________________
उद्देशक : १५, मूलं - ९१६, [भा. ४८१२]
चू-असिवोमोदरियदुभिक्खादिएसु सुंकत्थाणिएसु केसु वि संजमठाणेसु अकप्पपडिसेवणाए खलियस्स पच्छा तेसु असिवादिसु फिट्टेसु तं अतियारं पच्छित्तेसु विसोहिस्सामि । वायणं देंतस्स, आयरियादीणं वेयावच्चं करेंतस्स, तवसंजमज्झयणेसु य उज्जमं करेंतस्स अन्नो अब्भहितो लाभो भविस्सइ, वयो अप्पतरो, तो गीयो समायरति । अगीतो पुण एवं आयव्वतं न याणति ॥ आयत्ति दारं गतं । इदानिं "कारणमागाढे" दो वि दारे एगगाहाए वक्खाणेति[भा. ४८१३] नाणादितिगस्सऽट्ठा, कारणनिक्कारणं तु तव्वजं । अहिडक्क-विस-विसूइय, सज्झक्खय-सूलमागाढं ।
-
चू- जो गीयत्थो सो कारणे पडिसेवति, निक्कारणे न पडिसेवति । आह - केरिसस्स कारणस्स अट्टाए पडिसेवति ? केरिसं वा निक्कारणं ? उच्यते- “नाणादि” पुव्वद्धं कंठं । इदानिं “ आगाढें "त्ति आगाढे खिप्पं पडिसेवति, आनागाढे तिपरिरएण पनगादिपरिहाणीए । जारिसं वा आगाढे पडिसेवियव्वं तं आगाढे चेव पडिसेवति, जारिसं अनागाढे पडिसेवियव्वं तारिसं अनागाढे पडिसेवति । आह - केरिसं आगाढं ? केरिसं वा अनागाढं ? उच्यते - अहिडक्क पच्छद्धं, उच्चारियसिद्धं ।। इदानं "वत्थुजुतं' च दो वि दारे वक्खाणेति
६५
[भा. ४८१४] आयरियादी वत्युं, तेसि चिय जुत्त होति जं जोग्गं । गीयपरिनामगावा, वत्युं इयरे पुण अवत्युं ॥
चू- पहाणपुरिसो आयरियादी वत्युं, परिनामगा वा, “पयारिहं वत्थुमिति” अह जाणित्ता पडिसेवति पडिसेवाविज्जति वा, “अहमेतस्स पडिसेवियव्वस्स णिक्कयं करिस्सामी” ति । "इयरे” पडिपक्खभूता अवत्युं । एतेसिं चेव आयरियाणं जं जोग्गं तं "जुत्तं" - भण्णति । इदानिं "समत्थ त्ति जयणं च " दो वि दारे एक्कगाहाए वक्खाणेति
[ भा. ४८१५ ]
धिति सारीरा सत्ती, आयपरगया य तं न होवेंति । जयणा खलु तिपरिरता, अलंभे पच्छा पनगहाणी ॥
चू- धितिबलं अप्पणो जाणित्ता सारीरं च संघयणबलं जाणित्ता परस्स य, एते जाणित्ता आयरिओ अन्नो वा जो अप्पन्ना समत्थो परो वि समत्थो दो वि न होवेंति । अह अप्पणा समत्थो परो असमत्यो एत्थ परस्स वितरति । ततियभंगे अप्पणा पडिसेवति नो परस्स वितरति । चउत्थे दो वि पडिसेवंति । जयणा तिन्नि वारा सुद्धस्स पडियरति, जति तीहिं वारेहिं सुद्धं न लभति तो चउत्थवारादिसु पणगपरिहाणीए असुद्धं गेण्हति । सव्वं आयादियं सपडिपक्खं जाणित्ता गीतो आरति वा नवा । अगीत पुण एवं एवं न याणति, तेन अगीयस्स पच्छित्तं ।। इदानिं "फलं "तिदारं
[ भा. ४८१६ ] इह परलोए य फलं, इह आहारादि एक्कमेक्कस्सा । सिद्धी सग्ग सुकुलता, फलं तु परलोइयं बहुहा ॥
खू- एवं मम चेट्टंतस्स फलं भविस्सति अन्नस्स वा, तं च फलं दुविधं इहलोइयं आहारवत्थ- पत्तादी, “एक्कमेक्कस्स” त्ति एक्कमेक्कस्स फलं भवति । अहवा - अप्पणो परस्स वा । अहवापरोप्परोपकारेण फलं भवति । परलोइयं फलं सिद्धिगमणं सग्गगमणं वा सुकुले वा उप्पत्ती । गीयस्स उस्सग्गे उस्सग्गं, अववाए अववादं करेंतरसं एयं विविधं फलं भवति । किं चान्यत्-जं
175
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org