________________
३४
दशाश्रुतस्कन्ध- छेदसूत्रम् - ६ / ३५
करेह, इमं कन्नं इमं नक्कंइमं उट्टं इमं सीसच्छिन्नयं करेह, इमं मुखं इमं बेयं इमं हितओपाडियं करेह, एवं नयनदसनवयणजिब्भउप्पाडियं करेह, इमं ओलंबितं करेह, इमं घंसिययं इमं घोलिततं सूलायितयं इमं सूलाभिन्नं इमं खारवत्तियं करेह, इमंदब्भवत्तियं इमं सीहपुच्छतियंइमं वसधपुच्छतियं इमं कडग्गिदद्धयं इमं काकिणिमंसखाविततं इमं भत्तपाण-निरुद्धयं इमं जावज्जीवबंधणं करेह, इमं अन्नतरेणं असुभेन कुमारेणं मारेह, जाविय से अब्भितरिया परिसा भवति तं जहा
माताति वा पिताति वा भायाइ वा भगिनित्ति वा भज्जाति वा धूयाति वा सुण्हाति वा तेसिंपि य णं अन्नयरंसि अहालहुसगंसि अवराहंसि सयमेव गरुयं डंडं वत्तेति, तं जहा- सीतोदगंसि कायं तो बोलित्ता भवति, उसिणोदगवियडेणं कार्यंसि ओसिंचित्ता भवति, अगनिकायने कार्य ओडहित्ता भवति, जोत्तेण वा वेत्तेण वा नेतेण वा कसेण वा छिवाडीए वा लताए वा पासाईं उद्दालित्ता भवति, डंडेन वा अट्ठीण वा मुट्ठीण वा लेलुएन वा कवालेण वा कार्य आओडेत्ता भवति, तहप्पगारे पुरिसजाते संवसमाणे दुमणा भवंति, तहप्पगारे- पुरिसज्जाए विप्पवसमाणे सुमणा भवंति, तहप्पगारे पुरिसजाए दंडमासी दंडगुरुए दंडपुरक्खडे अहिये अस्सि लोयंसि, अहिए परंसि लोयंमि ते दुक्खेत्ति ते सोयंति एवं जूरेति तप्पेति पिट्टेइ परितप्पंति । ते दुक्खणसोयण-झुरणतिप्पणपिट्टणपरितप्पणवहबंधपरिकिलेसाओ अप्पडि विरया भवतिं, एवामेव ते इत्थिकाम-भोगेहिं मुच्छिता गिद्धा गढिया अज्झोववन्ना जाव वासाइं चउपंचमई छदसमाणि वा अप्पतरो वा भुञ्जतरो वा कालं भुंजित्ता भोगभोगाइं पसविता वेरायतणाइं संचिणित्ता बहुइं पावाई कम्पाइं उसन्नं संभार कडेण कम्पुणा से जहा नामए अय-गोलेति वा सिलागोलेइ वा उदयंसि पक्खित्ते समाणे उदगतलमतिवत्तिता अहे धरणितल-पतिट्ठाणे भवति, एवामेव तहप्पगारे पुरिसजाए वज्जबहुले धुन्नबहुले पंकबहुले वेरबहुले दंभ-नियडिअयसबहुले अप्पत्तियबहुले उत्सन्नं तसपाणघाती कालमासे कालं किच्चा धरणितल-मतिवतित्ता अधे नरगतलपतिट्ठाणे भवति ।
ते णं नरगा अंतो वट्टा बाहिं चउरंसा अहे खुरप्प-संट्ठाणसंट्टिया निच्चंधकारतमसा ववगयहचंदसूरनक्खत्तजोइसपहा मेदवसामंसरुहिरपूयपडल-चिक्खिल्ललित्तानुलेवणतला असुईवीसा परमदुब्भिगंधा-काऊअगनिवन्नाभा कक्खडफासा दरहियासा असुभा नरगा असुभा नरयस्स वेदना नो चेवणं नरएस नेरईया निद्दायंत्ति वा पयलायंत्ति वा सुतिं वा रतिं वा धितिं वा मति वा उवलभंति । तेनं तत्थ उज्जलं विउलं पगाढं कक्कस कडुयं चंडं रुक्खं दुग्गं तिव्वं दुरहियासं नरएसु नेरईया निरयवेयणं पच्चनुभवमाणा विहरंति, से जहा नामते रुक्खे सिया पव्वयग्गे जाते मूलच्छिन्ने अग्गे गुरु जतो निन्नं जतो दुग्गं जतो विसमं ततो पवडति, एवामेव तहप्पगारे पुरिसजाते गब्भतो गब्भं जम्मातो जम्मं मारातो मारं दुक्खातो दुक्खं दाहिणगामिए नेरइये किण्हपक्खिते आगमेस्साणं दुल्लभबोधि-तयावि भवति सेतं अकिरियावादी भवति ।
चू. सुतं मे आउसंतेगं भगवता थेरा गणधरा तेहि अक्खातं नवमे पुव्वे, भद्दबाहुसामिना निज्जूढं ततो न कयं तं सयमेव, अत्थो भगवता भणितो सुत्तं गणधरेहि कतं । तं जधा-अकिरियावादीयावि भवति । अकिरियावादित्ति सम्यग्दर्शनप्रतिपक्षभूतं मिथ्यादर्शनं वन्निज्जति । पच्छा सम्मद्दंसणं । पुव्वं वा सव्वजीवाण मिच्छत्तं, पच्छा केसिंवि सम्मत्तं । अतो पुव्वं मिच्छत्तं । तं मिच्छादंसणं समासतो दुविहं - अभिग्गहितं अनभिग्गहितं च । अभिग्गहितं नत्थि मोक्खो, न
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org