________________
उद्देशक : १, मूलं-६, [भा. १७१४]
४३७
यद् असनं-सिक्थाद्यवयवानामपनयनंस समासः, संलेखनकल्प इत्यर्थः । धावनं-कल्पत्रयप्रदानम्। शोषणं-सिक्खाद्यवयवानामपनयनंससमासः, संलेखनकल्प इत्यर्थः।धावनं-कल्पत्रयप्रदानम् । शोषण-उद्वापनम्। अपरश्चायं गुण ईशे पात्रे भवति__ एगो साहरुक्खमूले समुसिइ।तेण साहुणा दिसालोगोकओ, नपुन उवरिमारूढोधिज्जाइओ दिवो । तेण सो साह दरजिमिओ दिवो । ताहे सो ओअरित्ता गाममइगओ । तच्छणेण सिटुं गामिल्लयाणं । तेणपुन साहुणा सो ओअरंतो दिट्ठो।ताहे सो भगवंदवदवस्स आउत्तो समुहिसिउं तहा संलिहइ जहा नज्जइ धोयं पिव पत्तं । पच्छा सो भगवं मुहपोत्तियाए मुहं पिहेऊण पढंतो अच्छइते आगया पिच्छंति साहुं उवसंतं कओ एह ? ,कत्तो भिक्खं गहियं?। तओ भणइ-न ताव हिण्डामि, किं वेला जाया? ते अन्नमन्नस्स मुहं पलोइंति।ताहे धिजाइओभणइ-मए दिट्ठो, पलोएह से भायणं ति । पिच्छामो भायणं । तेनं दाइयं । ताहे ते दट्ठण भणंति-तुमंसि पावो मरुगो त्ति ।। अमुमेवार्थं भाष्यकृदाह-॥ [भा.१७१५] आउत्तो सो भगवं, चोक्खं सुइयं च तं कयं पत्तं ।
निस्सील-निव्वयाणं, पत्तस्स य दायणा भणिया। कृ-स भगवान्तंधिग्जातीयं वृक्षादवतरन्तं दृष्टवा 'आयुक्तः'प्रवनचमालिन्यरक्षणाय प्रयलपरो बभूव।तस्तेन संलेखनाकल्पकरमेनचोक्खंशुचिकंचकृतंतत्पात्रकम् । ततश्चनिशीलनिव्रतानां च तेषां ग्रामेयकाणां पात्रकस्य 'दर्शना' 'निरीक्षध्वमिदं यदि भवतामेतद्दर्शने कौतुकमस्ति' इत्येवंलक्षणा भणिता॥ [भा.१७१६] ओभामिओ उ मरुओ, पत्तो साहू जसंच कित्तिं च।
पच्छाइआ य दोसा, वनो य पभाविओ तहियं ॥ कृपात्रेचदर्शितेतैः 'मरुकः' दिग्जातीयोऽपभ्राजितः। यथा-धिग्भवन्तमसद्दोषोद्धोषणकारिणं गुणिषु मत्सरिणमिति । साधुश्च प्राप्तः ‘यशश्च' मिथ्याष्टिमानमर्दनपराक्रमसमुत्थं 'कीर्ति च' शुचिसमाचाररूपसुकृतप्रभवाम् । प्रच्छादिताश्च दोषाः पानकेन विना तुम्बकेषु वा भोजनकरणसमुत्थाः । वर्णश्च प्रभावितः प्रवचनस्य तत्रावसरे तेन भगवता । एष गुणः शोभनलेपलिप्तस्य पात्रस्येति ॥अथ येषु द्रव्येषु कल्पकरणमवश्यं कर्त्तव्यं तानि दर्शयति[भा.१७१७] लेवाड विगइ गोरस, कढिए पिंडरस जहन्न उब्भज्जी।
एएसिं कायव्वं, अकरणे गुरुगाय आणाई॥ वृ- एतानि द्रव्याणि लेपकृतानि । तद्यथा-'विकृतयः' दधि-दुग्धादिकाः, 'गोरसं' तक्रादि, 'कथितं' तीमनादि, 'पिण्डरसाः' खजूरादयो यावज्जघन्यतः “उब्मज्जित्ति कोद्रवजाउलकम्। 'एतेषां' लेपकृतानां कल्पकरणं कर्तव्यम् । यदि न करोति तदा चत्वारो गुरुकाः, आज्ञादयश्च दोषाः, विराधना च संयमादिविषया ॥ तामेव भावयति[भा.१७१८] संचयपसंगदोसा, निसिमत्तं लेवकुच्छणमगंधं ।
दव्वविणासुड्डादी, अवन्न संसज्जणाऽऽहारे ॥ वृ-लेपकृतपात्रकस्य कल्पेऽक्रियमाणे यः सञ्चयः-सूक्ष्मसिक्थाद्यवयवपरिवासनरूपस्तस्य प्रसङ्गेन दोषा एते भवेयुः-निशिभक्तंप्रतिसेवितं भवति । लेपस्य च कोथनं-पूतिभवनम् । ततश्च Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org