________________
दशा-१०, मूलं-१११, [नि-१४४] अन्ने अट्ठमं अट्ठमेण सेवालादि आहारेंति, (ते अप्पणा सच्चामोसाइंपओजंति । सच्चो संजमो मोसं असंजमो, ते पारणयंमि निजीवं सेवालं परिसडिय पंडुपत्ताणि य आहारेंति, एतं सच्चं, जं पुन सचित्तोदगं पडिसेवंति, एतं मोसं असंजम इत्यर्थः । अहवा असच्चामोसं अहं न हंतवो अन्ने हंतव्वा यथा बंभणो न हंतव्यो अन्ने हंतव्वा । यथा-ब्राह्मणा न हंतव्वा, ब्राह्मणघातकस्य हि न संति लोकाः, शूद्रा हन्तव्याः,शूद्रमारयित्वा प्राणयामंजपेत् विहसितं वा कुर्यात् किंचिद्वा दद्यात्। अनस्थिकानां सत्त्वानांसकटंभरं मारयित्वा ब्राह्मणान् भोजयेत् । हननं पिट्टणं आज्ञापनं अमुगं कुरु गच्छ देहि एवमादि, परितावणं-दुक्खावणं परिघेत्तव्यंति दासमादी परिगिण्हंति । उद्दवणंमारणंजधा हिंसातोअनियत्तातथमुसावातातोअदिन्नादानातोयाजधाएतेसुतिसुविआसवदारेसु अनियत्ता, एमेवते इत्थिकामेसु अन्ने सद्दादओ कामा तेहिंतो सव्वेहिंतोवि इत्यिकामा गुरुतरा, जेन भणितं-मूलमेतमधम्मस्स महादोससमुस्सयं । तम्हा मेहुणसंसग्गी निगंथा वजयंति णं ॥ आह च-सिश्नोदरकृते पार्थ! पृथिवीं जेतुमिच्छसि।जय शिश्नोदरं पार्थ! ततस्ते पृथिवी जिता।। अथवा इत्थिकामा सद्दादयो पंचवि कामा विजंते इति विभासितव्वा । उक्तंच-पुष्पफलाणंचरसं सुराए मंसस्स महिलियाणंच । जाणताजे विरता ते दुक्करकारएवंदे ।। मुच्छितित्ति-जधावेदेनत्तो मुच्छितो न किंचि जाणति, एवं ते इत्थिकामेसु मुच्छियाविव न इत्थिदोसे पिच्छंति । गिद्धाः तदभिलाषिणः । ग्रथिता बद्धा न तेभ्योऽपसर्पति।अज्झोववन्ने-तीव्रस्तदभिनिवेशः जाववासाई चतुः पञ्चछदसमाणिवा ।व्रतं चरणंजाव चरंति ताव महल्लीभूया पच्छा परिणति जावपुनो पुत्ते पाढेति, कुप्पंता यबाधिंति, ताहे थेवंआउसेसंवासाइंचत्तारिपंच वाछ वा दसवा। अप्पतरोत्तिचउण्हं वासाणं हेट्टा जाव एक्को दिवसो भुज्जतरोत्ति । दसण्हं वासाणं परेणं जाव वास शतं बालपव्वतिताणं। यथा शुक्रस्यव्यासपुत्रस्य। एवंतावतेपव्वइताअनियत्तभोगासायथाशास्त्रोक्तान् आहाकम्म-आहारा आवसहसयनासनछादनगंधमल्लादिभोगान् भुंजते।त एवं अनियत्तकामासा कालमासेत्ति मरणकालमासे मरणपक्खे जाव मरणदिवसे कालंति-मरणकालं किच्चा अन्नतरेसु जस्थसूरोनस्थिभवणवंतराणं, अथवाजत्थआसुरोभावो कोहणसीलताआतावएसुअसुरकुमारेसु उववज॑ति । जति किहवि उड्डलोएसुदेवेसुउववजंति तहावि किल्बिसिएसु उववजंति । किल्विषंपापमित्यर्थः । किल्बिषबहुला किल्बिषिकाः ततो किल्बिसियत्तातो वियुजमाणाजति विय कहवि अनंतरं परंपरं वा मानुसत्तणं लहइ तथावि एलमूयंताए एलतो जहा-बुब्बुएत्ति एवंविधा तस्स भासा भवंति । तमुक्कायत्ता इतिजात्यन्धो भवति। बालंधो वा जात्यंधः। सेसं कंट।जाव नयावि जाव करण नओ सव्वेसिपि नयाणं गाथा।
मू. (११२) एवं खलु समणाउसो ! मए धम्मे पन्नत्ते इणमेव निग्गंथंजाव से परक्कमेजा जाव सव्वकामविरत्ते सव्वरागविरत्ते सव्वसंगातीते सव्वसिनेहातिकंते सव्वचारित्ते परिवुडे तस्स णं भगवंतस्स अनुत्तरेणं नाणेण अनुत्तरेणं दंसणेणं जाव परिनिव्वाणमग्गेणं अप्पाणं भवेमाणस्स अनंते अनुत्तरे निव्वाधए निरावरणे कसिणे पडिपुन्ने केवलवरनाणदंसणे समुप्पन्ने ततेणं से भगवं अरहा भवति जिने केवली सव्वन्नूसव्वदरिसी सदेवमनुयासुराएजाव बहूइंवासाइंकेवलिपरियागं पाउणति बहूई २ ता अप्पणो आउसेसं आभोएति आभोएत्ता भत्तं पच्चक्खति भ रत्ता बहूई भत्ताइं अनसनाए छेदेतिरत्ता ततो पच्छा सिज्झति जाव सव्वदुक्खाणं अंत करेति एवं खलु For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International