________________
११९
उद्देशक : १५, मूलं-१००२, [भा. ५०५४]
एवं ताव सामानिए भोयए, अध से असमाणो मोइओ होजा तो इमे दोसा[भा.५०५५] एमेव पउत्थे भोइयम्मि तुसिणीय दानगहणेतु।
महयरगादीकहिते, एगतरपदोस वोच्छेदो॥ कू-पुबद्धं कंठाजेतस्स महत्तरगा कताआती तेहिं आगयस्स भोतियस्स कहियं, आदिसद्दातो महतरिगाए वा अन्नयरीए वा दुवक्खरियाए कम्मकारेण व कहियं । “विराधनं" ति अस्य व्याख्या - तेहिं कहिए एगतरस्सादोसं गच्छेजा, अगारीए साधुस्स उभयस्स वा पदुट्ठो अगारि साधु वा पंतावेजा निच्छुभेञ्ज व बंधेज वा रूभेज वा निमाणेजा वा वोच्छेदं वा एगमनेगाण वा कुज्जा ॥ एत्थ संकाए निस्संकिए वा इमं पच्छित्तं[भा.५०५६] मेहुणसंकमसंके, गुरुगा मूलं च वेंटले लहुगा ।
संकमसंके गुरुगा, सविसेसतरा पउत्थम्मि ।। धू-मेहुणसंकाएका । निस्संकित मूलं । वेंटलसंकाएक, तिस्संकिएका । भोतिगे सपउत्थे तहिं वा भोतिगे देसंतरगते वा पच्छागए एवमादी विराधना भणिता ।। [भा.५०५७] एवं ता गेण्हते, गहिते दोसा इमे पुणो होति ।
घरगय उवस्सए वा, ओभासति पुच्छती किंच॥ धू-पुव्वद्धं कंठं । “तहिं गते वा चउत्थं वा वेंटलं वा वेंटलदानं च ववहारो' - एतेसिं पदानं इमं वक्खाणं । “तहिं गतेव"तिअस्यव्याख्या-घरगयपच्छद्धं । तहिं घरेअन्नदिवसेजता साधू गतो भवति तदा पुच्छति । अहवा-तहिं ति सधुम्मिवसहिं गते वा अविरतिया पच्छा साधुवसहिं गंतुं "चउत्थं" ति मेहुणं ओभासति "तुमं मे अभिरुचितो उडमामगो भवसु"त्ति वेंटलं पुच्छति ॥ किंच[भा.५०५८] पुच्छाहीणं गहियं, आगमनं पुच्छणा निमित्तस्स।
छिन्नं पिहुदायब्वं, दवहारो लब्मति तत्य ।। धू-गहणकाले न पुच्छितं “केण मे कजेण दलयसि ?" त्ति, एयं पुच्छाहीनं । पुच्छाहीने गहिए सा आगता निमित्तं पुच्छति, जेण वा से भोयगो वसो भवति तं वा आइक्खसु, एवं वुत्ते साधू भणति - मेहुणं न कप्पति, वेंटलं निमित्तं वा न जाणामि, साधुना एवं वुत्ते जति वत्थं पडिमग्गेजा तो तं वत्थं पडिदायव्वं । ___ अधत छेत्तुंपत्तगबंधादि कयंहोजा तहाविछिन्नं पिहुतमेव दायव्वं, जेण ववहारो लब्भइ। कहं ववहारो लमइ ? एगेण रुक्खसामिएण रुक्खो विक्कीतो । कइएण मोल्लं दाउं छिंदित्ता वियंगित्ताघरंनीतो।तोवेकइओ पच्छातप्पितो भण्णति-पडिगेण्हेसुमोल्लं । रुक्खं पञ्चप्पिणाहि। दो विवदंता राउलं उवहिता । किं सो कइतो रुक्खं दवाविञ्जति ? नो । अह दवाविञ्जति त वि कट्ठाणि दवाविज्जति । न रुक्खं पुव्वावत्यं ति । “दत्त्वा दानमनीश्वरः" इति !! जति[भा.५०५९] पाहुण तेनऽन्नेन व, नीयं व हितं व होज दई वा ।
तहियं अनुसट्ठाती, अन्नं वा मोत्तु हित-दहूं। धू- अह वत्यं पाहुणएण संभोइएण वा नीयं होन्ज, तेणेण वा हरियं, आलीवणेण वा दई, एत्थ से सब्मावो कहिज्जति ।जइतहाविमग्गति ताहे सेअनुसहित्तिधम्मकहा कञ्जति, विज्जमंतेण
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org