________________
उद्देशक ः २०, मूलं-१३८३, [भा. ६५७७]
४१५
पंचविहं आयारं जो मुणइ आयरइ वा सम्म सो आयारवं । आलोइजमाणं जो सभेदं सव्वं अवधारेति सो आहारवं । पंचविहं आगमादि ववहारं जो मुणइ सम्मं सो ववहारवं । आलोययं गृहंतं जो मुहुरादिवयणपयोगेहिं तहा भणइ जहा सम्मं आलोएति सो उव्वीलगो आलोइए जो पच्छित्तंकारवेति सोपकुव्वी।जहा निव्वहइ तहापायच्छित्तं कारवेतिसोनिज्जवगो।अनालोएंतस्स पलिउंचंतस्स वापच्छित्तंचअकरेंतस्स संसारे जम्मणमरणादीदुल्लभबोहीयत्तंपरलोगावाए दरिसेति, इहलोगे च ओमासिवादी, सो अवायदंसी । आलोइयं जो न परिस्सवति अन्नस्स न कहेति त्ति वुत्तं भवति सो अपरिस्सावी । एरिसो आलोयणारिहो।
इमेरिसो आलोयगो - “जाती कुल' गाहा । जातीए कुलेण य संपन्नो अकिच्चं न करेति॥ १॥काऊण वा सम्मं कहेति ॥२॥विनीयो निसेन्जादिविणयं सव्वं करेति, सम्मंच आलोएति ॥३॥ नाणी नाणानुसारेण आलोएइ ।। अमुगसुतेण वा मे पच्छित्तं दिन्नं सुद्धो अहमिति दंसणेण सद्दहत्ति ॥५॥ एवं चारित्तं भवति, संपन्नो पुणो अतियारं न करेति, अनालोतिए वा चरित्तं नो सुज्झतित्ति सम्मआलोएइ॥६॥खमादिजुत्तो खमी, गुरुमादीहिं वा चोतितो कम्हे ति फरुसं न भणति, सम्मं पडिवञ्जति, जं पच्छित्तं आरोविजति त सम्मं वहतीति ॥७॥ दंतो इंदियनोइंदिएहिं वा दंतो॥८॥अपलिउंचमाणोआलोएति वहतिवाअमायी।।९॥ आलोएत्ता नो पच्छा परितपाइ, दुटु मे आलोइयं तिअपच्छायावी॥ एरिसगुणजुत्तो आलोयगो । इमे आलोयगस्स आलोयणादोसा___ “आगंपइत्ता अनुमाणइत्ता, जं दिटुं बायरं च सुहुमं वा।
छन्नं सद्दाउलगं बहुजन अव्वत्त तस्सेवी" ॥ वेयावच्चकरणेहिं आयरियं आराहेत्ता आलोयणं देति ॥१॥ “चरमं थोवं एस पच्छित्तं दाहितिन वा दाहिति" पुवामेव आयरियं अनुणेति- “दुब्बलोहं थोवं मे पच्छित्तं देज्जह" ॥२॥ जो अतियारो अन्नेणं कज्जमाणो दिट्ठोतं आलोएति, इयरं नो आलोएति ॥३॥ "बायरं" - महंता अवराहा ते आलोएत्ति, सुहुमा नो॥४॥ अहवा - सुहिमे आलोएति, नो बायरे । जो सुहुमे आलोएति सो कहं बायरे न आलोएति, जो वा बायरे स कहं सुहमे नालोए त्ति ॥ ५॥ “छन्नं"ति-तहाअवराहेअप्पसद्देणउच्चरइजहाअप्पणाचेव सुणेति, नोगुरु॥६॥ “सद्दाकुलं"ति - महंतेण सद्देण वा आलोएति जहा अगीयातिणो विसुणंति॥७॥बहुजनमज्झे वाआलोएति, अहवा एक्कस्स आलोएति पुणोअन्नेसिं आलोएति॥८॥"अव्वत्तो" अगीयत्थो तस्स आलोएति ॥९॥ “तस्सेव"त्ति - जो आयरिओ तेहिं चेव अवराहपदेहिं वट्टति तस्सालोएति, “एस मे अतियारतुल्ले न दाहिति, न वा मे खरंटेहिति" ॥१०॥ति ॥ इदानि आलोयणविधी भण्णति[भा.६५७८] आलोयणाविहाणं, तं चेव दव्वखेत्तकाले य।
भावे सुद्धमसुद्धे, ससणिद्धे साइरेगाई॥ चू- आलोयणाविहाणं जं पढमसुत्ते वुत्तं तं चेव सव्वं सवित्थरं इह दव्वखेत्तकालभावेहि पडिसेवितंभाणियव्वं, पसत्येहिं वा दव्यखेत्तकालभावेहिं आलोएयव्वं पडिसेवितं पुण भावतो सुद्धेण वा असुद्धेण अप्पच्छित्ती सप्पच्छित्ती वा । असुद्धेण सपायच्छित्तं, तं च पायच्छितं इह सुत्ते सातिरेगमासो केण भवति?, उच्यते- “ससणिद्धे सातरेगा" इति ॥अस्य व्याख्या
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org