________________
३२
दशाश्रुतस्कन्ध-छेदसूत्रम् -६/४० भवंति । न भवंति साधवो सावगा, उवासगा वा इति कथ? उच्यते-प्राधान्यत्वात्, साधवस्तु केवलज्ञानोत्पत्तेः कृत्स्नश्रुतत्वाच्च, चोद्दसपुवीजदातदानोउवासगा भवंति। एकान्तेनैव श्रवंति उवासिजंति वा, श्रावकास्तु अकृत्स्नश्रुतत्वात् नित्योपासनाच्च उवासगा एव भवंति, देशं श्रवंति श्रुतज्ञानस्य इतरे चोद्दसपुव्वाणि श्रवंति, उपास्यंते चान्यैः, तेन ते श्रावका एव । नि.[४१] कामंतु निरवसेसंसव्वं जो कुणइ तेन होइ कयं ।
तंमि ठिताओ समणा नोवासगा सावगा गिहिणो । चू.काममेतदेवं, यदुक्तं वानसि, किन्तु निरवशेषंन श्रवंति, नच नित्यकालं उपास्यतंते।यो हि निरवशेषं श्रवति सो उवासतो भवति । दिद्रुतो पटकर्ता । इह हि यः पटस्य देशं करोति न तेन पटो कतो भवति । जो हि सव्वपगारेंहिं करेंति न तु उक्खेवणादि । एवं गिही देसं सुतनाणस्स जाणति न निरवसेसं सुतं । समणा तु निरवसेसं सुतं करेति पढंतीत्यर्थः। तम्मि य हितंति-जहा केवलमुप्पन्नं तदा न उवासंति जाहेवा चोद्दसपुची जाता ताहे न श्रावयंति ठिया चेव श्रवितुं . उपासितुं वा तेन श्रावकाः । श्रावकास्तु सुनित्यं नित्यं उपासंति नित्यकालं च श्रावयन्ति तेन श्रावका भवन्ति । न तु श्रावका भणिता उपासगा।इदानि पडिमा । सा नामादि चउविधा। नि. [४२] दव्वंमि सचित्तादी संजमपडिमा तहेव जिनपडिमा।
भावो संताण गुणाण धारणा जा जहिं भणिआ॥ चू. दव्वे सचित्तादि ३ संजतपडिमा दव्वालग पव्वइतुकामस्स गिहिस्स, उप्पव्वइतुकामस्स वा जिनपडिमा, तित्थगरस्स पव्वयंतस्स भावपडिमा सत्तगुणधारणा, साधुस्स साहुगुणा अट्ठारसंगसीलंगसहस्स गुणधारी साधू, तित्थगरे तित्थगरगुणा चोत्तीसंबुद्धातिसेसा सत्यातथ्या अवितहा जाजहिं भणिया आयरिए आयरियगुणा, एवं उवज्झाएवि, सावगोसावगगुणधरेति। नि. [४३] सा दुविहा छबिगुणा भिक्खूण उवासगाण एगूणा ।
उवरिंभणिया भिक्खूनुवासगाणं तु वोच्छामि। चू. सा भावपडिमा समासतो दुविधा पन्नत्ता-भिक्खूपडिमा उवासगपडिमा य । भिक्खूणं छविगुणा बारस, उवासगाणं बारसए-गुणा एक्कारस्स भिक्खूणं उवरि भन्निहित्ति सत्तमज्झयणे। उवासगाणं ताव पभणामि किं निमित्तं पिधारंभो? उच्यतेनि. [४४] . . तत्थहिगारो तु सुहं नाउं आउक्खिआव गिहिं धम्मं ।
साहूणं च तव संजमंमि इअ सुद्धनाऊणं ।। चू. जति ताव गिहत्था होंतगा उज्जमंति परलोगनिमित्तं सीलगुणेहिं । किमंग पुन साधुना सव्वत्थामेण तवसंजमंमि उज्जमो न कायव्यो निजरनिमित्तं ?। इयं नाऊणं सुट्ठ आयरेण वा कातव्यो। सुत्तानुगमे सुत्तं उच्चारेतव्वंनि. [४५] जइ तो गिहिणो विय उज्जमंति ननु साहुणावि कायव्वं ।
सव्वत्थो तवसंजमंमि इअ सुद्धानाऊणं । नि. [४६] दंसणवयसामाइयपोसहपडिमा अब भसच्चित्ते ।
आरंभपेसउद्दिठ्ठ वजए समणभूए अ॥ मू. (३५) सुयं मे आउसंतणं भवगया एवमक्खात इह खलु थेरेहिं भगवंतेहिं एक्कारस
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org