________________
मूलं-३८७ गवा आरामेण च दृष्टान्तः, जहा एगस्स माहणस्स गाणी सा कुंडदोहणी ताहे सो चिंतिते-एसा गावी बहुअं खीरं देइ मज्झ य मासेन परगणं होहिति तो अच्छउ ताहे चेव एकवारिआए निहिति. एवं सो न दुहति, ताहे सा तेन कालन विसुक्का तद्दिवसं बिंदुपि न देइ । एवं संजया तेसिं सड्डाणं अनल्लिअंता तेसिं सड्ढाणं पम्हट्ठा न चेव आनंति किं संजया अत्थि न वा ? तेवि संजया जंमि दिवसे कजं जायं तद्दिवसे गया जाव नत्थि तानि दव्वाणि, तम्हा दोण्ह वा तिण्ह वा दिवसाणं अवस्स गंतव्वं ।। अथवा आरामदिटुंतो, एगो मालिओ चितेइ-अच्छंतु एयाणि पुप्फाणि अहं कोमुईए एक्कवारिआए उव्वेहामि जेन बहूणि हुंति, ताहे सो आरामो उफुल्लो कोमुईए न एक्कंपि फुल्लं जायं । एवं सावगकुलेसु एए चेव दोसा एक्कवारिआए पविसणे तम्हा पविसिअव्वं कहिंचि दिवसेत्ति ॥ इदानीं योऽसौ आचार्यादीनां वैय्यावृत्त्यकर- श्राद्धकुलेषु प्रविशति स एभिर्षिविरहितो नियोक्तव्यःमू. (३८८) अलसं घसिरं सुविरं खमगं कोहमाणमानलोहिल्लं । कोहलपडिबद्धं वयावच्चं न कारिजा॥
[भा. १३३] मू. (३८९) ता अच्छइ जा फिडिओ सइकालो अलस सोविरे दोस।
गुरुमारी तेन विना विराहणुरसकृक॥ मू. (३९०)
अप्पत्ते अविलंभो हानी ओसक्कूणाइ अइमदे।
अनहिंडितो अचिरं नलहइ जंकिंचि वा नेइ॥ मू. (३९१) गिण्हामि अप्पणो ता पज्जतं तो गुरूण पच्छाउ।
घित्ण तेसिपच्छा सीअल ओसक्कमाईआ॥ म. (३९२) परिआवज्जइ खवगो अह गिण्हइ अप्पणो इयरहानी।। अविदिन्ने उमपाणाई थन्धो न उगच्छई ज च॥
[प्र. २०] मू. (३९३)
ओहासई खीराई विजंतं वानवाराइ लुद्धो। जे अवगवेसणदोसा एगस्स यतेउलुद्धस्स ॥
[प्र. २१] मू. (३९४) एयद्दोसविमुक्कं कडजोगी नायसील मायारं। गुरुभत्तिमं विनियं वेयावच्च तुकारेज्जा ।।
[प्र. २२] वृ.अलसोआलसितोसोवेयावच्चं नकारेयव्वो.जदिकारवे असमाचारी.सोआलस्सेनतावअच्छड जाव फिडिओ देसकालो, ताहे पच्छा सड्ढयाणि जं किंचि देति तेण आयरिआईणं विराधना, अहवा सो अइप्पए वच्चइ कम्मं निव्वाहिअं होउत्ति, ताहे तत्थ अकाले वच्चंतस्स तस्स ते चेव दोसा, अथवा तानि धम्मसड्डियआओसक्कणदोसे अस्सक्कणदोसेवा करेज्जा ठवियगदोसावा, अहवा आय-रियाणं निमित्तंपए वा उस्सूरे उवक्खडेजा, एते एवमाझ्या अलसे दोसा । घसिरो बहुभक्खगो, सोवि न पट्टवेयव्वो, सो पढमं चेव अप्पणो अट्टाए हिंडइ पज्जतं. जाव सो अप्पणो पज्जतं हिंडइ ताव फिडिआ वेला, अहवा तत्थेव पढम वच्चइपच्छा तत्थयणचेव वेला होइ. ते चेवास्सक्काणादिआ दोसा, अहवा तत्थ सड्ढकुले पभूयं गेण्हइ ताहे उग्गमदोसा न सुझंति। सुविरो ताव सुवइ जाव फिडिआ भिक्खावेला, अहवा पढमं तत्थ गंतुं अवेलाए पच्छा सुयइ ते चेव दोसा। खमओ जइ अप्पणो हिंडइ ताहे आयरिआ परितावणादि पावंति, अह खमओ आयरिआणं गेण्हइ ततो अप्पणो परितावणादि पावइ । कोहिल्लो पुव्वलाभाओ फिडितो सकोहिओ संतो भणइ-अम्हे अन्नतो लभामः, तंपि तुझपच्चएण न गेण्हामो. अहवा थेवं लब्भइ तत्थ भंडइ, अहवा ऊणं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org