Agam Suttani Satikam Part 18 Bruhat kalpa

SR No.: 003322
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 532
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_bruhatkalpa
File Size: 11 MB

Page 359

३५६
बृहत्कल्प-छेदसूत्रम् -१-१/६ अथ “पंतं लूहं"ति व्याचष्टे[भा.१३६३] निप्फाव-चणकमाई, अंतं पंत तु होइ वावन्नं ।
नेहरहियं तुलूह, जंवा अबलं सभावेणं ।। कृनिष्पावाः-वल्लाश्चणकाःप्रतीताआदिशब्दात्कुल्माषादिकंचआन्तमित्युच्ये।प्रान्तंपुनस्तदेव 'व्यापनं विनष्टं कुथितमित्यर्थः । यत्पुनःस्नेहरहितंतद्रूक्षम्, यद्वा स्वभावेन अबलं रब्बादिकं तदपि रूक्ष मन्तव्यम् ।। अत्रैव विधिविशेषमाह[भा.१३६४] उक्कुडयासनसमुई, करेइ पुढवीसिलाइसुववेसे।
पडिवन्नो पुन नियमा, उक्कुडुओ केइ उ भयंति ॥ [भा.१३६५] तंतुन जुजुइ जम्हा, अनंतरो नत्ति बूमिपरिभोगो।
तम्मि य हु तस्स काले, ओवग्गहितोवही नत्थि ॥ वृ-उत्कुटुकासनस्य “समुइं" ति देशीवचनत्वाद् अभ्यासं करोति, 'पृथिवीशिलादिषु वा' पृथ्वीशिलापट्टके आदिशब्दाद् अपरेष्वपितथाविधयथासंस्तृतेषुउपविशेद्वा । जिनकल्प प्रतिपन्नः पुनर्नियमादुत्कुटुक एव । केचिद् ‘भजन्ति' विकल्पं कुर्वन्ति-उत्कुटको वा तिष्ठेदुपविशेद्वा, तत्तु नयुज्यते, यस्माद् 'अनन्तरः' अव्यवहितो नास्ति साधूनांतावद् भूमिपरिभोगः, "सुद्धपुढवीए ननिसिए" तिवचनात; तस्मिश्चजिनकल्पकाले औपग्रहिकोपधिर्नास्ति, तदभावाच निषद्याऽपि नास्तीति गम्यते, ततश्चार्थादापन्नं उत्कुटक एव तिष्ठति ॥
उक्तश्चशब्दसूचिको विधिशेषः । अथ वटवृक्षद्वारमाह[भा.१३६६] दव्वाई अनुकूले, संघं असती गणं समाहूय।
जिन गणहरे य चउदस, अभिन्न असती य वडमाई॥ वृ-इत्थमात्मानंपरिकHद्रव्ये आदिशब्दात् क्षेत्रे काले भावेच अनुकूले प्रशस्तेसङ्घमीलयित्वा सङ्घस्य 'असति' अभावेगणं स्वकीयमवश्यमेव समाहूयततःप्रथमं जिनः-तीर्थकरस्तस्यान्तिके तदभावे गणधरसन्निधाने तदलाभे चतुर्दशपूर्वधरान्तिके तदसम्भवेऽभिन्नदशपूर्वधरपार्वे तस्याप्यसति वटवृक्षस्याधआदिग्रहणात् तदप्राप्तावशोका-ऽखत्थवृक्षादीनामधस्ता जिनकल्पं प्रतिपद्यते ॥ केन विधिना? इत्याह[भा.१३६७] गणि गणहरं ठवित्ता, खामे अगनी उ केवलं खामे।
सव्वं च बाल-वुटुं, पुव्वविरुद्धे विसेसेणं । वृ-'गणी' गच्छाधिपाचार्यसपूर्वमित्वरानिक्षिप्तगणंस्वशिष्यं गणधरं स्थापयित्वा श्रमणसङ्घ क्षमयति । “अगनि"त्ति यस्तुगणी न भवति किन्तु सामान्यसाधुः स केवलं क्षमयति न तु कमपि स्थापयति । किं पुनः क्षमयति? इत्याह-'सर्व' सकलमपि सङ्घ चशब्दात् तदभावे स्वगच्छं बाल वृद्धाकुलम् । ये च 'पूर्वविरुद्धाः' प्राग्विराधितास्तान् विशेषेण क्षमयति ।। कथं पुनः? इत्याह[भा.१३६८] जइ किंचि पमाएणं, न सुटु भे वट्टियं मए पुट्विं ।
तंभे खामेमि अहं, निस्सल्लो निक्कसाओ अ॥ वृ- यदि किञ्चत् 'प्रमादेन' अनाभोगादिना न सुष्ठु 'भे' भवतां मया वर्तितं पूर्वं तद् “भे" युष्मान् क्षमयाम्यहं निशल्यो निष्कषायश्च ॥ इत्थं तेन क्षमिते सति शेषसाधवः किं कुर्वन्ति ?