________________
उद्देशक : १४, मूलं - ८६७, [भा. ४५९४ ]
[भा. ४५९४]
२३
संविग्गमसंविग्गे, संकमसंकाए परिनय विवेगो । पडिलेहण निक्खिवणं, अप्पणो अट्ठाए अन्नेसिं ॥
चू-संकिओ उन्निक्खमिस्सं न वा, असंकाए त्ति अवस्सं उन्निक्खिस्सामि त्ति । एवं ओहावंतो संविग्गेहिंवा असंविग्गेहिं वा अनुसट्ठो । जति संविग्गेसु चैव परिणतो वुत्थो वा तो अन्नसंभोतिएसु मासलहुं । अह पडिनियत्तो असंविग्गेसु परिणतो वुत्थो वा तो उवकरणं उवहतं विवेगो कायव्वो । अह उन्निक्खतो आयारभंडगं पक्खे पक्ख पाडलेहेति वेहासे य निक्खिवति त्ति ठवेति एवं करेंतस्स नो उवहम्मति । तं पुण एवं करेति - “पुणो मे निक्खमंतस्स होहि त्ति अन्नरस वा साधुस्स दाहामि त्ति ॥
[भा. ४५९५ ] घेत्तूणऽगारलिंगं, वती व अवती व जो तु ओधावी । तस्स कडिपट्टदानं वत्थं वाssसज्ज जं जोग्गं ॥
चू- जो लिंगोधावी आयरियसमीवातो चेव अगारलिंगं घेत्तुं गच्छति, “वइ"त्ति अनुव्वयाणि घेत्तुं गच्छिति, “अवइ” त्ति दंसणसावतो वा होउं, तस्स आयरिया कडिपट्टगं सगलसाडगं देंति । "वत्थं वाऽऽसज्ज'' त्ति पवयणुब्भावगोरायादि दिक्खितो वा जं जोग्गं ति जुवलं दो तिन्निवा जव हिरन्नगादी वि दिज्जति ।। आगारलिंगोहावी गतो । इमो संकिज्जइ
[भा. ४५९६] जति जीविहिंति जति वा, वि तं धणं धरति जति व वोच्छंति । लिंगं मोच्छिहिति संका, पविट्ठवुत्थे व उवहम्मे ॥
चू- लिंगोहवी गहियलिंगो इमं चिंतेति - "जइ मे सयणा भारिया वा जीवति, जति वा धनं दाइयादीहिं अविलुत्तं धरेति, जति वा मातापितादिया सयणा भणोहिंति - जहा “उन्निक्खमाहि", तोरोहरणादियं दव्वलिंगं मुंचीहामि । एवं ससंको गच्छंतो, जति पासत्थादिएसु पविसति वसति वा तो उवकरणं तं उवहम्मति । “ससंकलविंगोधावी” गतो । इंदाणिं “निस्संकलिंगोधावी” अवस्सलिंगं मुंचीहामि त्ति । तहावि गहियलिंगो गच्छति इमेहिं कारणेहिं
[भा. ४५९७ ] समुदानं पारियाण व भीतो गिहिपंततक्कराणं वा । नेत्तुवधिं सो तेणो, पविट्ठा वुत्थे वि हुन हम्मे ॥
चू-समुदानं ति भिक्खा, “अंतरे हिंडिहामि” त्ति, नगरदुवारे वा गिहत्थस्स पवेसो न लब्भति, थाणइल्ला वा मा कयत्थेहिंति, गिहत्थपंता वा जे तक्करा तेसिं वा भीतो लिंगं न मुंचति, सो भावतो असंजतो उवकरणणो सो दट्ठव्वो । एवं निस्संको गच्छंतो जइ पासत्थादिएसु पविसति वसति वा तहावि उवकरणं न उवहम्मति, चरणाभावतो || निस्संकोधावी गतो । इदानिं “ परिनय” विवेगो" त्ति अस्य व्याख्या
[भा. ४५९८ ] नीसंको वऽनुसट्टो, भणेज तेहुवहिमहं तु ओहामि । संविग्गणितगहणं, इतरेहि वि जाणगा गेहे ॥
चू- निस्संको ओहावंतो संविग्गादीहिं अनुसट्ठो जइ नट्ठितो भणितो य- “उवकरणं पिता मुंच" । अप्पणो वा भणेज्ज - “अहं अवस्सं ओहावीहामि, इमं पादादिगं उवगरणं आयरियाणं पावेज्जह”, तं जति संविग्गेहिं आनियं तो घेप्पति । जइ पुण "इयरेहिं" ति -पासत्यादिएहिं
नियं तो जति सव्वे गीयत्था अगीयत्थेहिं वा परिनामगेहिं मिस्सा तो घेप्पति अन्नहा नो घेप्पति ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org