________________
निशीथ - छेदसूत्रम् - ३-१६/१०८४
चू- चंपा नाम नगरी, तत्थ खंदगो राया । तस्स भगिनी पुरंदरजसा उत्तरापथे कुंभाकारकडे नगरे डंडगिस्स रन्नो दिन्ना । तस्स पुरोहिओ मरुगो पालगो, सो य अकिरियदिट्ठी । अन्नया सो दूओ आगतो चं । खंदगस्स पुरतो जिनसाहुअवण्णं करेति । खंदगेण वादे जिओ, कुविओ, गओ स-नगरं । खंदगस्स वहं चिंतेतो अच्छइ । खंदगो वि पुत्तं रज्जे ठवित्ता मुनिसुव्वयसामिअंतिए पंचसयपरिवारो पव्वतितो अधीयसुयस्स गच्छो अनुन्नाओ । अन्नया भगिनीं दिच्छामि त्ति जिनं पुच्छति । सोवस्सग्गं से कहियं । पुणो पुच्छति - “आराहगो न व ?" त्ति । कहियं जिनेनं तुमं मोत्तुं आराहगा सेसा । गतो निवारिज्जतोऽवि ।। सुतो पालगेण आघच्छमाणोउज्जाणाSSSहनूमेण, निवकहणं कोव जंतयं पुव्वं ।
[भा. ५७४२ ]
बंध चिरिक्क निदाने, कंबलदाने रजोहरणं ॥
२३०
चू- पालगेण अग्गुज्जाणे पंचसया आयुहाण ठविया । साहवो आगया तत्थ ठिता । पुरंदरजसा दिट्ठा, खंदगो कंबलरयणेन पडिलाभितो । तत्थ निसिजाओ कयाओ । पालगेन राया वुग्गाहितो । एस परिसहपराजिओ आगओ तुमं मारेउं रज्जं अट्ठेिहेति । कहं नज्जति ?, आयुधा दंसिया । कुविओ राया, पालगो भणितो- मारेहि त्ति । तेन इक्खुजंतं कयं । खंदगेण भणियं - 'मं पुव्वं मारेहि ।' जंतसमीवे खंभे बंधिउं ठविओ, साहुं पीलिउ रुहिरचिरिक्काहिं खंदगो भरितो । खुड्डगो आयरियं विलवंतो, सो वि आराहगो । खंदगेन नियाणं कतं ॥
[भा. ५७४३]
अग्गिकुमारुववातो, चिंता देवीए चिण्ह रयहरणं । खिजण सपरिसदिक्खा, जिन साहर वात डाहो य ॥
चू- अग्गिकुमारेसु उववन्नो । पुरंदरजसाए देवीए चिंता उव्वण्णा वट्टति "साधुणो पानगपढमालियांनिमित्तं नागच्छंति किं होज्ज" ? एत्यंतरे खंदगेण “सन्न” त्ति - सकुलिकारूवं काउं रयहरणं रुहिरालित्तं पुरंदरजसापुरतो पाडियं, दिट्ठ, सहसा अक्कंद करेंती उट्ठिया, भणिओ राया - पाव ! विनट्ठो सि विनट्ठो सि । सा तेन खंदगेन सपरिवारा मुनिसुव्वयस्स समीवं नीया दिक्खिया । खंदगेण संव्वट्टगवायं विउव्वित्ता रायाणं सबलवाहणं पुरंच स कोहाविट्ठो बारसजोयणं खेत्तं निड्डुहति । अज्ज विडंडगारण्णं ति भण्णति । जम्हा एवमादी दोसा तम्हा आरियातो अनारियं न गंतव्वं । चोदगाह - “एवं ततियविरोहो त्ति एवं वक्खाणिज्जंते जं गाहासुत्ते ततियभंगो अनुन्नाओ, तं विरुज्झति । जइ अनारिए गमो नत्थि धम्मोवा, तो भिक्खुस्स अनारियाओ आरिए आगमो कहं ?, आयरिओ भणइ - सुत्ते पनीयणकालं पडुच्च पढमभंगो। ततियभंगो अनागओ मासियत्तत्थेण संपइरायकुलं पडुन पन्नविज्जति । एत्थ संपइस्स उप्पत्ती[भा. ५७४४] कोसंबाऽऽहारकए, अज्जसुहत्थीण दमगपव्वज्जा ।
→
अव्वत्तेण सामाइएण रन्नो घरे जातो ।।
चू- कोसंबी नगरीए अज्जमहागिरी अजसुहत्थी य दोवि समोसढा । तया य अबीयकाले साधूजनो य हिंडमाणो फव्वंति । तत्थ एगेण दमएण ते दिट्ठा। ताहे सो भत्तं जायति । तेहिं भणियं - अम्हं आयरिया जाणंति । ताहे सो आगओ आयरियसगासं । आयरिया उवउत्ता, तेहिं नातं - “एस पवयणउवग्गहे वट्टिहिति" त्ति । ताहे भणिओ - जति पव्वयसि तो दिज्ज भत्तं । सो भइ - पव्वयामि त्ति । ताहे आहारकते सो दमगो पव्वावितो । सामाइयं से कयं, ते अतिसमुद्दिट्ठो । सो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org