________________
३१६
सूत्रकृताङ्ग सूत्रम् २/9/-/६४॥ तदेवंतेनियतिवादिनोऽनार्याविप्रतिनपन्नास्तमेव नियुक्तिकंनियतिवादं श्रद्दधानास्तमे च प्रतीयन्ते इत्यादि तावन्नैयं यावदन्तरा कामभोगेषु विषण्णा इतिचतुर्थ पुरुषजातः समाप्तः साम्प्रतमुपसंजिघृक्षुराह-'इत्येते' पूर्वोक्तास्तञ्जीवतच्छरीरपञ्चमहाभूतेश्वरकर्तृत्वनियति वादपक्षाश्रयिणश्चत्वारः पुरुषानानाप्रकाराप्रज्ञा-मतिर्येषांतेतथा नाना-भिन्नश्छन्द:-अभिप्रार येषां ते तथा, नानाप्रकारं शीलम्-अनुष्ठानं येषां ते तथा, नानारूपा दृष्टिः दर्शनं येषां ते तथ नानास्त्रपा रूचि-चेतोऽभिप्रायो येषां ते तथा, नानाप्रकार आरम्भो-धर्मानुष्ठानं येषां ते तथा नानाप्रकारेण-परस्परभिन्नेनाध्यवसायेन संयुक्ताधर्मार्थमुद्यताः,प्रहीणः-परित्यक्तः पूर्वसंयोगे, मातृपितृकलत्रपुत्रसंबन्धो यैस्ते तथा --
तथा आराधातः सर्वहयधर्मेय॑इत्यार्योमार्गानिर्दोषः पापलेशासंपृक्तस्तमार्यमार्गमसंप्राप्त इति पूर्वोक्तया नीत्या ते चत्वारोऽपि नास्तिकादयो 'नो हव्वाए' इति परित्यक्तत्वान्माता पित्रादिसंबन्धस्य धनधान्यहिरण्यादिसंचयस्य च नैहिकसुखभाजोभवन्ति, तथा 'नो पाराएति असंप्राप्तत्वादार्यस्य मार्गस्य सर्वोपाधिविशुद्धस्य प्रगुणमोक्षपद्धतिरूपस्य न संसारपारगामिन भवन्ति, न परलोकसुखभाजो भवन्तीति, कित्वन्तराल एव गृहवासार्यमार्गयोर्मध्यवर्तिन एक कामभोगेषु विषण्णा' अध्युपपन्ना दुष्पारपङ्कमग्ना इव करिणो विषीदन्तीति स्थितम् ।
उक्ताः परतीर्थिकाः, साम्प्रतं लोकोत्तरं भिक्षावृत्तिं भिक्षु पञ्चमं पुरुषजातमधिकृत्याह
मू. (६४५) से बेमिपाईणंवा ६ संतेगतिया मणुस्सा भवंति, तंजहा-आरिया वेगे अनारिय वेगे उञ्चागोया वेगे नीया गोया वेगे कायमंता वेगे हस्समंता वेगे सुवन्ना वेगे दुवन्ना वेगे सुरूव वेगे दुरूवा वेगे, तेसिंचणंजणजाणवयाई परिग्गहियाइंभवंति, तं० अप्पयरा वा भुजयरा वा तहप्पगारेहिं कुलेहिं आगम्म अभिभूय एगे भिक्खायरियाए समुहिता सतो वावि एगे नायओर उवगरणं च विपजहाय भिक्खायरियाए समुट्टिता असतो वावि एगे नायओ य उवगरणं । विप्पजहाय भिक्खायरियाए समुठ्ठिता।
जेते सतो वा असतो वा नायओय अनायओय उवगरणं च विष्पजहाय भिक्खायरियाए समुट्टिता पुव्वमेव तेहिं नायं भवइ, तंजहा-इह खलु पुरिसे अन्नमनं ममहाए एवं विप्पडिवेदेति, तंजहाखेत्तं मे वत्थू मे हिरण्णं मे सुवन्नं मे धणं मे धन्नं मे कंसं मे दूसं मे विपुलधणकणगरयणमणिमोत्तियसंखसिलप्पवालरत्तरयणसंतसारसावतेयं मे सदा मे लवा मे गंधा मे रसा मे फास मे, एते खलु मे कामभोगा अहमवि एतेसिं।
से मेहावी पुव्वामेव अप्पणो एवं समभिजाणेज्जा, तंजहा-इह खलु मम अन्नयरे दुस्खे रोयातंके समुष्पजेज्जा अनिढे अकंते अप्पिए असुभे अमणुन्ने अमणामे दुक्खे नो सुहे से हता भयंतारो ! कामभोगाइं मम अन्नयरं दुक्खं रोयातंक परियाइयह अनिटुं अकंतं अप्पियं असुभ अमणुन्नं अमणामंदुक्खं नो सुहं, ताऽहंदुक्खामि वा सोयामि वाजूरामि वा तिप्पामि वा पीडामि वापरितप्पामि वा इमाओ मेअन्नयराओ दुक्खाओ रोगातंकाओपडिमोयह अनिट्ठाओ अकंताओ अप्पियाओ असुभाओ अमणुनाओ अमणामाओदुक्खाओ नो सुहाओ।
एवामेव नो ल्ध्ध पुव्वं भवइ, इह खलु कामभोगानो ताणाए वा नो सरणाए वा, पुरिसेवा एगता पुब्बिं कामभोगे विप्पजहति, कामभोगा वा एगता पुब्बिं पुरिसं विप्पजहंति, अन्ने खलु
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org