________________
१४९
अध्ययनं -४- [नि. १२७३]
सच्चं सोयं आकिंचणंच बंभंचजइधम्मो ।।। क्षान्तिः श्रमणधर्मः, क्रोधविवेक इत्यर्थः, चशब्दस्य व्यवहितः सम्बन्धः, मृदोर्भावः मार्दवं मानपरित्यागेन वर्तनमित्यर्थः,तथा ऋजुभाव आर्जवं-मायापरित्यागः,मोचनं मुक्तिः, लोभपरित्याग इति भावना, तपो द्वादशविधमनशनादि, संयमश्चाश्रवविरतिलक्षणः ‘बोद्धव्यः' विज्ञेयः श्रमणधर्मतया, सत्यं प्रतीतं, शौचंसंयमप्रति निरुपलेपता, आकिञ्चन्यंच, कनकादिरहिततेत्यर्थः, ब्रह्मचर्य च, एष यतिधर्मः, अयंगाथाक्षरार्थः ।। अन्ये त्वेवं वदन्ति
__खंती मुत्ती अजव मद्दव तह लाघवे तवेचेव ।
संयम चियागऽकिंचण बोद्धव्वे बंभचेरै य ।। तत्र लाघवम्-अप्रतिबद्धता, त्यागः- संयतेभ्यो वस्त्रादिदानं, शेषं प्राग्वत्, गुप्त्यादीनां चाऽऽद्यदण्डकोत्त्कानामपीहोपन्यासोऽन्यविशेषाभिधानाददुष्ट इति ।।
एकादशभिरुपासकप्रतिमाभिः करणभूताभिर्योऽतिचार इति, उपासकाः-श्रावकास्तेषां प्रतिमाः-प्रतिज्ञा दर्शनादिगुणयुक्ताः कार्या इत्यर्थः, उपासकप्रतिमाः, ताश्चैता एकादशेति
दसणवयसामाइय पोसहपडिमा अबंभ सच्चित्ते ।
आरंभपेसउद्दिट्ट वज्जए समणभूएव ।। वृ- दर्शनप्रतिमा, एवं व्रतसामायिकपौषधप्रतिमा अब्रह्मसचित्तआरम्भप्रेष्यउद्दिष्टवर्जकः श्रमणभूतश्चेति, अयमासां भावार्थः
सम्मइंसणसंकाइसल्लपामुक्कसंजुओ जो उ । सेसणुगविप्पमुक्को एसाखलु होंति पडिमाउ ।। बिइया पुन वयधारी सामाइयकडोय तइयया होइ ।
होइचउत्थी चउद्दसि अट्ठमिमाईसु दियहेसु ।। पोसह चउव्विहंपी पडिपुन्नं सम्म जो उ अनुपाले । __ पंचमि पोसहकाले पडिमं कुणएगराईयं ।। असिणाणवियडभोई पगासभोइत्तिजंभणिय होइ । दिवसओ न रत्तिभुंजे मउलिकडो कच्छ नवि रोहे ।। दिय बंभयारि राई परिमाणकडे अपोसहीएसुं ।
पोसहिए रत्तिमि य नियमेणं बंभयारी य ।। इय जावपंच मासा विहरइहु पंचमा भवे पडिमा ।
छट्ठीएबंभयारी य विहरे जाव छम्मासा ।। सत्तम सत्तउ मासे नवि आहारे सचित्तमाहारं । जं जंहेछिल्लाणं तंतो परिमाणसव्वंपि ।। आरंभसयंकरणं अमिया अट्टमास वज्जेइ ।
नवमा नव मासे पुण पेसारंभे विवज्जेइ ।। दसमा पुन दस मासे उद्दिट्टकयंपि भत्त नविभुंजे । सो होई छुरमुंडो छिहलिं वा धारए जाहिं ।।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org