Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1072

उद्देशक : १६, मूलं १०६०, भा. ५३४९]
१७३
अट्ठितै भावे ताहे संसट्टपाणगं उसिणोदवं वा "सुणिव्ववितं” ति सुसीयलं काउं दिजति, अन्नं वा फासुगं ॥ जूवगजयमा गता । इदानिं रातिमियकञ्जंति
[भा. ५३५० ] उल्लोयण निग्गमणे, ससहातो दगसमीव आतावे । उभयदढो जोगजढे, कजे आउट्ट पुच्छणया ॥
चू- चेतियाणं वा तद्दव्वविमासे वा संजतिकारणे वा अन्नम्मि वा कम्हि य कज्जे रायाहीणे, सो य राया तं कञ्जं न करेति, सयं वुग्गाहितो वा, तस्साउट्टणानिमित्तं दगतीरे आतावेज । तं च दगतीरं रन्नो ओलोयणठियं निग्गमणपहे वा । तत्थ य आताघेतो ससहाओ आतावेति उभयदढो घितिसंघयणेहिं । तिरियाणंजो अवतरणपहो मणुयाण य ण्हाणादिभोगड्डाणं तं च वज्जेउं आतावेइ । कजे तं महातवजुत्तं दधुं अल्लिएज, राया आउट्टो य पुच्छेज्जा- “किं कज्जं आयावेसि ? अहं ते कज्जं करेमि, भोगे वा पयच्छामि, वरेहि वा वरं जेन ते अट्ठो” । ताहे भणाति साहू-"न मे कचं वरेहिं, इयं संघकजं करेहि" ॥ इमेरिसो सो य सहाओ
[भा. ५३५१]
भावित करण सहायो, उत्तर- सिंचणपहे य मोत्तूणं ।
-
मज्जणगाइनिवारण, न हिंडति पुप्फ वारेति ॥
धू- धम्मं प्रति भावितो, ईसत्थे धनुवेदादिए कयकरणे संजमकरणे वा कयकरणे, ससमयपरसमयगहियडत्थत्तणओ उत्तरसमत्थो, अप्पणो वि एरिसो चेव । सो य सहाओ जति कोइ अनुकूलपडिनीयत्तणेणं सिंचति वा मज्जति वा पुप्फाणि वा आलएति तो तं वारेति । तम्मि गामे नगरे वा सो आयावगो भिक्खं न हिंडइ, मा मरुगादि पदुट्ठा विसगरादि देज्ज || मू. (१०६१) जे भिक्खू सागनियसेज्जं अनुष्पविसइ, अनुष्पविसंतं वा सातिज्जति ।। चू- सह अगणिणा सागणिया ।
[ भा. ५३५२]
सागनिया तू सेज्जा, होति सजोती य सम्पदीवा य ।
एतेसिंदोह पी, पत्तेय-परूवणं वोच्छं ॥
धू-सागनिसेज्जा दुविधा - जोती दीवो वा । पुणो एक्केक्का दुविधा - असव्वराती सव्वराती य । असव्वरातीए दीवे मासलहुं । सेसेसु तिसु विकप्पेसु चउलहुगा पत्तेयं ॥ दुविहाय होति जोई, असव्वराई य सव्वरादी य । ठायंतगाण लहुगा, कीस अगीयत्थ सुत्तं तु ॥
[ भा. ५३५३ ]
चू- "जोइ " त्ति उद्दियंतं । सेसं कंठं । चोदगाह[भा. ५३५४]
नत्थि अगीयत्यो वा सुत्ते गीओ य कोति निद्दिट्ठो । जा पुणगाणुण्णा, सा सेच्छा कारणं किं वा ।।
आयरियाह
।
[ भा. ५३५५ ] एयारिसम्मि वासो, न कप्पती जति वि सुत्तनिद्द्द्दिट्ठो । अव्वोकडो उ भणितो, आयरिओ उवेहती अत्थं । जंजह सुत्ते भणियं, तहेव तं जति विद्यारणा नत्थि । किं कालियाणुओगो, दिट्ठो दिट्ठि पहाणेहिं ॥
[भा. ५३५६ ]