________________
४१४
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-२०/१३८३
भणिया - “अहं ते कालहीणं इच्छं पूरेमि" छड्डाविया असग्गहं । ताहे सो दढमित्तो वनचरादीए सम्माणसंगहिए करेति । तेहिं भणियं- "किं आनेमो, किंवा पयच्छामो" । तेन भणियं - "दंते मे देह" । तेहि य ते दंता खडपूलगेहिं गोविता । सगडं भरियं, नयरद्दारे य पवेसिज्जंताणं गोणाऽऽकड्डितो दंतो पडिओ, "चोरो"त्ति सहोडो वनयरो गहितो।
रायपुरिसेहिं पुच्छिज्जति कस्सेते दंता, सोन साहति । एत्यंतरे दढमित्तेण भणियं-“मम एए दंता, एस मे कम्मकरो।" वनचरो मुक्को, दढमित्तो गहितो । सो रन्नातो पुच्छितो- “कस्सेते दंता?" सो भणति “ममं" ति । एत्यंतरे दढमित्तं गहियं नाउं धनमित्तो आगत्तो । रन्नो पुरतो भणाति-"मम एतेदंता, ममदंडं सारीरंवा निग्गहं करेहि"त्ति।दढमित्तो विभणाति-“अहमेयं न जाणामि, मम संतिता दंता, मम निग्गहं करेहि" त्ति, एवं ते अन्नुण्णावराहरक्खणट्ठिया निरवराही रन्ना भणिया- “अभओ। भूयत्थं कहेह।" तेहिं सव्वं जहाभूयं कहियं । रन्ना तुट्टेण मुक्का, उस्सुका । जहा सो दढमित्तो निरवलावी अविय मरणमब्भुवगतो न य परावराहो सिट्ठो, तहाऽऽलोयणारिहेण अपरिसाटिणा भवियव्वं । जहा सोधनमित्तो भूयत्यं कहेति ममेसोवराहो त्ति एवं आलोयगेणं मूलुत्तररावराहा अपलिउंचमाणे जहट्ठिया कहेयव्वा ॥
पंचमे य सुत्ते इमो य विसेसो दंसिज्जति[भा.६५७६] पनगातिरेग जा पणवीससुत्तम्मि पंचमे विसेसो।
आलोयणारिऽऽहालोयओ य आलोयणा चेव॥ -- एतीए पुव्वद्धस्स इमं वक्खाणं[भा.६५७७] अहवा पणएणऽहिओ, मासो दसपक्खवीसभिन्नेणं ।
संजोगा कायव्वा, लहुगुरुमासेहि य अणेगा॥ चू-"अहवे" त्ययंविकप्पवाची।कः पुनः विकल्प?, उच्यते-पणगातिता ठाणाअतियारतो वनिष्फण्णा-भावओ वा निष्पन्नाभवंतीत्यर्थः ।पंचमेसुत्तेइमोविसेसो-मासोलहुपनगदसगातिरित्तो यकायव्वो, एवंदसपन्नरस वीसं भिन्नमासातिरित्तोय। एवंदोमासादिया विपनगादियातिरित्ता कायव्वा । पुणोपनगादिएहिं लहुमीसगसंजोगसुत्ता कायव्वा, इमेण विहिणा-जे भिक्खूगुरुगलहुगपणगातिरेगमासियंपरिहारट्ठाणं इत्यादि।जेभिक्खू लहुगपनगदसगातिरेगमासितंपरिहारट्ठाणं इत्यादि । जे भिक्खू लहुगपनगगुरुदसगसातिरेगमासियं परिहारट्ठाणं इत्यादि । एवं मासियं लहुपनगंच अमुयंतेण भाणियव्वं जाव गुरुभिन्नमासो त्ति। ततो मासियं गुरुपनगंच अमुयंतेण भाणियव्बंजाव गुरुभिन्नमासोति। एवंमासियंअमुयंतेणपनगादियाण सव्वे दुगसंजोगाभाणियव्वा।ततो मासिगस्सेव पनगादियाण सव्वे तिगसंजोगा चउक्कादिसंजोगा य जावदसगसंजोगो ताव सव्वे भाणियव्वा।
ततो मासगुरुं अमुंचंतेण पण दसग पन्नरस वीसभिण्णमासंताण लहुगुरुभेदभिन्नाण दुगादिसंजोगा जाव दसगसंजोगा ताव सव्वे कायव्वा । एवं दोमासियादिठाणेसु वि लहुगपणगादीयाण सव्वे संजोगा कायव्वा । एवंअनेगा संजोगा भवंतीत्यर्थः । एवं पंचमे विसेसो उवउज्जिय सवित्थरतो भाणियव्यो । इमे य एत्थ पंचमे सुत्ते आलोयणारिहा भाणियव्वा
आयारवं आहारवं, ववहारोव्वीलए पकुब्बी य । निजवगवायंसी, अपरिस्सावी य अट्ठमए॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org