________________
उद्देशक : १४, मूलं - ८६७, [ भा. ४५५४ ]
१७
ता तदट्ठा नियत्तिउं गुरुं विन्नवेंति । अहवा - "अमगलं" ति काउं नो नियद्वंति ताहे तं चेव पेसवेति- “गच्छ गुरू पुच्छाहि" त्ति । तत्थ जं गुरू भणंति तं पमाणं । अह दूरं गता पडिपंथिएण य साधुणा दिट्ठा भणिया- "कतो गच्छह" ? तेहिं भणियं - भायणाणं ति । ताहे गुरू अप्पप्पो ठितो त्ति इमं भणति ॥
[भा. ४५५५ ]
गिण्हामो अतिरेगं, तत्थ पुणो जाणगा गुरु अम्हं । देहति तगं चण्णं, साहारणमेव ठावेंति ।
[भा. ४५५६ ]
सच्छंद परिन्नत्ता, गहिते गहणे य जारिसं भणितं । अल-थिर-धुवधारणियं, सो वा अन्नो व तं धरते ॥
चू- सच्छदा अभिग्गहिया परिन्नत्ता गुरूहि जे भणिया "भायणे आनेह"त्ति । एते दो वि जहा भणिया तहा गिण्हति । गहिए पडिलेहणादि तं विधिं करेंति गहणकाले य जारिसं भणितं । करादिसु पप्फोडणादिकं तं सव्वं करेंति । एते चेव सच्छंदपरिन्नत्ता सलक्खणं इमेरिसं अलं थिरं धुवं धारणियं तं अतिरित्तं पि गेण्हंति । तं च आयरियसमीवं नीयं, जन तं गहियं सो वा धरइ, अन्नो वा तं धारयंति - जस्स आचार्यो ददातीत्यर्थः । अलं पज्जत्त थिरं दढं धुवं अप्पाडिहारियं धारनिज्जं सलक्खणं ॥ " गहिए "त्ति अस्य व्याख्या
[ भा. ४५५७ ] गहिते उपगासमुहे, करेंति पडिलेहणा उदो काले । ओमंथ पाणमादी, गहणे य विं पउंजंति ॥
चू- जहा उवकरणं दो संझाकालेसु पडिलेहिज्जति तहा ते वि गहिते पाए हत्थमेत्तडंडगस्स अंते चीरं बंधिऊण तेन ते पडिलेहंति । “गहणे य जारिसं भणिय” त्ति अस्य व्याख्या- "ओमंथ " पच्छद्धं । जं पगासमुहं तं चक्खुणा पडिलेहियं सुद्धं, ततो घेप्पति । जं पुण सणालं संकुडमुहं वा तं दाहिणकरेण घेत्तुं ओमथिउं काउं वामकरमणिबंधे तिन्नि वारा अक्खोडेंति, अन्ने तिन्नि करतले, अन्ने तिन्नि वारा भूमीए, एवं नवहिं पप्फोडणाहिं जति सुद्धं तो घेप्पति ॥
एसा गहण विधी । इदानिं साधूणं गहणविधी भण्णति
[भा. ४५५८ ] गहितेहिं दोहि गुरुणा, गेण्हंति गयग्गहि जधा वुहुं । ओमाति का मत्ते, सेसा दुविहा कमेणेवं ॥
धू- पुव्व गुरु पडिग्गहं मत्तगं पच्छा च दो पादे गेण्हति । पच्छा जे गया पायाणं ते अहारातिनियाए पडिग्गहे गेण्हंति । ते चेव “ओमादी" पच्छानुपुव्वीए मत्तगे गेण्हंति । पच्छा जे सेसगा साहू ते वि एवं चेव पुव्वाणुक्कमेण य पच्छाणुक्कमेण य पडिग्गहमततगे गेण्हति ॥
|
एसा छिन्नेसु विधी । इमा अछिन्नेसु
[भा. ४५५९ ] एमेव अछिन्नेसु वि, गहिते गहणे य मोत्तुं अइरेगं । एत्तो पुराणगहणं, वोच्छामि इमेहि उ पदेहिं ।।
चू- एवं अच्छिन्नेसु वि गहिएसु, गहणकाले य एसेव अविसिट्ठो विधी, नवरि अच्छिन्नेसु अतिरित्तं नत्थि । अहिणवगहणं भणियं । इदानिं पुराणग्गहणं भण्णति ।
[भा. ४५६०] आगम गम कालगते, दुलहे तिहि कारणेहिं एतेहिं ।
17 2
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org