा निञ्जुत्ती[भा.५४२०] वसुमं ति व वसिमं तिव, वसति व वुसिमं व पज्जया चरणे ।
तेसुरतो वुसिराती, अवुसिम्मि रतो अबुसिराती।। धू-वसुत्ति रयणा, ते दुविधा-दव्वे भावे य । दव्वे मणिरयणादिया, भावे नाणादिया। इह भाववसूहि अधिकारो । तानि जस्स अस्थि सो वसुमं ति भण्णति। अधवा-इंदियाणिजस्स वसे वटुंति सो वसिमं भण्णति । अधवा - नाणदंसणचरितेसु जो वसति निच्चकालं सो वस (खुसिम) तिरातिनिओ भण्णति । अहवा-व्युत्सृजति पापअन्यपदार्थाख्यानं, चारित्रं वा वुसिमंतिवुचति।
___www.jainelibrary.org