Agam Suttani Satikam Part 17 Nishitha

SR No.: 003321
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 476
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 23 MB

Page 335

३३२
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-१९/१३५७
चू-गिरि त्ति वाणी वयणं, तं पुण सुत्ते चरणे वा । जो तं आयरिय-उवज्झाएहिं अदत्तं गेण्हति तत्थ सुत्ते । अत्थे का । चरणे मूलुत्तरगुणेसु अणेगविहं पच्छित्तं ॥ [भा.६२५०] दुविहमदत्ता उ गिरा, सुत्त पडुच्चा तहेव य चरित्तम्मि ।
सुत्तत्थेसु सुतम्मि, भासादोसे चरित्तम्मि ।। चू-जा सुत्ते गिरा सा दुविधा - सुत्ते अत्थे वा । चरणे सावज्जदोसजुत्ता भासा ॥ कहं पुण सो अदिण्णं आइयत्ति?, उच्यते[भा.६२५१] रातिनियगारवेणं, बहुस्सुतमतेण अन्नतो वा वि।
गंतुंअपुच्छमाणो, उभयं पऽन्नावदेसेणं ।। घू-तस्स किंचि सुयत्थसंदिटुं, सो सव्वरातिनिओ हं ति गारवेणओमे नपुच्छति, सीसत्तं वा न करेइ, सव्वबहुसुओवा हं भणामि, कहमण्णं पुच्छिस्सं एवमादिगारवट्ठितो अन्नतो विन गच्छति, गतो वा न पुच्छति, ताह जत्थ सुत्तत्थाणि वाइजंति तत्थ चिलिमिलिकुडकडंतरिओ वा ठिओ अन्नावदेसेण वा गतागतं करेंतो सुणेति, उभयं पि अन्नावदेसेणं ॥ [भा.६२५२] एसा सुत्त अदत्ता, होति चरित्ते तुजा ससावजा ।
गारत्थियभासावा, ढड्डर पलिकुंचिता वा वि॥ चू- चरित्ते ढड्डरसरं करेति, आलोयणकाले पलिउंचेति, कताकते वा अत्थे पलिकुंचति । सेसं कंठं॥ [भा.६२५३] बितिओ वि य आएसो, तवतेणादीणि पंच तु पदाणि ।
जे भिक्खू आतियती, सो पावति आणमादीणि ।। तवतेणे वतितेणे, रूवतेणे यजे नरे । आयारभावतेणे य, कुव्वई देवकिव्विसं ।। -एतेसिंइमा विभासा[भा.६२५४] खमओ सि? आम मोनं, करेति को वा विपुच्छति जतीणं ।
धम्मकहि-वादि-वयणे, रूवे नीयल्लपडिमा वा ॥ घू-सभावदुब्बलो भिक्खागओ अन्नथवा पुच्छिओ “तुमं सो खमओ त्ति भते?" ताहे सो भणतिआमं, मोनेन वा अच्छति।अहवा भणति-कोजतीसुखमणं पुच्छ। वइतेणे त्ति “तुमं सो धम्मकही वादी नेमित्तिओ गणी वायगो वा?" एत्थ विभणति-आम, तुण्हिक्को वा अच्छतित्ति। भणाति रूवे- “तुमं अम्हं सयणो सि?" अहवा - "तुमं सो पडिमं पडिवन्नमासी?" एत्थेव तहेव तुण्हिक्कादी अच्छति॥ [भा.६२५५] बाहिरठवणावलिओ, परपच्चयकारणाओ आयारे।
महुराहरणं तु तहिं, भावे गोविंदपव्वज्जा ।। खू-आयारतेनेणथुरा कोंडयइल्ला उदाहरणंते भावसुण्णा।परप्पईतिनिमित्तंबाहिरकिरियासु सुटु उज्जता जे ते आयारतेणा । भावतेणो जहा गोविंदवायगो वादे निजिओ सिद्धं तहरणट्टयाए पव्वजमब्भुवगतो, पच्छा सम्मत्तं पडिवण्णो । एवमादि गिराणं अदित्ताणं नो गहणं कायव् । एक्कं ताव नियभंसो कतो भवति । मुसावादादिया च चरणब्भसदोसा॥ [भा.६२५६] एतेसामण्णतरं, गिरं अदत्तंतु आतिए जो तु।
सो आणा अणवत्थं, मिच्छत्त विराधनं पावे।।