________________
उद्देशक : २०, मूलं-१३७९, [भा. ६४१०]
३७१ चू- तित्थकरा रायत्थाणीया, साधू डंडत्थाणीया, छक्कायत्थाणीया कोट्ठागारा, विग्गहत्थाणीयाणि असिवादीणि । गीयत्थस्सअजयणाए प्रसंगवारणानिमित्तंमासादीहिं बहुसो सेवितेहिं तेहिं एक्को मासो दिजति, अगीयत्थस्स पुण प्रमादवारणानिमित्तं दोहिं मासेहिं दुमासो दिन्नो । अहवा - दो वि सफला काउं मासो चेव दंडो दिन्नो । चोदगो भणइ[भा.६४११] बहुएहि वि मासेहिं, एगो जति दिज्जती तु पच्छित्तं ।
एवं बहु सेवित्ता, एक्कसि विगडेमि चोदेति॥ चू-जति गीयत्थस्स कारणा अजयणाए बहूहि मासिएहिं सेविएहिं एकसराए आलोइयं ति काउंएक्कोमासो दिजति, तयाअम्हे विबहुमासे पडिसेवितताएक्कसराए आलोयामो, तो एकमासो लब्भामो ।। एत्थ आयरिओ भणइ[भा.६४१२] मा वद एवं एक्कसि, विगडेमो सुबहुए वि सेवित्ता ।
लब्भिसि एवं चोदग, देंतो खल्लाड खडुगंवा ॥ [भा.६४१३] खल्लाडगम्मि खड्डुगा, दिन्ना तंबोलियस्स एक्केणं ।
सक्कारेत्ता जुयलं, दिन्नं बितिएण वोरवितो॥ चू-“दुवे य खल्लाडं" ति दिटुंतं करेइ, एक्को खल्लाडो तंबोलियवाणियओ पन्नं विक्केति। सो एक्केण चारभडचोदेण पन्ने मग्गितो । तेन न दिन्ना । थेवेसु वा दिण्णेसु रुसिएण चारभडचोद्देण खल्लाडसिरे खलुक्का दिन्ना, “टक्कर"त्ति वुत्तं भवति । वणिएण चिंतियं- “जइ कलहेमि ता मे रूसितो मारेज, तो उवायेण सो वेरनिज्जायणं करेमि" । वणिएणउद्वेत्ता हट्ठो समाइच्छ वत्थजुयलं च से दिन्नं, पाएसु पडितो, महंतं से तंबोलं । चारभडचोद्दो पुच्छति - "किं कजं तुमं न रुट्ठो, पेच्छगं मम पूएसि, पाएसु य पडसि" त्ति । वणिएण भणियं - “सव्वखल्लाडाण एस ठिई, परमं सुहंच उप्पजइ" ।चारभडचोद्देण चिंतियं- "लद्धो मे जीवणोवाओ। ताहे तेन चिंतियं- "तस्स एरिसस्स खडुक्कं देमि, जो मे अदरिदं करेज्ज" । ताहे तेन ठक्कुरस्स दिन्ना, तेन मारितो ॥ [मा.६४१४] एवं तुम पि चोदग, एक्कसि पडिसेविऊण मासेण।
मुचिहिसी बितियं पुण, लब्भिहिसी छेदमूलं तु पच्छित्तं॥ चू-चोदग! तुमं पि एक्कंसि पडिसेविए मासिएण मुक्को, आउट्टियाए बहुं सेवंतोछेदं मूलं वा लब्भिहिसि । अन्नंच सो चोदो एक्कं मरणं पत्तो, तुमं पुण संसारे अनेगमरणाइंपाविहिसि ॥ किं चान्यत् ? इमंच तुमं न याणसि[भा.६४१५] दिन्नमदिन्नो दंडो, हितदुहजणणो उ दोण्ह वग्गाणं ।
साहूणं दिन्नसुहो, अदिन्नसुक्खो गिहत्थाणं ।। चू-दो वग्गा इमे - साहुवग्गो गिहत्थवग्गो य । साहुवग्गे पच्छित्तदंडो दिजंतो सुहं जणेति, अदिजंतो दुक्खं करेति । गिहिवग्गे एवं चेव विवरीयं भवति ॥ कहं ?, उच्यतेभा.स (६४१६] उद्धियदंडो साहू, अचिरेण उवेति सासयं ठाणं ।
सो चियऽनुद्धियदंडो, संसारपकडओ होति ॥ चू-पच्छित्तेण जया उद्धितं पावंभवति तदा विसुद्धचरणो मुक्खं पावति । अविसुद्धचरणो पुणअप्पाणं संसारं, तेन कड्डति-नयतीत्यर्थः । संसारभावंवा अप्पाणं, तेन “कड्डति" -आकर्ष
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org