________________
उद्देशक ः २०, मूलं-१३७९, [भा. ६४०२]
३६९
आचार्य एवाह, “सुत्तं"त्ति अस्य व्याख्या[भा.६४०३] अवि य हु सुत्ते भणियं, सुत्तं विसमं ति मा भणसु एवं ।
संभवति न सो हेतू, अत्ता जेनालियं बूया ॥ चू-आयरिओ भणइ-नवयं रागदोसिल्ला, जेण सुत्तं चेव फुडं समदाणं भणति।चोदगो त्ति चोदगोभणति, “जंतुमे भणति सुत्तेवुत्तंति, तंचेवसुत्तं विसमंति, जेणआदिपंचसगलसुत्ताणि पंच य बहुससुत्ताणि पुवावरविरुद्धाणि, जतो एतेसिं दोण्ह विपंचगसुत्ताणं विसमा पडिसेवणा समं दानं" ति । आयरिओ भणइ- “चोदग ! जे तुम भणसि सुत्तं विसमंति तं" "मा" अस्य व्याख्या, मा भणसु एवं ति । सेसं कंठ । “वीतरागो हि सर्वज्ञः श्लोकः ॥ पुणो सीसो भणइभगवं! ननु विसमा पडिसेवणा वत्थू कहं वा विसमवत्थूसु सुद्धी समा भवति? उच्यते[भा.६४०४] कामं विसमा वत्थू, तुल्ला सोहि तधावि खलु तेसिं।
पंच वणि तिपंच खरा, अतुल्लमुल्ला उ आहरणं ॥ चू-“कामं" अनुमयत्थे, “खलु" सद्दो इमं अवधारेति, विसमवत्थुपडिसेवणासुविभवति चेव तुल्ला सुद्धी, सा य समा चेव, समसुद्धिपसाहणत्थं दिस॒तो इमो, “गद्दभे" त्ति अस्य व्याख्या"पंचवणि" पच्छद्धं, जहा-पंच वणिया समभागसमाइत्ता ववहरंति, तेसिं अन्नयाकयाइ समुप्पन्नं जहा विरिंचामो । सव्वम्मि विभत्ते खरा विभयामो त्ति, ते य “तिपंचक्ख" - पन्नरस त्ति वुत्तं भवति, ते य विसमभरवहा विसममोल्ला ॥
ते सम्मं विभजंता तिन्नि आवडंति, मुल्लतो पुण अतुल्लमुल्ला भवंति । ताहे ते[भा.६४०५] विनिउत्तभंड भंडण, मा भंडह एत्थ एगो सट्ठीए।
दो तीस तिन्नि वीसग, चउं पन्नर पंच बारसगा।। चू-“विनिउत्तभंडि"त्तिसभंडोवकरणेविभत्तेविक्रीतंरासभणिमित्तंभंडिउमारद्धा ।असमत्था यसमंअप्पणा विभातियं अन्नं कुसलमुवट्ठिता, तेन य मणिता- “मा भंडह, अहंभे समंविभयामि, कहेहि किं को वहति ? कस्स किं मुल्लं ? ति ।तें कहियं - एत्थ एक्को रासभो सठिमोल्लो, सढिंच पलसते वहति, दो पत्तेयं तीसमुल्ला तीसपलसत्तो वाहिणो, एवं तिन्नि वीसा, चत्तारि पन्नरसा पंच बारसा एवं कहिए । तेन मुल्लसमा विभत्ता, एगस्स एगो सट्ठिमुल्लो दिन्नो, बितियवणियस्स तीसा दो, ततियस्स बीसा तिन्नि, चउत्थस्स पन्नरसमुल्ला चउरो, पंचमस्स पंच बारसमुल्ल । विसमवत्थूसु वि तेन सममुल्ला कया, न य सो विभयंतो रागदोसिल्लो, न य वणियाणं अस्थि हानी ।। एयस्स इमो उवसंघारो[भा.६४०६] कुसलबिभागसरिसओ, गुरू य साहू य होति वणिया वा।।
रासभसमा य मासा, मोल्लं पुण रागदोसा तु॥ चू-नवरं- “मुल्लंपुण रागदोसाउ' त्ति-जहा रासभदव्वगुणवुड्डिहानीओ मुल्लस्स वुढिहानी तहा भावे रागद्दोसवुड्डीहानीजनितपडिसेवणाहिंतो पच्छित्तस्स वुड्डिहाणी भवतीत्यर्थः । जतो तिव्वरागद्दोसज्झवसाण सेवते मासट्ठाणे मासो चेव दिज्जति, मदभावस्स दोसु मासियट्ठाणेसु पन्नरस पन्नरस घेत्तुं मासो दिज्जइ, एवं तिसु दस दस घेत्तुं मासो दिज्जइ, चउसु पत्तेयं अट्ठमा [17] 24
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org