________________
१९८
प्रज्ञापनाउपाहा :- ५/-7-1३१५
--जघन्यावगाहनस्यास्याज्ञानानि भजनया द्रष्टव्यानि द्वे त्रीणि वेति, उत्कृष्टावगाहनसूत्रे स्थित्या हानी वृद्धी च द्विस्थानपतितत्वं, तद्यथा-असङ्खयेयभागहीनत्वं वा सङ्घयेयभागहीनत्वं वा, तथा असङ्खयेयभागाधिकत्वंवा सङ्येयभागाधिकत्वं वा नतु सङ्ख्येयसङ्खयेयगुणवृद्धिहानी, कस्मादिति चेत्, उच्यते, उत्कृष्टावगाहना हि नैरयिकाः पञ्चधनुःशतप्रमाणाः, ते च सप्तमनरकपृथिव्यां, तत्र जघन्या स्थितिः द्वाविंशतिः सागरोयमाणि उत्कृष्टा त्रयस्त्रिंशत्सागरोपमाणि, ततोऽसत्येयसङ्ख्येयभागहानिवृद्धी एवघटेते न त्वसझ्ययससयेयगुणहानिवृद्धी, तेषां तोत्कृष्टावगाहनानां त्रीणि ज्ञानानि त्रीण्यज्ञानानि वा नियमाद्वेदितव्यानि, न भजनया, भजनाहेतोः संमूर्छिमासंज्ञिपञ्चेन्द्रियोत्पादस्य तेषामसंभवात्।
--अजघन्योत्कृष्टावगाहनसूत्रे यदवगाहनया चतुःश्थानपतित्वं तदेवं अजघन्योत्कृष्टावगाहनो हि सर्वजघन्याङ्गुलासङ्घयेयभागात्परतो मनाक् बृहत्तरानुलासङ्घयेयभागादारभ्य यावदलासङ्ख्येयभागन्यूनानि पञ्चधनुःशतानि तावदवसेयः, ततः सामान्यनैरयिकसूत्रे इवात्राप्युपपद्यते अवगाहनातश्चतुःस्थानपतितता, स्थित्या चतुःस्थानपतितता सुप्रतीता, दशवर्षसहभ्य आरभ्योत्कर्षतम्रयस्त्रिंशत्सागरोपमाणामपितस्यांलभ्यमानत्वात्, जघन्यस्थितिसूत्रे अवगाहनाय चतुःस्थानपतितत्वं तस्यामवगाहनायां जघन्योऽझुलासङ्ख्येयभागादारभ्योत्कर्षतः सप्तानां धनुषामवाप्यमा त्वात्, अत्रापि त्रीण्यज्ञानानि केषांचित्कादाचित्कतया द्रष्टव्यानि, संमूर्छिमासंज्ञिपञ्चेन्द्रियेभ्य उत्पन्नानमपर्याप्तावस्थायां विभङ्गस्याभावात्,
उत्कृष्टस्थितिचिन्तायामवगाहनया चतुःस्थानपतितत्वमुत्कृष्टस्थितिकस्यावगाहनाया जघन्यतोऽङ्गलासङ्खयेयागादारभ्योत्कर्षतः पञ्चानां धनुःशतानामवाप्यमानत्वात्,
'अजहन्नुकोसठिइएविएवं चेव' इत्यादि, अजधन्योत्कृष्टस्थितावपि तथा वक्तव्यं यथा जधन्यस्थितिसूत्रे उत्कृष्टस्थितिसूत्रे चट, नवरमयं विशेषः-जघन्यस्थितिसूत्रे उत्कृष्टस्थितिसूत्रे च स्थित्या तुल्यत्वमभितं अत्र तु 'स्वस्थानेऽपि' स्थितावपि चतुःस्थानपतित इति वक्यवयं, समयाधिकदशवर्षसंहस्रेभ्य आरभ्योत्कर्षतः समयोनत्रयस्त्रिंशत्सागरोपमाणामवाप्यमानत्वात्,
जघन्यगुणकालकादिसूत्राणि सुप्रतीतानि, नवरं 'जस्सनाणा तस्स अत्राणा नस्थिति यस्य ज्ञानानितस्याज्ञानानिनसंभवन्तीति, यतः सम्यग्दृष्टानानिमिथ्याटेरज्ञानानि, सम्यगष्टित्वं च मिथ्याष्टित्वोमपर्देन भवति मिथ्याष्टित्वमपि सम्यग्दृष्टित्वोपमर्दैन भवति, ततो ज्ञानसद्भावेऽज्ञानाभावः एवमज्ञानसद्भावे ज्ञानाभावः, तत उक्तं-'जहानाणा तहा अन्नाणावि भाणियव्वा, नवरं जस्स अन्नाणा तस्स नाणा न संभवन्ति' इति शेष पाठसिद्धं ।
मू. (३१६) जहनोगाहगाणं भंते ! असुरकुमाराणं केवइया पजवा पनत्ता?, गोयमा! अनंता पञ्जवा पन्नत्ता, से केपट्टेणं भंते ! एवं वुच्चइ जहन्नोगाहगाणं असुरकुमाराणं अनंता पञ्जवा पत्रत्ता!, गोयमा!जहन्नोगाहणए असुरकुमारे जहन्नीगाहणस्स असुरकुमारस्सदवट्ठयाए तुल्ले पएसट्टयाए तुल्ले ओगाहणट्टयाए तुल्ले ठिईए चउट्ठाणवडिए वनाईहिं छट्टाणवडिए आभिनिबोहियनाण० सुयनाण० ओहिनाणपजवेहिं तिहिं अनाणेहिं तिहिंदसणेहिं यछट्ठाणवडिए,
एवं उक्कोसोगाहणएवि, एवं अजहन्नमणुक्कोसोगाणएवि, नवरं उक्कोसोगाहणएवि असुरकुमारे ठीईए चउट्टाणवडिए, एवं जाव थणियकुमारा।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org