________________
दशा - १०, मूलं - १०१, [नि- १४४]
८३
जतिपरिसहाए मनुस्सपरि० देवपरि० अनेगसहाए जाव धम्मो कहितो परिसा पडिगया सेणितो पडिगतो,
मू. (१०२) तत्थ एतियाणं निग्गंथणं निग्गंधीण य सेणियं रायं चेल्लणं देल्पिासित्ताणं इमेतारूवे अब्भत्थिते जाव संकप्पे समुपज्जित्था । अहोणं सेणिओ राया महिड्डीए जाव महेसकखे जेणं ण्हाते कयकोउयमंगल पायच्छित्ते सव्वालंकारभूसिते चेल्लणादेवीए सद्धिं उरालाई भोगभोगाई भुंजमाणे विहरति । न मे दिट्ठा देवा देवलोगंससि सक्खं खलु अयं देवे, जति इमस्स तवनियमबंभचेरफलवित्तिविसेसे अत्थि ?, वयमवि आगमेस्साणं इमाइं एताइं उरालाई एयारूवाइं मानुरसगाई भोगभोगाई भुंजमाणे विहरामो, सेत्तं साहू । अहोणं चेल्लणा देवी महिड्डिया जाव महेसक्खा जा णं ण्हाया कयबलिकम्मा जाव सव्वालंकारविभूसिता सेणिएण रन्ना सद्धिं उरालाई जाव मानुस्सगाई भोगभोगाई भुंजमाणी विहरति न मे दिट्ठा देवीओ देवलोगंमि, सकाखं खलु इयं देवी, जेइ इमस्स तवनियमबंभचेरवासस्स कल्लाणे फलवित्तिविसेसे अत्थि ? वयमपि आगमिस्साणं इमाइं एयारूवाई उरालाई जाव विहरामो, सेत्तं साहू ।
मू. (१०३) अजोसि समणे भगवं महावीरे तं बहवे निग्गंथाण निग्गंधीओ य आमंत्तेत्ता एवं वदासि-सेणियं रायं चेल्लणं देविं पासित्ता इमेतारूवे अब्भत्थिते जाव समुपज्जित्थ । अहो णं सेणिए राया महिडीए जाव सेत्तं साहू अहो णं चेल्लणा देवी महिड्डिया सुंदरा जाव सेसे नूनं अज्जो अत्थे समट्ठे ? हंता अत्थि । एवं खलु समणाउसो मए धम्मे पन्नत्ते इणमेव निग्गंथे पावयणे सच्चे अनुत्तरे पडिपुन्ने के लिए संसुद्धो नेआउए सल्लगत्तणे सिद्धिमग्गे मुत्तिमग्गे निज्जाणमग्गे निव्वाणमग्गे अवितधमविसंदिद्धे सव्वदुक्खप्पहीणमग्गे इत्थं ठिया जीवा सिज्झंति बुज्झंति मुच्छंति परिनिव्वायंति सव्वदुक्खाणमंतं करेति । जस्स णं धम्मस्स निग्गंथे सिक्खाए उवट्ठिए विहरमाणे पुरादिगिंच्छाए पुरापिवासाए पुरावाताऽऽतवेहिं, परा पुढे विरूवरूवेहिं परिसहोवसग्गेहिं उदिन्नकामजाए यावि विहरेज्जा, सेय परिक्कम्मेज्जा, सेय परिक्कम्ममाणे पासेज्जा, जे इमे उग्गपुत्ता महामाउया भोगपुत्ता महामाउया तेसिं अन्नतरस्स अतिजायमाणस्स निज्जायमाणस्स पुरओ महं दासी दास-किंकरकम्मकर- पुरिस-वायत्तपरिक्खित्तं छत्तंभिगारं गहाय निगच्छंति, तदनंतरं च णं पुरतो महं आसा आसवरा उभओ तेसिं नागा नागवरा पिट्ठओ रहा रहवरा संगिल्लिसेणं उद्धरिय सेयछत्ते अब्भुग्गतभिगारे पग्गहिय तालियंट्टे पवियथसेयचामरा वालवीयणिए अभिक्खणं २ अभिजातियनिजातियसप्पभासमुचावरं च णं ण्हाते कयबलिकम्मे जाव सव्वालंकारभूसिते महतिमहालियाए कूडागारसालाए महतिमहालयंसि सीहासनंसि जाव सव्वरातिनिएणं जोतिणा ज्झियायमाणेणं इत्थीगुम्मपरिवुडे महता - हतनट्टगीतवाइततंत्तीतलतालतुडिघणमुत्तिगमद्दल-वाइयरवें ओरालाई मानुस्सगाई भोगभोगाई भुंजमाणे विहरति । तस्स णं एगमवि आनवेमाणस्स जाव चत्तारि पंच अवुत्ता चेव अब्भुट्टेति । भण देवानुप्पिया किं ? करेमो, किं ? उवनेमो किं चेट्टामो?, किं ? भे हितं इच्छितं किं भे आसगस्स सदति ? जं पासित्ता निग्गंथे निदानं करेति । जइ इमस्स तवनियमबंभचेरवासस्स तं चैव जाव साहू । एवं खलु समणाउसो निग्गंथे निदानं किच्चा तस्स द्वाणस्स अनालोइयऽपडिक्कंते कालमासे कालं किच्चा अन्नतरेसु देवलोगेसु देवत्ताए उववत्तारो भवंति, महिडिएसु जाव चिरट्ठितीएस सेणं तत्थ देवे भवति महड्डिए चिरट्ठिए, ततो देवलोगातो आउखतेणं द्वितिखतेणं अनंतरं चयं चइत्ता जे इमे उग्गपुत्ता महामाउया भोगपुत्ता महामाउया
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org