________________
उत्तराध्ययन- मूलसूत्रम् - २ - २० / ७६४ चरित्तमायारगुणन्निए तओ, अनुत्तरं संजम पालिया णं । निरासवे संखविया न कम्मं, उवेइ ठाणं विलुउत्तमं धुवं ॥
,
वृ. 'चरित्तमायारगुणन्निए' त्ति मकारोऽलाक्षणिकः, चरित्रस्याचरणम् आचारः- आसेवनं एव गुणः यद्वा गुणोज्ञानं ततस्तेन ताभ्यां वाऽन्वितश्चारित्राचारगुणान्वितः 'तत: ' महानिग्रन्थमार्गगमनाद्, 'अनुत्तरं ' 'संजमपालिया णं' ति 'संयमं' यथाख्यातचारित्रात्मकं 'पालयित्वा' आसेव्य 'निराश्रवः' हिंसाद्याश्रवरहितः सन् क्षपयित्वा यदिवा 'संखविया णं' ति 'सङ्घपय्य' संक्षयं नीत्वा 'कर्म' ज्ञानावरणीयादि 'उपैति ' उपगछन्ति 'स्थानं' पदं विपुलं च तदनन्तानामपि तत्रावस्थितेरुत्तमं च प्रधानत्वाद् विपुलोत्तमं 'ध्रुवं' नित्यं मुक्तिपदमितियावदिति सूत्रार्थः ॥ मू. ( ७६५) एवुग्गदंतेऽवि महातवोघने, महामुनी महापइणे महायसे । महानियंठिज्जमिणं महासुअं, से काहए महया वित्थरेणं ॥
५६
मू. ( ७६४ )
वृ. ‘एवम्' उक्तप्रकारेण ‘से काहए'त्ति स श्रेणिकपुष्टो मुनिरकथयत्, तत्कालापेक्षया कथयति वेति सम्बन्धः, उग्रः - उत्कटः कर्मशत्रुजयं प्रति स एव 'दान्तः' प्राग्वत् उग्रदान्तः अपिः पूरणे ‘महाप्रतिज्ञः' अतिदृढव्रताभ्युपगमोऽ एव महायशा महानिर्ग्रन्थेभ्यो हितं महानिर्ग्रन्थीयम्, 'इदम्' अनन्तरोक्तं, शेषं स्पष्टमिति सूत्रार्थः ॥ ततश्च
मू. ( ७६६ )
तुट्ठो असेणिओ राया, इणमुदाहु कयंजली ।
अनाहयं जहाभूयं, सुट्टु मे उवदंसियं ॥
मू. ( ७६८)
मू. (७६७) तुज्झं सुलद्धं खु मनुस्सजम्मं, लाभा सुलद्धा य तुमे महेसी ! । तुब्भे साहाय संबंधवा य, जं भे ठिया मग्गि जिनुत्तमाणं ॥ तंसि नाहो अनाहाणं, सव्वभूयाण संजया ! | खामेमि ते महाभाग !, इच्छामि अनुसासिउं ॥ पुच्छिऊण मए तुब्भं, झाणविग्घो य जं कओ । निमंतिया य भोगेहिं, तं सव्वं मरिसेहि मे ॥
मू. ( ७६९ )
वृ. सूत्रचतुष्टयं स्पष्टमेव, नवरं तृष्टश्चेति, 'च: ' पुनरर्थे भिन्नक्रमश्च ततः श्रेणिकः पुनरिदमाह‘यथाभूतं’ यथाऽवस्थितम् उपदर्शितं त्वयेति प्रक्रमः, 'सुलद्धं खु'त्ति सुलब्धमेव 'लाभाः ' वर्णरूपाद्यवाप्तिरूपा धर्मविशेषोपलम्भात्मका वा सुलब्धा उत्तरोत्तरगुणप्रकर्षहेतुत्वात्, सनाथाश्च सबान्धवाश्च तत्त्वत इति गम्यते, 'यद्' यस्माद्' भे' इति भवन्तो, जिनोत्तममार्गस्थितत्वं सुलब्धजन्मत्वादौ हेतुः ‘तंसि’त्ति पूर्वार्द्धेन पुनरुपबृंहणा कृता, उत्तराद्धेर्न तु क्षमणोपसंपन्नते दर्शिते, इह तु 'ते' त्ति त्वां । 'अनुसासिउं 'ति 'अनुशासयितुं' शिक्षयितुमात्मानं भवतेति गम्यते, पुनः क्षमणामेव विशेषत आह-पृष्ट्वा 'कथं त्वं प्रथमवयसि प्रव्रजित' इत्यादि पर्युनुयुज्य निमन्त्रिताश्च भोगैर्यदिति सम्बन्ध इति सूत्रचतुष्टयार्थः ॥ सकलाध्ययनार्थोपसंहारमाह
मू. (७७०) एवं थुणित्ताण स रायसिंहो, अनगारसीहं परमाइ भत्तिए । सओरोहो य सपरियणो सबंधवोय धम्मानुरत्तो विमलेन चेयसा ॥ ऊससियरोमकूवो, काऊण य पयाहिणं । अभिवंदिऊण सिरसा, अइयाओ नराहिवो ॥
मू. (७७१ )
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org