________________
गच्छाचार-प्रकिर्णकसूत्रम् ९१ परिभुंजइ साहूहिं तं गोयम! केरिसं गच्छं ।। वृ. जत्थ य० ।। यत्र च गणे 'आर्यालब्ध' साध्वीप्राप्तं पतद्ग्रहप्रमुखं 'विविधं' नानाभेदमुपकरणं परिभुज्यते साधुभिः कारणं विना हे गौतम' हे इन्द्रभूते !, स कीशो गच्छो ?,न कीशोऽपीतिअत्र किञ्चिदुपकरणस्वरूपं निशीथतो यथा- "जेभिक्खू वा २ गणणातिरित्तं वापमाणातिरित्तंवाउवहिंधरेइ, उवहिंधरेतंवा साइजइतस्स चउलहुयं तथा “जोजिनकपिओ एगेणंकप्पेणं संथरइसो एगंगेण्हइपरिभुजइवा, जोदोहिं सं० गो गेण्हइ परि०, एवं ततिओवि, जिनकप्पिओ वा जो अचेलो संथरइ सो अवेलो चेव अच्छइ, एस अभिग्गहविसेसो भणिओ, एतेण अधिकतरवत्थे ण हीलियब्वो जम्हा जिणाणं एसा आणा-सव्वेणवि तिन्नि कप्पा घेत्तव्वा थेरकप्पियाणं,जइवि अपाउएणसंथरइतहावितिन्निकपा नियमाघेत्तव्बा इति,जोसामण्णभिक्खू तस्सेयंवत्थप्पमाणंभणियं, जोपुण गणचिंतगोगणावच्छेयगोसोदुल्लहवत्यादि देसे दुगुणपडोयारं तिगुणंवा, अहवा जोअतिरित्तोउवग्गहिओवा सो सब्बोगणचिंतगस्सपरिग्गहो भवइ, महाजनो त्ति गच्छो, तस्स आवत्तिकाले उवग्गहकरो भविस्सति"ति।
तथा-"जेसु खित्तेसु चाउम्मासं कयं, तत्थ दो मासा वत्थं न गेण्हंति, किं कारणं?, जेण पासत्थाइ वासासुवि उवगरणं गेण्हंति, न य च उपाडिवए पुणो नियमा विहरंति, तेन कारणेन तेहिं सुद्धे असुद्धे वा उवगरणे गहिएजं सेसगंसगा पयच्छंतितं सेसगंसंविग्गाणं णकप्पइ घेत्तुं सपरखेत्तेसु, ततियमासे गेहंति, चिक्खल्लपंथा वासं वा नोवरमए बाहिं वा असिवं दुभिक्खं एवमाइएहिं कारणेहिं चउपाडिवए न निग्गया तत्थ दो मासमझे कोइ वत्याणि देजातेपडिसेहंति, दोसुमासेसुपुण्णेसु गेण्हंति, जम्हाजे इह खित्ते वासावासमवट्ठिया तेसिंवत्थेदाहामोत्ति सड्डयाण जो भावो सो निग्गएसुवोछिज्जइ, साहूणं वाजेवस्था संकप्पिया ते अन्नसाधूणं अन्नपासंडत्थाणं वादेति, अप्पणा वापरि जंतिवा, बालअसहुगिलाणासीयंपडतंण सहइ, एवमाइएहिं कारणेहिं दोहिं मासेहिं अपुण्णेहिंवि ओमत्थगपणगपरिहाणीए गहणं कायव्वति, उडुबद्धे य मासकप्पं जत्य ठिया तत्थवि उक्कोसेणं दो मासा परिहरंति, कारणे ओमत्थगपणगपरिहाणीए गेहंति, इन्चाइ उवहिवित्थरो निसीहदसमोद्देसओ नेओ"ति॥किञ्चमू. (९२) अइदुल्लह भेसनं बलबुद्धिविवष्टणंपि पुद्धिकरं।
अज्जालद्धं भुंजइ का मेरा तत्थ गच्छंमि ।। वृ.अइदु० ॥ अतिदुर्लभं दुष्प्रापं 'भेषजं' तथाविधचूर्णादिकं उपलक्षणत्वादौषधमपि बलं च-शरीरसामर्थ्य बुद्धिश्चमेघा तयोर्विवर्द्धनमपि पुष्टिकर' शरीरगुणकरं 'आर्यालब्ध साध्व्यानीतं यत्र गणे साधुभिर्भुज्यते तत्र 'का मेरा' का मर्यादा?, न काचिदित्यर्थः ।। मू. (१३) एगो एगिथिए सद्धिं, जत्थ चिडिज गोयमा।
संजईए विसेसेण, निम्मे तंतु भासिमो ।। १. एगो० ॥ एकः अद्वितीयः साधुः एकाकिन्या-रण्डाकुरण्डादिस्त्रिया सार्द्ध 'यत्र' गणे राजमार्गादौ वा तिष्ठेत् हे गौतम !, तता एकाकिन्या संयत्या सार्द्ध 'विशेषेण' हास्यविकथादिबहुप्रकारेण यत्रगणे साधुभिपरिचयः क्रियते 'तु' पुनः तंगच्छं निर्मर्याद' जिनाज्ञाविकलं 'भाषामहे' कथयामः, एवं तं गळं निर्मयदि सद्गुणव्यवस्थाविकलं भाषयाम इति ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org