________________
मू०१२८
२५३
ताः भीतपरिषदः, यद्वा भीता-स्वरसङ्घाटिकया सह कलहादिकरणेन भयं गता परिषद् यासां तास्तथा, यद्वा भयमिहलोकमयं-स्वगुरुगुरुगुरूणां गणकुलजात्यादीनामपकीर्तिलक्षणंपरलोकमयं-महाव्रतदूषणलक्षणं परिषदि-परिवारे यासांतास्तथा, उग्रः तीव्रोदण्डः प्रायश्चित्तादिरूपो यासांता उग्रदण्डाश्च कारणे अकर्तव्ये कृत इति, 'स्वाध्यायध्यानसंयुक्ताः' तत्र स्वाध्यायःपञ्चधा-वाचना १ प्रच्छना र परावर्तना ३ऽनप्रेक्षा ४धर्मकथा ५ रूपः,ध्यानंचधर्मशुक्ललक्षणं, यद्वा ध्यानं चतुर्धा पिण्डस्थादि, यदुक्तम्॥१॥ "झाणं चउव्विहं होइ तत्थ पिंडत्थयं १ पयत्यं च २।
स्वत्थं ३ रूवाइय ४ मेएसिमिमं तु वक्खाणं ।। ॥२॥ देहत्थं गयकम्मंचेदात्तं (जं दंत) नाणिणं विऊ जत्थ।
परम्मिस्सरियं अप्पं पिच्छइ त होइ पिंडत्थं १॥ मंतक्खराणि सारीरपउमपत्तेसु चिंतए जत्थ ।
जोगी गुरुवएसा पयत्थमिह वुच्चए तंतु२॥ ॥४॥ जं पुण सपाडिहरं ओसरणत्यं जिणं परमनाणिं ।
पडिमाइ समारोविय, झायइ तं होइ रूव्धं ३ ।। ॥५॥ जं परमाणंदमयं परमप्पाणं निरंजणं सिद्धं ।
झाएइ परमगुरुं रूवाईयं तमिह झाणं ४ ॥इति । तथा 'सङ्ग्रहे' शिष्यादिसङ्ग्रहणे चकारादुपग्रहे च-निर्दोषवस्त्रपात्रादिसङ्ग्रहणे 'विशारदाः' कुशलास्ता गणिन्य इति ।। मू. (१२९) जत्युत्तरपडिउत्तरवडआ अज्जा उ साहुणा सद्धिं ।
पलयंति सुरुट्टावी गोयम ! किं तेन गच्छेण ।। वृ. जत्थु० ।। 'यत्र' गणे उत्तरं प्रत्युत्तरं वा ददाति, तत्रोत्तरं-एकवारं प्रत्युत्तरं-पुनः पुनरिति, कलहेनाशुभरागेण वेति शेषः 'वडिआ ति मुख्यभिक्षुणी वृद्धावा-जराग्रस्ता वा आर्या' अनार्यारूपा, तथा च यत्र मुख्या अन्या वा मुण्ड्यः । साधुना' मुख्यगुरुणा अन्येन मुनिना वा 'सार्द्ध साकंप्रकर्षण लोकसमक्षमसमक्षवायथावाक्यंलपन्ति वदन्ति, किंभूताः? -सु-अतिशयेन रुष्टाः-कोपचाण्डालत्वं प्राप्ताः 'सुरुष्टाः' अत्यन्तकोपगता इत्यर्थ :अपिशब्दादल्परुष्टा अपि हे गौतम ! किं 'तेन' अधमरूपेण 'गच्छेन' मुण्डीवृन्देनेति॥ मू. (१३०) जत्य य गच्छे गोयम! उप्पन्ने कारणमि अजाओ।
गणिणीपिद्विठियाओ भासंती मउअसद्देण ।। वृ.जत्थय० ॥यत्रच 'गच्छे' गणे हे गौतम! उत्पन्ने प्रादुर्भूते 'कारणे' ज्ञानदर्शनचरणानामन्यतरस्मिन् कार्ये 'आर्या' लघुसाध्व्यः गणिनीःमुख्यसाध्वी तस्याः पृष्ठिस्थिताः-पश्चाद्भागे व्यवस्थिताः ‘भाषन्ते' जल्पन्ति, केन ?-'मृदुकशब्देन' अल्प निर्विकारवाक्येन स्थविरगीता
दिसार्द्धमिति । 'पडिवियाउ'त्ति पाठे तु गणिन्या प्रस्थापिताः-प्रेषिताः सत्यो 'मृदुकशब्देन' विनयपूर्वकवचनकथनेन भाषन्ते स गच्छ इति॥
मू. (१३१) माऊए दुहियाए सुण्हाए अहव भइणिमाईणं।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org