Agam Suttani Satikam Part 19 Bruhat kalpa

SR No.: 003323
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 516
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_bruhatkalpa
File Size: 10 MB

Page 48

उद्देशकः १, मूलं-१०, [भा. २२६८]
वृ-सन्दर्शनेनोभयोरपि प्रथमतः प्रीतिरुपजायते । ततः प्रीत्या ‘रति' चित्तविश्रान्ति । रतेश्च 'विश्रम्भः' विश्वासः । विश्वासाच्च मिथः कथादि कुर्वतोः 'प्रणयः' अशुभो रागो जायते । एवं ‘पञ्चविधं' पञ्चभि प्रकारैः प्रेम वर्द्धते । ततश्च स तया दुर्बल इति पृष्टो ब्रूयात्[भा.२२६९] जह जह करेस नेह, तह तह नेहो मे वड्डइ तुमम्मि ।
तेन नडिओ मि बलियं, जंपच्छसि दुब्बलतरो त्ति ।। वृ-यथा यथा 'करोषि' सम्पादयसि ‘स्नेहं' घृतं तथा तथा मम त्वयि स्नेहो वर्द्धते । तेन च' स्नेहेन ‘नटितः' विडम्बितोऽस्यहम् । यत्त्वं पृच्छसि दुर्बलतर इति तदेतेन हेतुनादुर्बलोऽहम्।। एवमुक्ते सा ब्रूयात्[भा.२२७०] अमुगदिने मुक्ख रहो, होहिइ दारं व वोज्झिहिइ रत्तिं ।
तइया ने पूरिस्सइ, उभयस्स वि इच्छियं एयं ॥ वृ-अमुष्मिन् दिने ‘रथः' रथयात्रा भविता तस्यां साधु-साध्वीजनेषु गतेष्वष्माकं रक्ष्यमाणानां मोक्षो भविष्यति, द्वारं वा छिण्डिकाया अमुकस्यां रात्रौ 'वक्ष्यते' वहमानकं भविष्यति तदा “ने" आवयोरुभयस्यापि यथेप्सितमेतत्पूरिष्यते ।।एवं सङ्केतंप्रतिश्रुत्य प्रतिसेवनां कुर्वतोस्तयोः श्रामण्यस्य खण्डनं भवति, ततश्च भग्नव्रतोऽहम्' इति कृत्वा यद्यवधावति ततः[भा.२२७१] एगम्मि दोसु तीसुव, ओहावंतेसु तत्थ आयरिओ।
मूलं अणवठ्ठप्पो, पावइ पारंचियं ठाणं॥ वृ-एकस्मिन्नवधावतिमूलम्, द्वयोरनवस्थाप्यम्, त्रिष्ववधावमानेषुपारञ्चिकमाचार्य प्राप्नोति, कस्मात् ताशे क्षेत्रे स्थितः ? इति कृत्वा । द्वितीयपदे एतेष्वपि स्थानेषु तिष्ठेत् ।।
कथम् ? इत्याह[भा.२२७२] अद्धाणनिग्गयाई, तिक्खुत्तो मग्गिऊण पडिलोमं ।
गीयत्था जयणाए, वसंति तो अभिदुवाराए। वृ-अध्वनो निर्गताःआदिशब्दादशिवादिषुवर्तमानाः सहसैवैकवगडाकमनेकद्वारं संयतीक्षेत्रं प्राप्ताः । ततस्तत्र ‘त्रिकृत्वः' त्रीन् वारान् निरुपहतां वसतिं मार्गयित्वा यदि न प्राप्नुवन्ति ततः 'प्रतिलोमं' प्रतीपक्रमेण गीतार्था यतनया 'अभिद्वारे' अनेकद्वारे संयतीक्षेत्रे वसन्ति । कः पुनः प्रतीपक्रमः ? इति चेद् उच्यते-यानि पूर्वमेकसाहिकादीनि धर्मकथापर्यन्तानि द्वाराण्युक्तानि तेषु प्रथमतो यस्यां धर्मकथाशब्दः साध्वीभि श्रूयते तस्यां वसतौ वस्तव्यम् । तत्र चेयं यतना[भा.२२७३] सिंगारवज बोले, अह एगो विजपाढऽनुच्चं च ।
सवादीनिब्बंधे, कहिए विन ते परिकहिंति ॥ वृ-धर्मकथां परिवर्तयन्तः शृङ्गाररसवर्ज ‘बोलेन च' वृन्देन परिवर्तयन्ति यथैकस्य कस्यापि व्यक्तः स्वरो नोपलक्ष्यते । अथान्येन सह गुणयतस्तस्य न सञ्चरति तत एकोऽपि वैद्यपाठेन गुणयति, स्वरवर्जितमिति भावः, तदपि ‘अनुच्चं' नोच्चैस्तरेण शब्देन । अथ 'सुस्वरोऽयम्' इति ज्ञात्वा श्राद्धाआदिशब्दाद् यथाभद्रकादयो वा निर्बन्धं कुर्युततो यथास्वरेणधर्मं कथयति । ततः कथितेऽपि मधुरस्वरेण धर्मे प्रभाते संयतीनां पृच्छन्तीनां न ‘ते’ साधवः परिकथयन्ति, यथाअमुकेनेत्थं धर्म कथित इति । ईश्या वसतेरलाभे उच्चे वा नीचे वा स्थातव्यम् ॥